Deel 2. 2013

Sindsdien gaat het alleen maar slechter. Ruzies werden vaker en heftiger. De kinderen werden in een ruzie vaak door hem wakker gemaakt en in de auto meegenomen.

Tijdens een ruzie in 2013, wilde ik wegvluchten. Dit vond hij niet goed want dan zouden mensen op straat zien of horen dat we ruzie hadden. Ik werd door hem tegengehouden en toen ik toch wilde gaan heeft hij mij door de ruit van de voordeur geduwd. Mijn linkerhand zat vol met diepe sneeën, het bloedde heel erg. Hij heeft me toen vervolgens bij de huisarts afgezet en ik moest het verder maar uitzoeken. Ik mocht niet vertellen wat er daadwerkelijk gebeurd was want het was volgens hem allemaal mijn eigen schuld. De littekens zijn nog zichtbaar.

In september 2013 kwam ik er achter weer zwanger te zijn. In eerste instantie waren we hier toch wel blij mee, echter na een paar dagen wilde hij dit kind toch niet en wilde hij de relatie verbreken als ik geen abortus liet doen. Het was een van de moeilijkste keuzes die ik ooit heb moeten maken. Mijn ouders waren op vakantie, dus bij hun kon ik niet terecht. Ik heb het uiteindelijk besproken met zijn moeder, ook voor haar was dit moeilijk. Het ging om haar kleinkind, maar ook zei wist dat de relatie er op deze manier zeker niet beter op zou worden. Ik voelde me eigenlijk gedwongen tot een abortus. Hij weigerde mee te gaan naar de kliniek, het was mijn probleem en ik moest het maar zelf oplossen. De dag voor de abortus kwam ik een oude vriendin tegen in de supermarkt en ze vroeg me hoe het met me ging. Ik barste in tranen uit en vertelde haar een heel groot deel van mijn verhaal. Uiteindelijk is deze vriendin met me meegegaan. Ik had haar jaren niet gezien en vond dit echt heel erg lief van haar. Ons contact is sindsdien weer hersteld. Het was een hele heftige beslissing destijds, maar inmiddels heb ik de abortus een plekje kunnen geven.

Word vervolgd...