Vliegen met 4 kinderen

Dat deed ik deze zomer! Het viel me alles mee.

Om half 6 ging de wekker, vroeg! Zeker nadat ik gister mijn verjaardag vierde en tot heel laat aan het inpakken was en vervolgens niet kon slapen van de spanning. Makkelijk op staan was het wel, iedereen had er zin in! Dat we toch naar Spanje zouden gaan hebben we pas 2 weken geleden besproken en het voelt dus extra als een cadeautje. Helaas kan Jef niet mee ivm werk, maar stiekem vindt hij het ook gewoon lekker om even in een stil huis te leven. Ik ga dus alleen met de kinderen. In Spanje zijn mijn ouders en 3 van mijn broertjes ook dus daar sta ik er niet alleen voor. We rijden naar Het vliegveld en ik ben gespannen en relaxed te gelijk. Op het vliegveld zelf wil ik eigenlijk nog even wat drinken met Jef erbij, maar hij is onrustig( ook gespannen) dus we nemen afscheid en we gaan door de douane. Het afscheid was toch emotioneler dan ik had gedacht. Het is wel gewoon gek dat hij niet mee gaat..  

We hebben alleen handbagage mee wat ik best onhandig vind om de hele tijd mee te slepen, maar straks niet hoeven wachten bij de bagageband met rondrennende kinderen is het denk ik wel waard. We halen wat tijdschriften voor in Spanje en koffie voor mij met 4 croissants voor de kinderen. Ze zijn ook gespannen en hyper, maar luisteren mega goed! 

Dan moeten we gaan boarden. Er staan een lange rij en ik wil wachten, maar Janou wil in de rij staan. Dan zijn we aan de beurt en sta ik dus met 4 kinderen en 5 handbagage koffers netjes met mijn pasporten en telefoon met tickets klaar om ze te overhandigen, krijg ik een geautomatiseerde reactie of ik de pasporten open en op volgorde wil leggen met de tickets. Uhhh ik heb geen handen vrij dus stuntel wat als hij opkijkt,  ik glimlach ongemakkelijk. Hij trekt het uit mijn handen en even denk ik dat hij wel geïrriteerd zal zijn maar dan lacht hij ook en vraagt de kinderen of ze er zin in hebben. Yes!

We lopen over het vliegveld naar het vliegtuig toe en struikelen met alle tassen en koffers de trap op. Ik het vliegtuig vinden we onze plekken maar zijn wat heen en weer aan het gaan en moeten al die tassen bovenin leggen. ( Het zweet staat me inmiddels wel op de rug, eerlijk is eerlijk dit was niet heel relaxed) Als de stewardess aan komt lopen en zegt, "Mevrouw wil u alstublieft gaan zitten , er is een hele rij achter u." Serieus?! Help dan gewoon even?! Maar goed ik glimlach en draai me om naar de rij, "Sorry ik doe mijn best." Duw mijn kinderen op hun plek en ga zitten. Bij het opstijgen is er nog wat gemopper van de kinderen, last van oren, eng gevoel, ik zit niet lekker, ik kan niks zien. Dan komt er rust. De vakantie begint. Wordt vervolgt.