#23 De House warming party

Pas in de herfstvakantie was de housewarming party van Nick. Die hield hij op de eerste zaterdag van de herfstvakantie. Iedereen hield die zaterdag vrij om naar het nieuwe huurhuis van Nick en Bram te gaan. Nadia regelde een taxi waar we allemaal in konden. Het werd een kleine bus. Die taxibus bracht ons naar het huis van Nick en Bram toe. Nadia belde aan en Nick deed de deur open. Terwijl ik hem daar zo zag staan kwamen de vlinders weer omhoog in mijn buik. Toch had ik gemengde gevoelens voor hem. Ik miste hem, maar ik wilde hem juist ook ontwijken, omdat ik geen relatie met hem wilde. Ik vertrouwde het op de een of andere manier niet, maar ik kon niet verklaren waarom. Ik voelde me daardoor vooral heel ongemakkelijk bij hem in de buurt. "Kom binnen allemaal." begroette Nick ons. Bram kwam naast hem staan. "Wees welkom in ons kleine huis." Begroette hij ons vrolijk. Na elkaar bij de deur te hebben begroet liepen we het huis in. Zo op het eerste gezicht zag het er klein uit, wat later ook wel zo bleek te zijn. De keuken en de woonkamer waren namelijk in één ruimte. In die ruimte waren een aantal onbekende studenten aanwezig. Het bleek dat zij in het studentenhuis woonden waar Dennis ook woonde. "Het is kleiner dan wat ik gewend ben." legde Nick uit aan iedereen. "Maar wij vermaken ons hier wel." lachte hij. Na een korte rondleiding door het huis en een voorstelronde raakte iedereen met elkaar aan de praat. Nick zocht Dennis, die met de andere studenten uit het andere studentenhuis mee was gekomen, op. Waarom wist ik niet, maar het leek erop dat die twee het heel goed met elkaar konden vinden. Nick zocht mij gelukkig niet op. Ik had er ook geen zin in, want anders kon iemand misschien ontdekken dat er iets speelde tussen ons. Nadia ging naar Bram, omdat zij hem nog niet zo goed kende. De anderen praatten met elkaar over van alles en nog wat. Ik stond naast Marijn, maar ik kreeg niks mee van het gesprek wat zij voerde met Jochem en Hugo. Ik staarde meer voor mij uit. Af en toe knikte ik om aan te geven dat ik het begreep. Eigenlijk deed ik maar alsof ik het begreep. Gelukkig vroegen ze mij niks. Na een poosje riep Jochem om naar hem te luisteren. Hij had namelijk een voorstel. "Zou ik even jullie aandacht mogen hebben?" had hij eerst gevraagd. Daarna gingen we allemaal bij elkaar staan in een grote groep en luisterden wij aandachtig naar hem. Anita en Marijn stonden links en rechts naast mij. Nick stond helemaal links van de groep en ver genoeg bij mij vandaan. Jochem ging verder. "We kunnen wel zo met elkaar door blijven kletsen, maar is het niet veel leuker om iets leuks met elkaar wat te gaan doen?" ging hij verder. "Jazeker." riep Hugo uit. Nick liep naar Jochem toe en ging naast hem staan. "Voordat je verder gaat met jouw ideeën. Bram en ik hebben een verrassing in de tuin voorbereid." Daar reageerde iedereen positief op. "Kom nee naar buiten." Buiten zagen we een half uitgerolde waterslang liggen en in een emmer naast de waterkraan zaten klaargemaakte waterballonnen. "Dit is onze verrassing." riep Bram terwijl we de tuin inliepen. We vormden daar een grote cirkel zodat iedereen mee kon doen. Bram verdeelde de waterballonnen. Hij telde af voordat iedereen mocht gooien. De eersten die geraakt werden waren Anita en Bram. "Aaaaah. Nou ben ik kleddernat." gilde Anita. "Maak je geen zorgen. Het is warm vandaag. Dus je zult zo weer droog zijn." stelde ik haar gerust. Het was ook een warme dag. Het leek wel een heerlijke nazomerse dag. Er was geen enkele wolk aan de lucht te