Snap
  • Relatie
  • oppas
  • ouderschap

Weg zonder jou...

Eerste date als papa en mama.

Toen ik zwanger was, hebben we zorgvuldig een zwangerschapscursus gevolgd. Ik dacht dat dit uren vol puffen en kuchen was, voor heel veel geld. Maar het waren vermakelijke uren, vol humor, goede uitleg en een soort van biologieles. 

Onze docent, laat ik haar zo noemen. Liet ons uiteindelijk specifiek weten, dat blijven daten met elkaar, wanneer je een kind hebt, erg belangrijk is. Dus zodoende spraken wij, als stel af om elke maand een avondje met z’n tweetjes iets leuks te gaan doen. Je neemt tenslotte een kindje samen omdat je elkaar zo leuk vindt.

De eerste weken na de bevalling telde ik de dagen af tot onze eerste date als papa en mama. Even mijn man helemaal voor mezelf, geen gehuil aan mijn oor en even mijn borsten rust gunnen. De dagen vlogen voorbij en voordat ik het wist was het al bijna zover. Nu vond ik het plots niet meer zo leuk. Mijn ouders zouden voor het eerst oppassen, de fles geven, hem knuffelen en troosten. Dit vond ik moeilijker dan verwacht. Best gek, toch? Mijn ouders hebben mij en mijn zus ook opgevoed en met ons is het ook helemaal goed gekomen. 

De dag was daar en we besloten al wat eerder naar mijn ouders te gaan. Ze wonen niet bepaald om de hoek en ik vond het een goed idee om er een dagje weg van te maken. Wij rijden in een kleine aygo. Ik moet zeggen dat het ouderschap je creatief maakt. Hoe wij voor de komst van onze zoon amper 2 koffers in de auto kregen, past er nu een kinderwagen, wieg, maxicosi, kolf, doekjes, speeltjes, flesjes, luiertas, hond en wij met z'n 3tjes in. Ik hoor je denken: hoe dan?! nou, maak van een probleem een oplossing... handigheid en passen en meten. Nu moet ik wel zeggen, dat ik niet kan wachten tot wij een nieuwe (grote) familie auto hebben. Maar die dingen kosten geld en dat groeit nou niet op mijn rug.

Ik vind auto rijden geen probleem en stiekem best aangenaam en leuk. De ramen open, radio aan, lekker meezingen en kletsen met elkaar. Mijn zoontje vindt een autorit ook heerlijk. Hij slaapt de hele weg lekker door. Wanneer we bij mijn ouders aankomen, wordt onze hond al helemaal wild. zij en mijn vader zijn jut en juul samen. (ook waarschijnlijk omdat ze daar altijd lekkere hondenkoekjes krijgt). 

We hadden gekozen om daar in dat dorpje waar mijn ouders wonen en ik ben opgegroeid uit eten te gaan. Dit omdat het voor mij nog steeds lastig is, zoals denk ik elke mama om haar kind bij een ander achter te laten voor de 1e keer. Maar mocht er wat zijn, of ik in paniek raken omdat ik mijn kind weer wilde zien, konden we er binnen 5 minuten zijn. 

Toen de tijd van de resevering dichtbij was, alle belangrijke dingen uitgelegd waren en ik gekolfd had, begon onze lieve zoon te huilen. En niet zomaar een huiltje, dat huiltje met tranen. Hij had nog nooit gehuild met tranen. Hoe konden we nu nog gaan. Ontroostbaar en alleen maar bij mama willen zijn. Ik weet tenslotte het best hoe je hem kan troosten. 

Maar toch heb ik hem laten gaan, aan mijn moeder en vader gegeven en in mijn hoofd gehouden dat zij die belangrijkste mensen waren en zijn, die mij nog steeds heel goed kunnen troosten als er iets is. Die mensen die mij hebben opgevangen als ik in tranen zat of die ik als eerste belde met een probleem. Mijn ouders wisten zich er wel raad mee. Ik kon wel huilen maar wist dat het goed zou komen.

Uiteindelijk hebben wij in 4 uur gegeten, gedronken en gelachen. Een cocktail drinken na een zwangerschap valt zwaar kan ik je vertellen. Ik heb mijn moeder nog geappt (lang leve whatsapp) hoe alles ging. waarop ze met een foto antwoordde dat hij diep in slaap lag. zie je nou wel, het komt allemaal goed. los laten is moeilijk. Maar het meer dan waard. Hoe mooi is het, na een zwoele zomeravond, te geinen over al die slapeloze nachten, met smart af te wachten totdat we onze zoon weer zien, om uiteindelijk samen met je man voldaan thuis te komen en dan nog meer te genieten van ons ventje. te waarderen wat je hebt. altijd en overal.

Mijn man en ik hebben gewandeld na ons toetje. Het voelde weer even als toen. samen, hand in hand langs het water, kussend op de brug. Verhalen over vroeger en natuurlijk over nu. Want nu, in deze tijd, ben jij. Nu blijven we onze één keer in de maand date houden en moet ik leren dat anderen ook heel goed voor mijn zoontje kunnen zorgen. Ik wil het en ik doe het, maar wel met kleine stapjes. Voor nu is hij weer alleen bij mij, bij ons.

Hoe heb jij je eerste keer weg, zonder je kids ervaren?

Snap

Wat heerlijk om te lezen, en fijn dat jullie genoten hebben! Ik ga dit ook afspreken met mijn vriens!! 1x per maand straks samen op date. Super leuk!!! ???

4 jaar geleden

De eerste keer zonder kind vond ik een ramp....ik heb echt de minuten afgeteld. Tegenwoordig doe ik het een stuk makkelijker. Vooral omdat mijn eigen pubers op de kleintjes passen.

4 jaar geleden

De eerste keer op date zonder baby was echt even heerlijk. We zijn inmiddels een avondje wezen eten en al een dagje naar de Sauna geweest. We hadden ons voorgekomen om 1 x in de maand te gaan, maar dat is niet gelukt. Binnenkort gaan we weer een avondje weg en als de kleine in bed ligt nemen we ook echt de tijd voor elkaar. In het weekend een hapje, drankje, samen film kijken of weer leuk een potje yatzhee.. Daar genieten we ook heel erg van :)