Neus in de wind en gaan met die banaan

Het was prachtig weer afgelopen zondag ik denk dat we daar niet over hoeven te discussiëren met elkaar het biedt weer even een frisse blik op deze bizarre uitzichtloze tijd. 

Ja ik zeg uitzichtloos omdat ik merk dat veel mensen het inmiddels zo beginnen te ervaren, het duurt maar en het duurt maar en wat hou je dan over precies ja buiten zijn. Quality time met je gezin. Super basic maar hebben we meer nodig dan gewoon elkaar en een goede gezondheid ? 

Wij zijn gek op fietsen ,Door mijn spierziekte doe ik dat alleen nog met trap ondersteuning maar dat maakt het niet minder fijn om samen er op uit te trekken. 

Doordat wij een elektrische bakfiets te leen hebben van mijn vriendin kunnen we gelukkig makkelijk met kleuter peuter en baby weg. 

We pakte drinken ,fruit, luiers(en geen doekjes oeps) en vertrokken met speelpakken aan ,fietste een rondje West-Friesland met wat tussenstops want man man man mijn spieren verkrampen nog regelmatig. Tja sinds de zwangerschap was dit de eerste keer weer dat we een groot stuk fietste en mijn lijf is dat toch wel een beetje verleerd. 

We wilde naar de piraten speeltuin maar tot onze verbazing was het complete piratenschip verdwenen en waren de kids daar toch wel wat teleurgesteld over. 

Ze vroegen of we dan naar het bos gingen om te spelen we besloten er een picknick van te maken dus terwijl wij bespraken bij welke supermarkt we wat hapjes gingen halen. Kwamen de kinderen met een idee waar mijn maag dan weer geen nee tegen kon zeggen wij willen naar de mini snackbar. Tja daar kan denk ik niemand nee tegen zeggen. 

Voor de mensen die niet uit West-Friesland komen de minisnackbar in Bovenkarspel heeft de lekkerste vers gemaakte patat en ik werkte er vroeger. De kinderen vinden deze patatjes heerlijk grappig wel want Lieke laat verder alle patat het liefste staan en gaat altijd alleen voor de snacks. Maar niet als het om deze patatjes gaat .

We kozen voor een zak patat om samen te delen en wat sausjes wat drinken en hup weer op de fiets naar het bos. 

En daar hadden we mazzel op een grasveldje heerlijk in de zon was nog in het druk bezochte bos een tafeltje vrij .

Aan het water en doordat het zo ver van het wandelpad af lag waren er verder geen mensen die dichtbij kwamen dus konden de kinderen rustig even eten en spelen.

Gek we gingen voor de speeltuin in onze fietstocht en eindigde met een grasveldje met alleen bomen en een paar takken en de kinderen die vonden dat misschien nog wel leuker dan de speeltuin met schommel klimtoestellen etc. 

Ze zaten namelijk compleet in concentratie met een tak in de modder te poeren en wij genoten van het zonnetje en van onze spelende kinderen. 

En natuurlijk de lekkere patatjes, Wat ik met deze blog wil zeggen ? Is dat het leven niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Dat soms het doen met dat wat er is al voldoende is. 

Even in het hier en nu zijn en gebruik maken van dat wat je hebt. In mijn geval is een flinke wandeling vaak niet een optie. Daarom pak ik de fiets maar als je wel die benen hebt die dat kunnen. Trek je schoenen aan en ga de natuur in.

Jij komt tot rust je kinderen genieten er van. En razen even uit en als je dan thuis komt zijn ze vaak zo rozig dat ze het liefst rustig een filmpje kijken of lekker zitten te spelen.

Ik zie een win win situatie want iedereen is weer even helemaal bijgekomen van deze toch wel drukke chaotische tijd. Waarbij we veel de kinderen om ons heen hebben. En waarbij we veel al heel erg op ons zelf en ons uithoudingvermogen zijn aangewezen.

Ik kan nu al niet meer wachten op de volgende fietstocht.