bekennen. Er stond ook geen wind. Iedereen had die middag een hoop lol. We gingen daarom ook nog een behoorlijk lange tijd door zodat iedereen geraakt kon worden. Wat niet altijd even makkelijk was. We daagden elkaar dan ook flink uit. Uiteindelijk werd iedereen toch wel een keer werd geraakt. Ik dus ook. Één keer maar, al raakte waterballon alleen maar mijn arm. Met die arm wierp ik de naar mij gegooide ballon op het gras naast mij. Dus ik bleef verder ongeschonden. Op een gegeven moment kregen Jochem en Marijn trek. Bram stelde voor om de barbecue, die al klaar stond, aan te zetten en een kampvuurtje te maken zodat we daar om heen konden zitten te eten. Nadat hij het kampvuurtje had aangestoken gingen we er allemaal omheen zitten. Na een poosje raakten we weer aan de praat. De jongens waren vooral bij de barbecue. Maar nadat iedereen klaar was met eten kwam Dennis naast mij zitten. Anita zat aan de andere kant naast mij. De drie meiden die bij Dennis in het studentenhuis woonden zaten tussen hem en Bram in. Een meid zat heel dichtbij Bram. Het leek er op dat die twee heel close waren, maar of ze een relatie hadden kon ik niet goed beoordelen. Ik dacht van niet of ze wist het heel goed te verbergen. Charlotte was haar naam. De namen van de andere twee meiden en de andere jongen was ik alweer kwijt. Aan de andere kant van Bram zat Nick en dat was recht tegenover mij. Ik kon hem recht aankijken als ik dat wilde, maar dat deed ik niet. Naast hem zaten Hugo, de jongen waarvan ik de naam dus kwijt was, Jochem, Marijn en tenslotte Nadia die weer naast Anita zat. Zo was de cirkel rond.

Ondertussen begon het te schemeren. "Jullie hebben een leuk huis uitgezocht." zei Hugo ineens. Daarvoor hadden we het alleen maar over de verschillende studierichtingen die gevolgd werden en wat iedereen ervan verwachte. "Ik was het jullie vergeten te vertellen tijdens de kleine rondleiding." ging Hugo verder. "Ja, jullie hebben zeker een leuk huis. Wat vind jij Carmen?" ging Dennis er op in. Ik keek naar de grond. Ik had namelijk weer die ongemakkelijke gemengde gevoelens. Ik vond het leuk dat Nick zijn broer beter kon leren kennen in dit huis, maar ook van mijn verliefdheid voor hem en het gemis van hem in het studentenhuis. Dus zei ik alleen maar: "Het is een heel leuk huis." "Dank jullie wel. We vinden het zelf ook een leuk huis. Het is wel wat klein, maar we kunnen ons er wel mee redden. We zijn dan ook geen miljonairs die een villa kunnen kopen. Bovendien blijven we hier wonen tot aan onze examens. Nick zal als eerste het huis verlaten. Ik zal pas volgend jaar het huis verlaten." vertelde Bram. "Weten jullie al wat jullie gaan doen na het examen van Nick? Heb je bijvoorbeeld al nagedacht over waar jullie dan willen gaan wonen? Is dat bij elkaar of apart?" vroeg Nadia direct op de man af. "Ja, vertel. Wat zijn jullie plannen?" vroeg Dennis nieuwsgierig. 'Dat zou ik weleens willen weten.' dacht ik bij mezelf. Ik durfde het alleen niet te vragen. "Dat weten we nog niet exact. Ik blijf hier sowieso een jaar extra en Nick heeft plannen om een zeer lange tijd rond te trekken in z’n eentje. Backpacken en hier en daar wat werken om zo zijn reis over de wereld te kunnen betalen." vertelde Bram. Ik schrok van zijn antwoord. Nick in zijn eentje de wereld rond? Er kwam bij mij een naar gevoel omhoog dat hij mij dan in de steek zou laten, ook al wilde ik nog geen relatie met hem. "Hoe lang denk je dan over de wereld te willen rondtrekken?" vroeg Charlotte aan Nick. "Nou, hoelang exact weet ik nog niet, maar zeker toch wel anderhalf