Over mijzelf!

Ik ben op 21 april 2011 moeder geworden van een mooi meisje. Ik beschouw mezelf niet als Bom moeder, ik heb eerder het risico aanvaard dat ik zwanger zou raken van de man van wie ik al sinds puberteit hield. Wetende dat ik het alleen zou moeten doen, want hij is inmiddels ongelukkig getrouwd en heeft twee kinderen. Hij wilde altijd al een kind samen, totdat ik daadwerkelijk zwanger raakte. Vanaf dat moment leek de geweldige, perfecte, knappe en verantwoordelijke man te zijn veranderd in een doorsnee onverantwoordelijke overspelige man die zich als de slachtoffer ziet van een vrouw met wie hij slechts een affaire heeft gehad. In de hoop dat ik abortus zou plegen beschuldigde hij me van de naarste dingen. Toen ik de schrik te boven kwam was ik heel erg blij dat ik zwanger was op 38 jarige leeftijd. Dit was mijn laatste kans en wel van de man van wie ik zoveel hield. Helaas houdt de liefde niet op te bestaan als je het ware gezicht van de perfect lijkende man ziet. Ik heb als jurist een goed inkomen, heb mijzelf al die jaren ontwikkeld en ben in een fase beland dat ik klaar ben voor een gezin. Nadat ik de teleurstelling van mijn grote liefde heb verwerkt, heb ik een hele goede zwangerschap gehad. Op 21 april is mijn dochtertje met een keizersnee te wereld gekomen. Ik heb zo tegen de bevalling op gekeken. Mijn angst kwam hoofdzakelijk doordat ik 'de gelukkige huisvrouw' in luisterboek vorm heb gelezen. Ik heb tijdens mijn bevalling alles tot in de puntjes voorbereid. Ik heb een doula ingeschakeld om mij te ondersteunen voor en tijdens de bevalling. Dat gaf mij veel rust. Helaas bleef mijn angst voor bevalling tot dat het moment daar was. Het verliep geheel anders dan alle door mij verzonnen scenario' s. Omdat ik zwangerschap diabetici had en de baby erg groot zou zijn werd ik ingeleid. Toen de bevalling op de derde dag nog steeds niet op gang kwam werd het een keizersnee. Afgezien van het herstel na de keizersnee viel het allemaal mee. Als mensen mij nu vragen of ik een zware bevalling heb gehad is mijn antwoord nee! Zolang ik niet uitscheur, wordt ingeknipt of dat ik het gevoel heb dat mijn lichaam uit elkaar knalt, is het voor mij geen zware bevalling. Na de bevalling ben ik met mijn dochtertje vijf dagen in het Geboortehotel verbleven. Mijn dochtertje is nu 10 weken en alles lijkt voorbij te zijn gevlogen. De eerste weken waren heel zwaar en ik voelde me zo onzeker over alles. Nu weet ik dat het echt niet meevalt om als alleenstaande een kind op te voeden. Ik heb een hotline met het consultatiebureau en bombardeer mijn vriendinnen (met kinderen) met smsjes en emails met allerlei vragen. Ik stuur dezelfde vragen aan verschillende vriendinnen in de hoop dat een van hen de oplossing heeft. Dankzij hen voel ik mij wat rustiger en overleef ik elke dag weer de onzekerheid van het onbekende en voel ik mij elke dag iets meer moeder. Ondanks dat de vader zich niet meer laat horen ben ik hem heel dankbaar voor dit mooie geschenk. Een blik van mijn dochtertje maakt alle onzekerheid en slaaptekort goed.