2004-2012

Ik heb D. ontmoet in 2004, geen liefde op het eerste gezicht maar we hadden het wel leuk samen. Na verloop van tijd werd het soms wat lastig, hij had veel stemmingswisselingen, en werd snel boos. Onze interesse kwamen ook niet altijd overeen. Zo wilde hij toch minimaal een avond per week op stap, waar ik na een lange dag werken niet altijd de energie meer voor hand. Hij werkte in een café en vond het vervelend dat ik daar niet ieder weekend kwam. Ik voelde me niet prettig in dat café.

In 2005 met carnaval wilde ik niet op stap, hij is toen vreemdgegaan. Onze relatie werd verbroken. Na 2 weken kwamen we toch weer bij elkaar. Excuses werden gemaakt voor het vreemdgaan (Het kwam volgens hem door de drank en omdat ik niet op stap wilde)

In 2007 zijn we gaan samenwonen op een flat. Hier hadden we al wel eens echte ruzie. Vooral alleen schreeuwen. Ik ben wel eens door buren aangesproken dat we misschien beter uit elkaar konden gaan. Want zo moest een relatie niet zijn. Ik dacht toen waar bemoeien ze zich mee...

In 2009 hebben we een huis gekocht. Het ging toen eigenlijk al slechter tussen ons. Hij begon toen ook met blowen. Niet iedere dag maar wel meer dan wekelijks.

Oktober 2009 heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Heel romantisch op een vakantie. Ik heb ja gezegd. Ondanks de vele ruzies hielden we wel van elkaar. We prikte al snel een trouwdatum. En ging ik mijn mijn moeder, zusje en vriendinnen op zoek naar DE jurk. Die vonden we snel. In December 2009 kwam ik er achter zwanger te zijn. Niet gepland, maar wel gewenst.

In mei 2010 was de bruiloft. De ruzies werden al steeds meer maar ik gaf de veranderingen binnen de relatie (zwanger, bruiloft) hier de schuld van. De ruzies werden wel lichamelijker. Vaak werd ik vastgegrepen in mijn armen of ergens tegen aan geduwd. Ik heb zelf onze trouwtaart gemaakt. 2x want de eerste is door hem door de keuken gesmeten in een ruzie. Als ik nu nog terugkijk naar de trouwfoto´s dan zie ik heel duidelijk de blauwe plekken op mijn bovenarmen. Dan vraag ik me af, heeft niemand dit gezien, of durven ze er niet naar te vragen?

Vaak gingen deze ruzies over zijn drugsgebruik. Ik wilde niet dat hij wiet ging halen en hij werd dan agressief. Hij sloot mij dan soms boven op, of de slaapkamer of logeerkamer. Deed dan aan de buitenkant een bezem onder de klink. Om hulp roepen door het raam durfde ik niet. Want wat zouden de buren wel niet denken. Ondertussen was hij dan weg om toch drugs te halen. Als hij toch gehaald had en gebruikte was hij daarna weer rustiger en lief voor mij. De ruzies gingen gewoon door.

Ik zei weg te willen bij hem maar dit mocht niet. Hij zou er wel voor zorgen dat ik mijn dochter nooit meer zou zien. Toen mijn dochter een maand of 4 was hadden we ook weer een van onze vele ruzies. Hij heeft toen onze dochter uit haar bedje gehaald en haar in de Maxi-Cosi gezet en is met haar weg gegaan. Ik was radeloos. Zijn ouders zijn hem gaan zoeken en zijn ouders zijn toen ook gekomen. Uiteindelijk hebben ze hun toen gevonden en is onze dochter met mij mee naar mijn ouders gegaan. Ik ben daar blijven slapen. Hij is toen de volgende dag naar mijn ouders gekomen om onze dochter op te halen. Mijn ouders waren het hier niet mee eens en toen heeft hij mijn moeder in haar gezicht geslagen. Haar bril was kapot.

In de zomer van 2011 was ik zwanger van mijn zoon. We waren op vakantie in zeeland en zaten in de auto. Weer ruzie, waarover weet ik niet meer. Hij werd weer agressief. Dit vond ik altijd heel eng in de auto omdat ik bang was voor ongelukken. Ik hen toen gezegd uit te willen stappen dit mocht niet. Ik werd geslagen in de auto door hem tijdens het rijden eerst op mijn been en daarna in mijn gezicht. Toen we voor het stoplicht stonden ben ik uitgestapt. Hij reed door, maar kwam heel snel weer terug. Hij eiste dat ik in stapte. Hij had onze dochter nog bij zich. Omdat ik haar niet alleen durfde te laten bij hem ben ik toch weel ingestapt.

De ruzies gingen gewoon door. In 2012 hebben we weer een flinke ruzie. Hij heeft savonds een mes uit het messenblok gepakt en mij hiermee bedreigd. Toen bij mij liet gaan dreigde zichzelf hiermee iets aan te doen. Hij is met dit mes naar buiten gerend. Ik heb toen 112 gebeld. Ik voelde me machteloos. De politie is gekomen en heeft het mes afgenomen. Na wat praten hadden we toch besloten nog samen verder te gaan. Het zou allemaal wel goed komen. Na een paar weken kwam er een brief van bureau jeugdzorg. We moesten op gesprek komen. Hij was woest op mij. Want omdat ik toen de politie gebeld had, waren er nu deze gevolgen. Ik moest het maar recht gaan zetten en voor hem opnemen.

Word vervolgd....