jaar. Waarschijnlijk langer. Ik wil namelijk een aantal landen zeker gaan bezoeken en dat doe ik niet zo in een paar weken of maanden. Wat of wie ik dan allemaal tegen zal komen weet ik ook nog niet. Ik gebruik al het geld wat ik heb, waaronder mijn spaarcenten en dat wat ik ondertussen verdient heb met werk voor de rondreis. Als al het geld zo'n beetje op is keer ik terug naar Nederland en dan ga ik op zoek naar een huis. Misschien is dat een huis die ik samen met Bram huur. Waar ik dan ga wonen weet ik dan ook nog niet. Ook al zal het moeilijk kunnen zijn, toch zal ik proberen contact te blijven houden met jullie." was Nick zijn verhaal. Bij zijn laatste woorden keek Nick mij recht aan. Alsof hij mij daarmee bedoelde. Ik was teveel geschrokken om iets te zeggen. Ondertussen praatte de groep rustig door met elkaar. Nick leek het niet te horen en staarde mij alleen maar aan. Ik hoopte dat hij mij bedoelde met dat contact houden, maar ik durfde het niet te vragen, omdat niemand in de groep wist dat ik verliefd op hem was. Zelfs Anita niet. Misschien had ze wel een vermoeden. Ik had haar nog niet verteld van dat ene moment na het basketballen. Dat durfde ik niet. Ook al was zij mijn hartsvriendin. Waarschijnlijk had Nick ook niks verteld tegen de anderen, want niemand praatte erover. Nick bleef mij maar aanstaren en ik staarde hem ook de hele tijd aan. Het was alsof wij de enigste twee waren die bij het kampvuur zaten. Even leek het erop dat hij weer flirtte, maar die blik was heel snel weer verdwenen. Dus ik twijfelde of ik dat echt wel goed gezien had. Stiekem hoopte ik dat hij zou flirten, maar er gebeurde verder niks meer. Als hij het wel gedaan had, dan had ik waarschijnlijk verlegen terug geflirt, maar in plaats daarvan bleef ik hem maar aanstaren. Ook al duurde het maar een enkele minuten, toch leek het wel uren te duren, wat ik niet eens erg vond. Ondanks dat ik toch geen relatie met hem wilde. Niemand had het in de gaten dat we elkaar zo aan zaten te staren totdat Hugo in mijn richting keek. Hij onderbrak zijn zin toen hij mij zag staren en hij keek mij even aan. Ik keek snel naar de grond. Daarna vroeg hij aan Nick hoe zijn toekomst er uit zo zien na zijn rondreis om de wereld. Nick raakte door die vraag afgeleid. "Ik weet het eigenlijk nog niet. Ik zie het allemaal nog wel." was het enige wat hij zei. Hugo raakte met de jongen naast hem in gesprek waardoor hij niet meer naar mij keek. Nick raakte met Bram en Charlotte in gesprek. Ik kletste met Anita, Dennis en Nadia, maar ik kreeg weinig mee van het gesprek. De rest kletste ook met elkaar voor nog een lange tijd, maar op den duur moest ik naar het toilet. Bram gaf aan dat ik het beste het toilet kon gebruiken in de badkamer die via Nick zijn slaapkamer te bereiken was. Dus ging ik die maar opzoeken. Door de rondleiding wist ik waar ik moest zijn. Anita liep met mij mee, want zij moest ook zei ze. "Wat is er met jou?" vroeg Anita fluisterend terwijl we naar het huis terug liepen "Er is niets." fluisterde ik terug. "Er is wel wat. Ik zie het aan je." wierp Anita er fluisterend tegen in. "Zullen we in Nick zijn kamer gaan zitten en erover praten?" vroeg ze mij zacht. "Oké, goed dan. Vooruit dan maar. Ik moet wel nodig hoor." antwoordde ik. "Prima. Ik kan het nog wel even ophouden." Samen liepen we naar binnen en zochten de slaapkamer van Nick op. Gelijk daarna liep ik naar de kleine badkamer om naar het toilet te gaan. Ik was snel klaar. "Zo, waar wil je het over hebben?" vroeg ik aan Anita zonder aarzelen nadat ik terugkeerde in Nick zijn slaapkamer. "Nou, vertel