Snap
  • Relatie
  • #ikhouvanjou
  • jepartnerinhetzonnetjezetten

Jij en ik

Wij. 

Soms vergeet ik dat het best bijzonder is dat wij nog wij zijn. Toen we net ‘verkering’ kregen, werd ik zwanger van Olivia. We waren allebei feestbeesten en de gedachte aan kinderen was totaal niet aan de orde. We waren zelf nog kinderen, volwassen qua getal maar zeker nog niet naar gedrag. Het leven was een feest en daar paste zeer zeker geen kind in. Maar dan opeens gebeurt er dit. Een klein wondertje van ons samen. Vanaf de seconde dat ik wist dat ik zwanger was, wilde ik het houden. Ik wilde dit kind en ik wilde het samen met Bryan doen. Koste was het kost moesten we ervoor vechten. 

Het was niet makkelijk, het was zwaar, moeilijk, maar ook bijzonder. We moesten elkaar nog leren kennen, we kochten een huis. We maakte ruzie om elk klein ding, communicatie was ver te zoeken. En als kers op de taart : een baby. 

Ik ben er van overtuigd, dat de liefde die we voor elkaar voelen ons erdoorheen heeft gesleept. Het brandende verlangen om ondanks alles niet uit elkaar te gaan en ervoor te vechten is wat ons bij elkaar hield. Soms vergeet ik hoeveel we hebben meegemaakt en dat ik best trots op ons samen mag zijn. Soms vergeet ik hem te waarderen voor wie die is en wie die is geworden. Iemand waar ik de rest van me leven mee wil delen en onze twee prachtige kinderen mee op wil voeden. Iemand waar ik van hou met heel me hart. 

Wat ben ik toch blij dat wij nog steeds wij zijn.