Snap
  • Relatie
  • #Bang
  • bindingsangst

To date, or not to date... Dateleed?

De reden dat ik begon met daten is als volgt. Ik wilde heel af en toe even vrouw zijn. Geen moeder. Gewoon mezelf. Een jonge vrouw, in de bloei van haar leven. Even mijn bagage afdoen. Ik verwachtte nooit iets van een date, wilde geen chique diner, want laten we eerlijk zijn, zit je echt te wachten op een 2 uur durende zit, met wat slap ge-ouwehoer over elkaars leven en exen?! Of kinderen, huisdieren, banen?! Ik niet... Ik zocht avontuur, spontaniteit, gewoon een kop koffie en dan zien hoe de date verloopt. Of het klikt, weet ik na de eerste bak koffie ook wel. Als het klikt, slenter je door de stad, vertel je elkaar de leuke dingen, de mooie verhalen. Als het niet klikte, was ik na 1 kop koffie klaar en appte ik wel een scharrel, want hè, iets met bloei van mijn leven.

Deze date, was perongeluk, spontaan, onverwachts. Geen date "leed". Ik tinder niet, geen gedoe op relatie planeetjes, ik wacht rustig af. Laten we eerlijk zijn, mijn leven is vol genoeg. Daarnaast moet een man redelijk sterk in zijn schoenen staan om mij, met mijn bagage, mee te nemen op avontuur.

De zoon van een overleden bewoner had een aantal keer laten vallen dat hij een neefje had, die hij wel een leuke meid gunde. Ik hield de boot af, "leuk? En dan kom je met mij aanzetten?" Of "nou dan gun je die arme jongen nogal wat..."

Op een ietwat baldadige avond, begon hij er weer over. Ik zei "je gaat ons echt niet aan elkaar voorstellen, dat doe je heus niet, dus hou er maar over op." Hij reageerde dat hij die bluf had aangenomen en hem mijn nummer en facebook had verstuurd. Kak.

De volgende dag stuurde ik het neefje een berichtje met excuus voor zijn oom. Toen ik toch op zijn facebook pagina zat, kon ik gelijk wel even foto's kijken, toch?

Leuke man wel eigenlijk... Twee kinderen, werkt, rijd motor... Hmm...

Berichten gingen al snel heen en weer. Hij had geen excuus nodig, hij vond het een aardig gebaar en als we toch aan het berichten sturen waren, konden we elkaar wel een beetje leren kennen toch? Dat vond ik wel een goed plan...

Een week later had ik een avonddienst gedraait, ik kwam thuis en de oppas (Schotse opa Robbie), kon nog wel even blijven. Hij had nog het een en ander te doen, dus als ik even weg wilde, was dat geem probleem. Ik appte gelijk M. "Ben je druk? Nu?". 10 minuten later zat ik in de auto en een half uur daarna zat ik naast hem op de bank.

Het klikte, gelijk. We hebben gelachen, hebben het een beetje over het verleden gehad, vooral over de kinderen, foto gestuurd naar zijn oom. Het was een fijne avond. We hadden gelijk de volgende date gepland, een paar dagen daarna. Aangezien hij zijn kids nog had ivm de vakantie, was de date weer bij hem. Weer hadden we een gezellige avond. Hij hield mijn hand vast, ik trok mijn hand niet gelijk terug uit paniek. Ik maak vorderingen. Een paar dagen later hadden we weer afgesproken, maar helaas. Hij belde af. Het was de dag dat hij zijn dochter terug moest brengen na 3 geweldige weken samen. Zijn zoon moest de dag ervoor al terug. Het viel hem zwaar en hij voelde zich schuldig naar mij toe. Ik vroeg hem waarom. Ik vind het namelijk niet meer dan logisch dat je dan een kutdag hebt. Dit begrip, had hij niet verwacht. Het bleek dat ik niet de enige was met bindingsangst. Gelukkig. We zouden het rustig aan doen, geen haast. Dat klonk als muziek in de uren!

De date erna was bij mij. Hij had een rotdag gehad op zijn werk, maar was toch gekomen. We zaten te kletsen op de bank, hij deed zijn arm om mij, zodat ik tegen hem aan lag, en zei "dit is echt fijn". Toen sloeg de paniek toe. 3 dates, met dezelfde man. 2 weken, daten, met deze man. Deze man vind mij mooi, leuk, grappig, appt de hele dag met mij. Kak. Paniek. Blinde paniek. 1000 wat als vragen. Daarnaast, helaas kan ik geen gedachtte lezen. Wat als hij mij morgen niet meer ziet zitten? Moet ik er maar gewoon mee stoppen? Dan weet ik zeker dat ik niet gekwetst word. Toch?

Nee... Over een paar dagen zie ik hem weer. Dan komt hij zodra Jo op bed ligt en kook ik voor hem. Ik ben bang, niet kwetsbaar naar hem toe, niet echt open, maar het is gezellig. Steeds meer, open ik mijn rugzakje. Steeds meer, laat ik die angst niet alles beheersen. Ik ben opnieuw begonnen, daar past de angst van het verleden niet in. Toch?

Voor nu is het fijn. Voor nu spreken we geregeld af. Leren we elkaar kennen. Voor nu, is dit genoeg.

4 jaar geleden

Wat ontzettend lief van jou Sjk. Doet mij goed!❤

4 jaar geleden

Enorm respect voor jou, je bent zo'n sterke vrouw!! Wat sta jij stevig in je schoenen ♡!