jij mij maar eens hoe het precies zit tussen jou en Nick. Volgens mij ben je verliefd op hem of niet soms?" "Jjjjja......., dat is waar, maar ik weet eigenlijk niet hoe het tussen ons zit. We hebben nu niks met elkaar." gaf ik als antwoord. "Hoezo, jullie hebben niks? Ik geloof er niks van dat jullie niks met elkaar hebben. Volgens mij hebben jullie wel iets van een relatie, maar dat jij het niet durft te vertellen of zoiets." "Nee, dat is het niet. Als het wel zo was dat Nick en ik een relatie zouden hebben, dan zou jij het als eerste te horen krijgen." vertelde ik. "Dat vind ik heel fijn van je, dat ik het als eerste mag weten. Zou je dan misschien toch een relatie met Nick willen?" vroeg Anita. "Misschien wel en dan pas eigenlijk nadat ik afgestudeerd ben. Nou eigenlijk toch wel heel graag eigenlijk, maar ik weet niet of hij hetzelfde voelt voor mij." zei ik zacht. "Heb je het hem dan gevraagd?" "Nee, dat durfde ik niet en nou gaat hij na zijn examen op reis rond de wereld. Waarschijnlijk spreek ik hem dan niet meer." antwoordde ik bijna wanhopig. "Dan vraag je het hem toch? Straks kan dat vast wel voordat we terug gaan naar het studentenhuis" zei Anita enthousiast. "Nee, nee, nee, dat zou teveel opvallen. Dat durf ik al helemaal niet." "Waarom niet? Moet ik het anders voor je vragen?" Anita was nog steeds enthousiast. Blijkbaar gunde ze het mij nog steeds dat ik een relatie met Nick zou krijgen. "Nee, alsjeblieft niet. Ik schaam me dan dood als je dat doet." wierp ik er tegen in. 'Wat ben je toch een lafaard Carmen.' dacht ik bij mezelf. "Dan spreek je toch een keer met hem af. Alleen. Als een date zeg maar." "Dat zou kunnen, maar hij heeft tot aan zijn examen eigenlijk geen tijd over begreep ik van hem." "Maar als je niets met hem afspreekt en hem niet vraagt kom je er nooit achter." "Dat weet ik." zuchtte ik. "Als je echt wat met hem wil zal je toch wat moeten doen om het zover te krijgen." "Daar heb je helemaal gelijk in, maar zoals ik hem vanavond zag heb ik twijfels gekregen. Ik kreeg namelijk de indruk dat hij niks meer voor mij voelde. Alsof het over was." "Hoezo, alsof het over is? Heb ik wat gemist?" vroeg Anita nieuwsgierig. "Ehmm, ja sorry, je hebt inderdaad wat gemist. Ik heb je niet eens wat verteld over dat ene moment." "Welk moment? Nu maak je me wel heel nieuwsgierig. Nou wil ik het weten ook. Kom op vertel. Wat heb ik dan gemist?" Ik was blij dat we met z'n tweeën waren. Ik begon te vertellen over de dag op het basketbalveld. Ik vertelde niks over het etentje bij de pizzeria omdat Nick mij wilde bedanken voor de verassing van Bram en ik vertelde dus ook niks over wat hij toen liet blijken van zijn gevoelens voor mij. Ik vond het niet belangrijk genoeg om dat op dat moment aan haar te vertellen. Dat kon later nog wel eens een keer vond ik. "Twee weken voor de schoolvakantie had ik alles af voor het schooljaar. Dus op een dag had ik een aantal uurtjes vrij." begon ik te vertellen. "Ik besloot om te gaan basketballen en kleedde me om. Terwijl ik naar beneden liep kwam ik Nick tegen in het halletje. We spraken af om samen te gaan basketballen. Hij moest zich alleen nog even omkleden. Dus ik was alvast maar naar het basketbalveld gegaan. Niet veel later kwam hij dan ook. We hebben ongeveer twee of drie uurtjes samen gebasketbald totdat we moe waren. Hij heeft me tijdens dat potje basketbal aanwijzingen gegeven hoe ik de bal erin moest gooien." "Maar dat is toch niet zo spannend. Of komt dat nog?" "Ja, dat komt nog wel." "Waren jullie trouwens alleen? Hebben jullie nog wat meer