Van verliefd naar ongelukkig (deel 3)

Mijn eerste blog die ik nu schrijf gaat over de 'giftige' relatie die ik heb gehad met mijn ex- partner. (deel 3)

Na de bevalling was ik even in een andere wereld, totaal geen idee wat er allemaal nog speelde in mijn leven. Alsof mijn hersenen dit allemaal in een kast hadden gestopt om het te vergeten. Ik kwam 2e kerstdag 2015 thuis, met een prachtige zoon. Hij was zo ontzettend mooi, alleen kon ik me toch geen moeder voelen.. waarom? was dat omdat ik mijn gevoelens totaal had uitgeschakeld? of omdat ik gewoon nog aan alles moest wennen, Ik wist het echt niet. Ik liet het maar gewoon over me heen komen. de eerste dagen thuis waren zwaar maar ook prettig, Er kwam veel visite en moest duidelijk wennen aan alle veranderingen die er in mijn leven kwamen. Ik vond ook al snel weer een andere baan bij het uitzend bureau daar kon ik starten zodra mijn verlof was afgelopen.

na een aantal weken kwam ik als het ware weer op de keiharde wereld terecht.. de situaties die zich al voor deden kwam weer terug en het werd al snel weer grillig tussen mij mijn familie en vrienden. Ik kreeg weer te maken met de psychoses van NB, nog erger dan voorheen. Vanaf dat moment kon hij in zo'n bui ook zijn handen niet thuis houden. Hij sloeg me, kneep me, duwde me of gooide spullen naar mij toe. Meestal was het de dag erna weer even over, hij had spijt en vertelde dan hoeveel hij van mij hielt en dat het niet meer ging gebeuren. Iedere keer viel ik voor deze woorden, we hadden tenslotte een kind samen dus ik ging voor ons vechten. Toen onze zoon bijna 2 maandjes oud was werd de geestelijke toestand van NB zo onhandelbaar dat hij op een avond 'vrijwillig' is opgenomen in een psychiatrische instelling, Dit zou hij dan voor mij en onze zoon doen. Daar zou hij aan zichzelf werken en met een goed traject weer beter worden.

Toen onze zoon 3 maandjes oud was werd NB ernstig ziek, hij had al ernstig astma net als ik maar kreeg daar een dubbele longontsteking bij, dit is al levens gevaarlijk voor onze conditie. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg zware antibiotica en andere medicijnen. Die zelfde nacht werd ik door het ziekenhuis gebeld, hij was naar de intensive care gebracht de dokters vertelde dat ze een bacterie hadden gevonden die normaal niet voorkomt in de longen en dit bovenop de longontsteking.. Ik ging met onze zoon van 3 maanden midden in de nacht naar het ziekenhuis waar ik erachter kwam dat hij aan de kunstmatige beademing lag. Ondertussen dat dit gaande was speelde er ook nog wat anders.. namelijk dat mijn moeder de huur had opgezegd om bij haar toenmalige vriend in te wonen. ik had nog 2 maanden de tijd om een andere woning te vinden. 

Terwijl NB nog steeds opgenomen was vond ik een andere woning in 4 weken, mazzel is dat wij al 3 jaar een optie hadden staan op een flat die heel toevallig op dat moment voor ons vrij kwam. De woning bleek echt verschrikkelijk voor onze gezondheid tocht, schimmels, geen goede isolatie. Ik aarzelde niet en nam de woning aan, want ik wist dat ik anders met een baby op straat zou staan als ik dit niet deed. NB had in totaal 15 weken in het ziekenhuis gelegen en daarin 3 keer terug op de IC. De dag van verhuizing was hij net een paar dagen ontslagen uit het ziekenhuis. Maar we hadden toch een 'dak' boven ons hoofd.

april/mei 2016 zaten we dan eindelijk weer als gezin samen in een huis. Alleen de ziekte waarmee NB kampte op dat moment was stabiel echter de depressie en alles wat daarbij hoorde niet. Ik vond NB zeker 2/3 keer in de maand bewusteloos op de bank/ grond of in bed. Dan leek het weer alsof hij te veel medicatie had gebruikt (te lezen in deel 1) de alarmcentrale wist wie wij waren ze vonden het erg sneu voor mij dat dit iedere keer gebeurde en dat ik hier zo ontzettend verdrietig van was. Iedere keer als hij dan weer met de ambulance mee werd genomen dacht ik hem niet meer levend terug te zien en dat gevoel maakte mij zo ontzettend klein en kwetsbaar.

NB zijn psychoses, wanen en achterdocht werden nog zwaarder, ik werd met de auto naar mijn werk gebracht en gehaald omdat hij niet vertrouwde waar ik anders zou zijn. Als we zware ruzie hadden gehad dan zei ik dat ik na werk naar het strand zou gaan om te rust te kunnen komen, Dan werd ik door de politie benaderd omdat NB 112 had gebeld en gezegd zou hebben dat ik zelfmoord ging plegen door van de pier af te springen. Veilig thuis kreeg een heleboel meldingen omdat elke melding bij de politie of andere incident worden bij hun gemeld. Ik kreeg één op één gesprekken met iemand van daar en die zagen in dat ik een goede moeder was en alles op alles zou zetten voor een veilige situatie voor ons kind.

Al deze gebeurtenissen braken mij al snel op, ik was moe en futloos en liet het maar gewoon gebeuren als NB een psychose had of ontzettend agressief deed. Ik voelde me waardeloos en ik wist dat tegenwerken geen zin had en dat het niet zou helpen om hem rustig te krijgen. Het enige dat ik wilde dat mijn zoon hier niks van zag, hoorde of voelde. Zolang dat zo was nam ik alles maar op me. Ik begon mij diep ongelukkig te voelen.. zonder familie en vrienden om mij heen.

Dit was deel 3 van mijn verhaal, volgende keer het laatste deel van mijn verhaal.Het is bijna op z'n eind..

Liefs Smurfimk