Van verliefd naar ongelukkig

Mijn eerste blog die ik nu schrijf gaat over de 'giftige' relatie die ik heb gehad met mijn ex- partner. (deel 1)

Om te beginnen bij het begin,

Vanaf dat ik geboren ben heb ik al 'ernstig allergisch astma' dit zorgde ervoor dat ik regelmatig met een zware astma aanval opgenomen moest worden. Bij mijn 11e levensjaar had ik al meer dan 100x een opname gehad omdat ik zo erg ziek werd. Mijn 11e en 13e levensjaar ben ik opgenomen geweest in een astmacentrum in hilversum, waar je intern verblijft om een goede maar intense behandeling te kunnen krijgen voor je astma. toen ik 16 werd ging het weer helemaal mis, veel ziek.. hierdoor besloot de kinderarts samen met mijn moeder en mij om een behandeling te starten in het NAD (nederlands astmacentrum Davos) in Zwitserland. Waar mijn verhaal is begonnen..

3 maanden voor mijn 17e verjaardag ging ik naar het astmacentrum in Zwitserland waar ik 3,5 maand opgenomen zou worden, om een intens traject te volgen waarbij ik weer stabiel zou worden in mijn astma. 16 jaar en helemaal alleen, zonder ouders en zonder vrienden.. bij aankomst werd ik opgenomen op de kinderafdeling, omdat ik ook nog naar school ging. tijdens mijn verblijf waren er geen leeftijdsgenoten alleen maar veel jongere kinderen. Als oudste van de afdeling ging ik me al snel vervelen (tussen de behandelingen door). Al snel merkte ik dat er een jongen (naam: NB) van 18 jaar regelmatig op de afdeling kwam om van de faciliteiten gebruik te maken. Dat mocht omdat hij de jongste was op de volwassen afdeling. 3,5 maand lang heb ik regelmatig met NB opgetrokken, waardoor de opname sneller voorbij ging.

Eenmaal weer thuis bleef ik goed contact houden met NB, ik werd verliefd en we kregen 21-01-2011 een relatie. Na 1 jaar waarin het goed ging tussen ons kwam NB bij ons ouderlijk huis inwonen wegens werk. Ik was maar al te blij dat ik hem meer kon zien omdat hij eigenlijk 80 km van mij vandaan woonde bij zijn ouders. het ging goed tussen ons en na een jaar wilde we samen wonen in ons 'eigen' huisje. zo doende vonden we een in april 2013 een appartement en gingen daadwerkelijk samenwonen. we hadden allebei een baan, hij als evenement beveiliger en ik in de zorg.

NB kwam na een aantal weken geregeld extreem boos thuis omdat hij volgens hem niet serieus werd genomen op zijn werk en hij had er geen plezier meer in. Deze boosheid veranderde in een depressie, hij kon alles alleen nog maar zwart zien. na veel gesprekken samen ging hij naar de huisarts omdat hij niet meer goed kon slapen, hij kreeg meerdere malen temazepam en oxazepam toegereikt en als het geen effect meer bleek te hebben werd de dosis opgehoogd. De frustraties en boosheid werd door mijn omgeving opgemerkt, het ging slecht met hem en dat wilde ik niet horen.. in mijn ogen had ik alles onder controle en ging het gewoon goed tussen ons. Als mijn moeder mij zei dat hij veel te agressief werd naar mij als er weer wat was waarmee hij zat, dan luisterde ik niet en vergoeilijkte ik zijn gedrag. tot er op een moment zoveel irritatie en ruzie ontstond dat mijn moeder niet anders kon dan het contact tussen ons beide te verbreken. Er was teveel verdriet omdat ik als enige niet inzag waar de situatie naartoe groeiden.

De psychische toestand van NB verslechterde, Maar was er (dacht ik) zelf van bewust en accepteerde dat dit niet meer ging op deze manier. NB zocht hulp bij een psycholoog, nog steeds slikte NB dagelijks de tabletten voor de onrust en voor het slapen. Weer een aantal weken gingen voorbij en het leek allemaal wel goed te gaan. begin 2015 was er een incident op zijn werk, een collega had hem betast maar zijn baas geloofde hem niet. Er was aangifte gedaan tegen de collega en de sfeer op zijn werk werd slechter en hij raakte zijn baan kwijt. Op het moment dat hij werkloos thuis zat ging het psychisch weer erg achteruit met NB. Ook op dat moment kwam ik erachter dat ik zwanger bleek te zijn, op dat moment was ik 21 jaar oud. Ik wilde altijd al jong moeder worden, dus dat nieuws bracht mij toch wel wat vreugde. Ik zou een kindje krijgen, samen met de liefde van mijn leven. Op het moment dat ik mijn moeder niet meer zag en sprak bleek ik onbewust mijn emoties en gevoelens af te sluiten, ik werd erg vlak en dat werd door de omgeving opgemerkt, echter zelf had ik dit niet door.

In de eerste weken van mijn zwangerschap ging het alsmaar slechter met NB, Hij werd naast zijn depressie erg achterdochtig en zelfs paranoïde. Hij vertrouwde niemand meer en kwam met rampscenario's als ik ergens heen wilde gaan, waardoor ik naast mijn werk veel thuis bleef. Op dat moment werkte ik bij 2 bedrijven in de zorg om ons financieel te onderhouden. Het lukte NB niet meer om een nieuwe baan te vinden. Hij werd alsmaar depressiever en nam zijn slaap medicatie niet in volgens voorschrift maar zoveel hij nodig vond om rustig te kunnen slapen. Zwanger en totaal geïsoleerd van de buitenwereld. Ik was totaal niet gelukkig maar wist ook niet wat ik wel voelde, Ik was totaal vlak geworden en niets interesseerde me nog. Als ik avonddienst had gehad en ik thuis kwam lag NB totaal bewusteloos en zwaar onder de pillen nock-out op de bank. Dan sleepte ik hem naar bed of liet ik hem liggen maar ten gevolge van mijn eigen slaap, omdat ik bang was dat hij niet meer zou ademhalen. na verloop van tijd brak ik lichamelijk, ik kon niet meer werken en was totaal energieloos. ik werkte gemiddeld 36-40 uur bij elkaar in de week. Maar samen met de zorgen van NB trok ik dit niet langer. Ik ging de ziektewet in.. waarin beide contracten niet verder werden verlengd.

Hoe ging ik dit financieel halen zonder werk..

.. wil je weten hoe dit afloopt? VOLG en snel vervolg blog deel 2.

liefs Smurfimk.