Herfstvakantie met onze 4 jongens

Na twee weken gewerkt te hebben (na mijn verlof), was hij al daar: de herfstvakantie. Dit was voor Tij dan echt zijn eerste verdiende vakantie. Omdat ik juffrouw ben, heb ik het geluk dat ik dan ook een weekje vrij heb. Dit betekent: samen gezellig leuke dingen doen!

In de herfstvakantie staat er bovenaan ons lijstje: lekker wandelen in de bossen. Hier kunnen wij nooit genoeg van krijgen! Ik probeer verder ook voor iedere dag een “uitje” te plannen. Dat “uitje” kan ook zijn dat we gewoon even naar de containers lopen. Dan zijn we er ook weer even uit geweest.

De uitjes worden door Corona natuurlijk ook een beetje beperkt. Ik merk wel dat de jongens, maar ook ikzelf, iedere dag even buiten de deur moeten zijn geweest, anders voelen we ons een beetje opgesloten en worden we er niet gezelliger op.

Dus we gingen deze vakantie lekker naar het bos, naar het bos, naar het kabouterbos, naar het bos, naar het Drielandenpunt en nog een keer naar het bos. Wel kozen we geregeld voor een andere plek, zodat er weer nieuwe dingen te zien waren en te ontdekken waren. We namen schatten mee uit het bos en hebben deze thuis geschilderd. En natuurlijk gingen we steeds weer op zoek naar mooie paddestoelen.

Op de dag dat we naar het Drielandenpunt gingen, hebben we dit in de ochtend pas besloten. John kwam met dit “geniale” idee. Ik moest eerst nog even met Clé naar het consultatiebureau. We spraken af dat we na de lunch wilden vertrekken. Nadat ik bij het consultatiebureau was geweest met Clé, was het hier in huis een zooi. Ik ben iemand die het huis echt niet kan verlaten zonder dat het opgeruimd is. We besloten het volgende: Clé ging even naar bed voor zijn “ochtendslaapje” en John nam Tij, Gib en Mo mee naar oma, zodat ik even aan de slag kon.

Heerlijk ongestoord opruimen! Daarna zorgde ik ervoor dat de luiertas was ingepakt met alles wat we nodig zouden kunnen hebben voor Clé. Warm water in de mini thermoskan, zodat we hem altijd zijn flesje kunnen geven. En natuurlijk wat lekkere dingen voor de andere jongens. Nadat alles was opgeruimd en de tas was ingepakt, lag Clé nog lekker te slapen. Ik had dus nog tijd over en besloot het eten alvast te maken, zodat we, wanneer we weer thuis zouden komen, meteen konden eten.

John kwam thuis met de jongens en mijn schoonmoeder. (Die mocht ook gezellig met ons mee.) Aangezien wij een zevenzitter hebben, betekent dit dat alle plaatsen in de auto voor de eerste keer gevuld waren. Voor Clé konden we dus geen wandelwagen meenemen, maar namen we de draagzak mee.

Daar gingen we. De auto helemaal gevuld en klaar om een uurtje te rijden. We zijn rond de slaaptijd van Clé vertrokken, zodat hij nog een beetje slaap zou krijgen. We zaten nog geen 5 minuten in de auto, toen Tij al vroeg: “Hoe lang moeten we nog rijden?” Dit blijft iedere keer toch grappig. We proberen aan Tij uit te leggen hoe lang we nog moeten rijden, maar dit blijft natuurlijk nog lastig.

Na iets langer dan een uur rijden, kwamen we aan in Vaals bij het Drielandenpunt. Er waren meer mensen met hetzelfde idee, maar we konden gelukkig goed afstand houden. Het enige waar we echt niet naar toe konden gaan was de leuke speeltuin die er lag. Hier waren teveel mensen en dat willen we in deze tijd niet opzoeken. Gelukkig konden we dit ook aan Tij uitleggen. Zijn reactie: “Wel jammer, dat er corona is.”

