Snap
  • Relatie
  • geluk
  • liefde
  • verdriet
  • Vriendschap
  • Verraad

Fight for what you believe in

Liefde is echt het mooiste wat er is, maar maakt je te gelijktijdig zo kwetsbaar. Liefde verblind alles om je heen en geeft je zoveel kracht om te vechten. En dat is wat ik zal doen. Vechten waar ik in geloof

Ik probeer me, zo nonchalant mogelijk, uit Sjors zijn armen los te maken en loop richting Renate. Ik zie haar enorme buik. Ik krijg er gemengde gevoelens bij. Renate die straks een kindje op de wereld gaat zetten. Een kind waarvan Sjors de vader is. Terwijl Sjors met mij is... Ik zie in hoe moeilijk het zal zijn, voor Renate, voor Sjors, maar ook voor mij. Want ik zal nooit de moeder zijn. Renate is mijn vriendin. Liefde is echt het mooiste wat er is, maar maakt je ook zo kwetsbaar. Liefde verblind alles om je heen en geeft je zoveel kracht om te vechten. En dat is wat ik zal doen. Vechten waar ik in geloof.

Renate slaat haar armen om mij heen. Ik beantwoord haar knuffel en merk de aarzeling in haar lichaam op. Ze kijkt me aan en zegt “We moeten praten Lies. Niet hier, niet nu. Nu draait het om Kyra, maar ik ben niet gek.” Ik slik. Renate laat me los en loopt naar Sjors. Sjors werpt een blik naar mij terwijl hij Renate haar kus beantwoord. Ik voel een steek in mijn hart. Ik weet niet hoe lang ik dit nog aankan. Voorheen vond ik het allemaal prima. Toen was er geen andere weg. Toen dacht ik nog dat, wat zich tussen mij en Sjors afspeelt, tijdelijk zou zijn. Dat hij met Renate een kind krijgt is een feit. In mijn ogen zouden zij samen zijn. Hij en ik zouden geen WIJ meer zijn, als we dat ooit al waren... Maar vanaf nu is dat niet meer zeker. Mijn hoofd dolt er van. Ik besef dat ik vocht tegen mijn gevoel. Ik hield mezelf een leugen voor om mijn hart te beschermen. Ik hou van Sjors. Ik wil een toekomst met hem. Ik wil niet dat het ophoudt. Ik wil Sjors en alleen Sjors. Ik besef het nu.

Ik zie Renate met Michiel en Brenda praten. Ik zie droevige blikken. Renate legt een hand op Brenda haar schouder. Ineens voel ik me een buitenstaander. Ik weet dat Kyra om mij vroeg. Renate kent ze niet eens. Waarom is Renate hier? Is ze echt zo’n goede vriendin? Ik loop, naar wat een familiebijeenkomst lijkt, toe. Ik zie Renate met Sjors weglopen. Ik besluit bij Brenda en Michiel te blijven. Zij willen graag de nacht bij Kyra blijven. De arts gaf aan dat het mogelijk is voor familie om een nacht te blijven slapen. Brenda besluit op dit aanbod in te gaan. Michiel belt ondertussen met zijn werk om de situatie uit te leggen. Ze zijn zeer begaan en geven hem alle tijd die hij nodig heeft. Het voelt alsof alles langs mij heen gaat. Ik knik en beantwoord vragen. Ik probeer beide mijn steun te betuigen, maar het voelt alsof ik hier niet ben. Mijn hoofd tolt ervan. Ik zit met zoveel vragen. Ik ben bezorgd om Kyra, maar denk tegelijkertijd ook aan Sjors en Renate. Ik ben zo benieuwd wat zij met elkaar bespreken...

In de verte zie ik Sjors aan komen lopen, zonder Renate. Ik zie dat hij ontdaan is. Ik loop hem tegemoet. Ditmaal merk ik dat hij troost zoekt bij mij. Het voelt goed dat ik hem troost kan bieden. Ik pak zijn hand en we lopen naar Brenda en Michiel. Michiel vertrekt richting huis om te slapen. Aangezien Michiel officieel geen familie is, kan hij niet in het ziekenhuis de nacht doorbrengen. Brenda wordt ondertussen naar haar slaapvertrek gebracht. We nemen afscheid van elkaar. Ik ga met Sjors mee en spreek met Brenda en Michiel af elkaar morgen vroeg weer in het ziekenhuis te zien.

Sjors en ik hebben veel te bespreken. Hand in hand verlaten we het ziekenhuis. Ik besluit mijn vader te bellen om hem op de hoogte te stellen en te zeggen dat ik vannacht niet thuis slaap. Het is inmiddels bijna middernacht. Ik neem plaatst naast Sjors in zijn auto. Mijn fiets haal ik later wel op. Sjors kruipt achter het stuur. Hij legt zijn handen op het stuur. Hij heeft zijn blik op oneindig. Ik leg mijn hand op de zijne. Hij breekt, hij snikt en begint; “Ik heb haar verteld van jou en mij. Dat ik van jou hou, dat ik bij jou wil zijn. Ze smeekte me om haar niet op te geven. Ze ging op haar knieën en wilde op elke manier mogelijk haar liefde voor mij betuigen. Daarna liep ze weg. Ze deed me denken aan Marieke. Hoe zij deed toen ik haar vertelde dat ik niet voor haar koos. Ik maak zoveel kapot. Dat is ook wat Renate schreeuwde toen ze wegliep. Dat ik een slecht persoon ben en het niet verdien om de vader van haar kind te zijn. Het enige wat ik wil is gelukkig zijn met jou en een goede vader voor mijn kind, maar het voelt nu alsof ik dit alles niet verdien. Hoe kan ik gelukkig zijn, terwijl ik alleen maar mensen die van mij houden ongelukkig maak?" Ik zie de wanhoop in zijn ogen en leg mijn hand in zijn nek. “Je maakt niet iedereen ongelukkig Sjors. Je maakt mij gelukkig en je zal een goede vader voor je kind zijn. Juist omdat het je zoveel doet. Juist om alles wat je nu zegt. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Dat overkomt je en ook al is alles soms fucked-up en besef je dat je andere keuzes had kunnen maken of het achteraf gezien, anders had gedaan. Die keuzes waren toen goed. Ik hou van je om wie je bent. Ik zal er altijd voor je zijn”.

Sjors kijkt op en lacht tussen zijn tranen door. “Hoe kan het dat, terwijl ik denk niet in een dieper dal te kunnen zitten, jij mij er altijd weer uit kan krijgen? Door je mooie blauwe ogen, je lach en alles wat je zegt.. Gewoon door jezelf te zijn”

Ik trek Sjors naar me toe en kus hem. Met alles wat ik heb, vol passie. Intens gelukkig. Liefdevol in elk opzicht. het klopt wat Sjors zegt. Bij hem ben ik echt mezelf. In elk opzicht