gedaan of alleen maar gebasketbald?" "We waren alleen. Na het basketballen hebben we nog wat gepraat. Wel kort, maar het was erg gezellig. Hij had het over hoe goed wij een team zouden vormen. Na een poos wou hij wat vertellen, maar brak plotseling z'n zin af en keek hij mij aan met een verliefde blik. Die blik heb ik al eens eerder van hem gezien, maar toen flirtte hij alleen maar. Op dat moment leek het erop alsof hij het echt meende." "En later bleek het niet zo te zijn dat hij verliefd op je was. Hij deed maar alsof om je op een vals spoor te zetten. Sommige jongens zijn toch ook werkelijk onmogelijk." concludeerde Anita. "Nee, nee, nee. Dat is niet zo. Je trekt te snel een conclusie. Ik heb nog niet alles verteld." "Oké, ik luister." "Deze keer waren het echte gevoelens bij hem. Tenminste, dat dacht ik." vertelde ik verder. "Hij boog zich steeds verder naar mij toe en begon zijn lippen te tuiten om mij te kunnen zoenen." Anita keek mij met grote ogen aan. Haar mond was van verbazing opengevallen terwijl ik het vertelde. "Wat!! En dat vertel je me nu pas!! Waarom heb je mij dit niet eerder verteld? Je weet toch dat je mij alles kunt vertellen?" riep Anita uit. Gelukkig hoorde niemand het. "Ja, sorry. Ik kon het je niet eerder vertellen. Ik wilde het voorlopig geheim houden totdat ik het zeker wist waar dit heen zou gaan." "Zoiets hoef je voor mij niet geheim te houden. Heeft hij jou dan ook nog gezoend?" "Nee." zuchtte ik. "We werden gestoord door Hugo. Die was zelfs blij dat hij die zoen heeft weten te voorkomen. Dat vervelende joch." "Ik kan me voorstellen dat je zo over hem denkt. Hij is zeker vervelend. Nou heeft hij zo'n mooi moment vestoord en dan is ie ook nog blij. Ik snap soms ook niks van hem. Gelukkig heb ik dan ook niks met hem, maar met Jochem." zei Anita. Zij en Jochem waren al bij elkaar vanaf enkele maanden na het groepsuitje in het begin van onze studie, ook al ging dat heel stroef. Daarna vertelde ik over die ene persoon die Hugo had gezien en dat hij ons in de gaten had gehouden. Anita was verrast, maar ook blij dat ik niks meer had gezien of gehoord van die persoon sinds die dag. Het nare gevoel van bekeken te worden was ook verdwenen sinds die dag en daar waren wij allebei blij om. "Dan ga ik nu maar eens gebruik maken van het toilet. Zullen we daarna weer terug naar de anderen?" zei Anita. "Oké. Als jij dan klaar bent, wil ik me nog even snel een beetje opfrissen in die kleine badkamer van Nick." gaf ik aan. Anita knikte en liep vervolgens de badkamer in. Ook zij was snel klaar. "Ga je gang." zei ze terwijl ze uit de badkamer kwam. Ik liep de badkamer weer in een keek in de spiegel. Het viel mee. Ik hoefde niet veel te doen. Nadat ik klaar was bekeek ik Nick zijn spullen die op een klein kastje naast de wastafel stonden. Hij had er niet veel staan. Ik rook aan het parfumflesje wat er stond. Ik genoot van dat lekkere geurtje. Het was precies dezelfde geur die ik elke keer rook als hij bij mij in de buurt was. Zo ook op de dag dat we basketbalden en heerlijk knuffelden waarbij die vonk oversloeg. Ik bekeek het flesje en zag gelijk van welk merk het was. Dat merk wilde ik onthouden. Misschien dat ik er in de toekomst nog iets mee ging doen. Ik zette het flesje weer op dezelfde plek terug. Verder lag er een tandenborstel, een tube tandpasta, een scheermesje en er stond een bus scheerschuim. Ik besloot dat ik genoeg had gezien en liep de slaapkamer weer in.

Opeens hoorde ik stemmen en de slaapkamerdeur die openging. Snel verstopte ik me gehurkt achter de enige stoel in de slaapkamer.