Op naar het doolhof. Ook hier werd heel goed rekening gehouden met het aantal mensen dat er in het doolhof mocht zijn. In het doolhof waren plekken gecreëerd waar je de nodige afstand kon bewaren als je iemand tegenkwam. We gingen op zoek naar de gouden kroon. De jongens waren allemaal actief. Op zoek naar de juiste richting en het juiste paadje. Na een uur lopen, hadden we het nog steeds niet gevonden. We kwamen steeds dezelfde mensen tegen, die dezelfde missie hadden. En er waren er meer die de kroon niet konden vinden. Onderweg in het doolhof waren er spelletjes die de kinderen konden doen. Van een wiebelbrug, tot geluiden maken met een bloem. Heel erg leuk die interactie voor de kleintjes. En voor de volwassenen waren er steeds vragen die je kon beantwoorden, waardoor je bij de gouden kroon zou uitkomen. Ik denk alleen dat wij niet alle vragen goed beantwoord hadden, want we konden de kroon niet vinden! Uiteindelijk hebben we gejuicht toen we de ingang weer hadden gevonden. Zo hadden de jongens na een pittige tocht van een kleine 1,5 uur toch het idee dat we iets gepresteerd hadden.

Na het doolhof gingen John en Tij samen nog de uitkijktoren in. Dit was voor Gib en Mo te moeilijk, want dan moesten ze nog even 10 trappen oplopen. Dit was het ideale moment om even wat te drinken te halen en Clé de fles te geven. Mijn schoonmoeder was al ergens op een bankje gaan zitten en Gib en Mo wilden bij mij blijven staan. Net op het moment dat ik het drinken had besteld en het klaargemaakt werd, moest Mo natuurlijk plassen. Oh jee, want er is geen wc. (Vanwege de corona maatregelen natuurlijk.) Nou hebben we stiekem wel een beetje geluk dat we vier jongens hebben! Ik riep mijn schoonmoeder, zodat zij even de bestelling aan kon nemen. Toen ben ik met Mo een plekje gaan zoeken waar hij snel even kon plassen. Ik dacht dat even handig te doen met hem, maar ik had Clé ook nog in de draagzak voor me hangen! Heel handig was het niet, maar het was gelukt! Ik heb gezegd dat Mo de blaadjes omver moest plassen. Toen ik terug kwam met Mo, moest Gib natuurlijk ook naar de wc. Op dat moment was ik wel zo slim om Clé even uit de draagzak te halen.

Na deze bezigheid kon ik Clé eindelijk de fles gaan geven. Gib en Mo hebben nog even gespeeld op het plein. En daar kwamen John en Tij alweer aan. Tij vond het supergaaf om die toren in te gaan. John vond het maar niks, het was hoog en er bleek een zwerm aan fruitvliegjes te zijn bovenaan de top. Het mondkapje was dus heel fijn om op te hebben. Had ik even geluk dat ik niet mee naar boven ben gegaan.

Natuurlijk moest er nog een foto gemaakt worden op het Drielandenpunt, zodat wij ook konden laten zien dat we hier zijn geweest. Het was echt een heel leuk uitje om met de kinderen te doen! Heel simpel, maar leuk en er is genoeg te beleven voor de kinderen. En wat ook heel belangrijk is: het is prima te doen in deze tijd van Corona.

Dit was toch wel een van onze hoogtepunten in de vakantie. We hebben er allemaal op onze eigen manier van genoten. Op de terugweg in de auto hadden wij natuurlijk 4 slapende kinderen. En wat een geluk dat het eten al klaar was toen wij thuiskwamen en we dus meteen konden eten! De jongens hebben genoten, dus wij ook.

Nu de herfstvakantie aan zijn einde is gekomen en ik aan Tij vraag wat hij het leukste vond deze herfstvakantie, zegt hij: “de bossen!” En op de vraag wat hij graag een volgende keer nog wilt gaan doen? “Ik wil dan graag naar de speeltuin mama, want dat hebben we deze vakantie niet gedaan.” Naar de speeltuin gaan, vinden wij altijd een goed idee, maar naar een binnenspeeltuin, daar houden John en ik nooit zo van. We proberen dan liever een ander uitje te plannen, omdat we het echt zonde van het geld vinden. Van dat geld kunnen we net zo goed ergens gaan lunchen met z’n allen! (al gaat dat nu helaas niet, haha). Nee, doe ons maar lekker een buitenspeeltuin, daar genieten we veel meer van.

We hebben echt genoten van de bossen en van alle andere leuke dingen die we gedaan hebben met de kids. Op naar weer het “normale” leven. Morgen mogen we weer gaan werken en naar school toe!

Wil je meer van ons gezellige gezinsleven zien, volg mij dan op instagram @elke.momentje