3 jaar geleden
Zonneschijn na die bak regen.
15 november 2017 kwam ik er achter in verwachting te zijn van mijn eerste kindje. Ik was net 20, maar helemaal op een roze wolk van geluk! Dit wilden wij zo graag en zo snel komt onze wens al in vervulling. Toch kwam die relatie snel tot zijn einde en ik heb vanaf 11 weken zwangerschap besloten om mijn volle focus op het aankomende kindje te zetten. Het is (nog) geen tijd om hier over te bloggen, maar wie weet komt dat ooit nog.
Niemand kon mij meer klein krijgen, ik voelde alleen nog trots.
De zwangerschap verliep super goed en eigenlijk had ik geen kwaaltjes. Ik kon serieus nergens anders meer aan denken dan aan dit kleine kindje. Ik word gewoon moeder, een grote droom! Niemand kon mij meer klein krijgen, ik voelde alleen nog trots. Ik was weer ingetrokken bij mijn moeder, wat voelde als thuiskomen. Zij is er nog steeds altijd voor mij. Het voelde gelukkig niet zo dat ik bij mijn moeder ging wonen. Nee, het voelde als samenwonen. Ik mocht ook het huis inrichten, koken, boodschappen doen. Heerlijk, die vrijheid. Daarin lagen we gelukkig nu wel op één lijn. Dit was namelijk ooit anders... Ik was 17 toen ik uit huis ging. Maar zo hecht is de band nu!
Tijdens de zwangerschap dacht ik natuurlijk niet na over daten of eventueel een volgende partner. Ik had echt niet het idee dat er niemand voor me was, maar het hoefde voor mij nog niet zo. Ik had wel regelmatig contact met een oude vriend, maar omdat onze levens zo anders waren zagen we elkaar niet vaak. We kenden elkaar van de middelbare school. Ik had ooit eens straf en moest op de gang, geloof ik. Hij zag dit en zorgde ervoor dat hij ook naar de gang moest. Nou, uh... hoe lief...? Hele gekke, grappige jongen, maar hij had iets wat ik heel leuk vond. Hij was een jaar jonger, dus dat was echt not done. Eigenlijk kon dat me al niet eens meer wat schelen. Hij trok me aan. Maar zo hard to get als dat ik kan spelen, stelde ik het maar even uit. Nouja, zover dat lukte. Uiteindelijk toch verkering gekregen. Ik geloof dat ik 15 was en hij 14. Het was niet zo heel serieus, maar ik voel me vereerd dat ik hem zijn eerste kus mocht geven. Ik was wel echt een verliefde puber! Natuurlijk nooit overna gedacht dat dit wel eens de papa van mijn kinderen kon worden! Hoe gek, want bij al mijn andere 'vriendjes' dacht ik daar wel over na. Ik vond mezelf namelijk altijd al heel volwassen (laat me niet lachen...). Deze verkering duurde niet heel lang, maar we hebben daarna wel altijd contact gehad. Een paar jaar niet en toen daarna weer wel. In mijn zwangerschap ben ik anders naar hem gaan kijken. Onze band veranderde.
Ik werd echt heel verliefd. Het gebeurde gewoon.
Zijn naam is Jules en ik heb hem al kort voorgesteld in mijn vorige blog. Iemand waarvan ik het nooit meer had gedacht. Na de geboorte van mijn prachtige dochter Lena (21-07-2018) zijn we samen nog bij hem op de koffie geweest. Alsnog niet wetende dat hij de papa van mijn kindjes zou worden. Tijd daarna spraken we nog eens af. Lena was 4 maanden en toen zagen we elkaar weer. Er was zo ineens iets veranderd. We gingen van 'vrienden' naar... Geen idee wat het was, maar eigenlijk werden we in no time verliefd?! Hij is zorgzaam en behandelde mij echt als zijn 'kleine' meisje. Het geduld dat hij had met mij en Lena. Ik vond dat wel heel bijzonder. Ik werd echt heel verliefd. Het gebeurde gewoon.
Natuurlijk heb ik het in het begin een beetje op afstand gehouden. Ik heb een baby, hoe kan daar nou nog een 'vriendje' bij? Al snel drukte Jules mij op het hart dat hij alles wil met mij. Mij, maar ook mijn dochter. Ik zag hem echt niet gelijk als haar papa, maar ik besefte wel dat als dit ging werken, hij dit wel zou worden. Eigenlijk ging alles vanzelf. Ik kan er hele verhalen van maken, allerlei verantwoordingen voor afleggen, maar zo is het niet. Jules was na iets van 2 weken 'daten' bijna 24/7 bij mij en dus ook bij mijn dochter. Hoe hun samen zijn... Kan er nog van genieten! Hij was lief voor mij én mijn dochter. He-le-maal in de wolken. Zo'n onverwachte aanvulling op ons leven waarin ik al super gelukkig was! Allebei gegroeid en daarna weer samen gekomen. Blijf het bijzonder vinden. Ondertussen zijn we al even verder en hebben we mooie dingen mogen meemaken samen. Hierover snel meer!
Hoelang kennen jullie je partner al en na hoeveel tijd besloten jullie voor een kindje te gaan?