Without a care in the world

Ik schrik beduusd wakker. In een vlaag komt alles weer terug. Kyra in het ziekenhuis. Renate. Marieke…. Ik grijp naar mijn buik op de plek waar Marieke mij raakte. Het voelt wat beurs. Dan kijk ik naast me. Daar ligt Sjors. In diepe slaap met zijn gezicht naar mij toe. Ik kijk naar hem, hoe hij daar ligt. Zo vredig. Alsof er niets aan de hand is. Ik strijk mijn hand door zijn krullen. Sjors maakt een kreunend geluid en trek mij tegen zich aan. Zonder zijn ogen te openen kust hij mijn lippen. Ik voel een kriebel in mijn buik en laat hem begaan terwijl hij mijn nek kust. De stoppeltjes van zijn beginnende baardje bezorgen mij kippenvel over heel mijn lichaam. Ik wil hem. We zoenen. Ik voel zijn hand in mijn slipje verdwijnen en kreun. Mijn hand verdwijnt in zijn boxer. We genieten van elkaar en ademen steeds zwaarder. Tot ik het niet meer hou. Ik ga op hem zitten en geef me over aan hem. We bewegen ritmisch. Zijn handen op mijn heupen terwijl hij steeds sneller in mij verdwijnt totdat hij in mij komt en we hijgend naast elkaar neerploffen. Hij trekt mij opnieuw tegen zich aan. Ik voel zijn hete lichaam tegen mijn rug en zijn handen strelen mijn buik. Hij gaat steeds lager en laat mij exploderen.

Heel even is het weer hij en ik. De wereld stopte weer met draaien voor ons en door ons. Zijn handen op mijn lichaam en zijn adem in mijn nek. Ik wil dit nooit hoeven missen.

Ik sluit mijn ogen en voel me volledig gelukkig en veilig in zijn armen. Dan komen de gedachten weer langzaam terug en voel ik me onrustig worden. Ik draai me om en kus Sjors op zijn voorhoofd. Ik trek mijn ondergoed weer aan tezamen met het hemdje wat ik over de stoel in zijn kamer heb gedrapeerd en pak mijn telefoon uit de oplader op het bureau. Sjors woont al tijden niet meer thuis, maar zijn oude kamer is nog intact. Het is een simpel ingerichte jongens kamer. Met een grote houten kast met spiegel, een tevens licht houten bureau met enkel een klassieke groene bankierslamp erop naast een stapel met papieren. Tegen het raam staat een groot bed en tegenover de muur waar zijn bureau staat, een bankje die je tevens tot bed kan worden getransformeerd. Wij liggen op het bed. Het bankje ligt vol met stapels kleren.

Ik controleer of ik berichten heb. 1 maar. Mijn vader vraagt of er al meer bekend is over Kyra haar toestand en wenst mij een goede nacht. De mail van Renate staat nog op mijn netvlies gebrand evenals de uitbrander van Marieke afgelopen nacht. Ik zie dat het bijna 10 uur is. Ik loop de kamer uit en bel mijn vader.

“Goeiemorgen lieverd, lekker geslapen?” hoor ik aan de andere kant van de lijn. “Ja heerlijk pap”. Ik vertel hem niet over de aanval van Marieke. Ik val even stil en begin dan over Kyra. “Ik zag je berichtje net. Ik ga straks weer naar het ziekenhuis toe. Ik heb niks meer gehoord sinds gisteravond. Toen was Kyra stabiel maar met een lange weg te gaan.” Ik licht hem in met betrekking tot haar herstelproces. “God, dat klinkt niet best. Hou je ons op de hoogte lieverd?” Met die belofte hang ik op.

Ik besluit Brenda een sms te sturen. Ik loop de keuken in en zet eerst een kop koffie alwaar ik op de bank neerplof en een berichtje stuur met vragen over Kyra. Of ze al meer weet en of ze reeds in het ziekenhuis is. Ze antwoord vrij direct.

Van: Brenda

Tijdstip: 10:22

Hoi Lisanne, ik ben in het ziekenhuis.

Kyra is bijgekomen.

Ze vraagt naar je.

Liefs, Brenda

Ik verslik me bijna in mijn, nog veel te hete, slok koffie en antwoord resoluut.

Aan: Brenda

Tijdstip: 10:23

Wat geweldig!

Ik spring onder de douche.

Dan kom ik eraan!

XXXX

Ik ren de trap op en open Sjors zijn slaapkamerdeur. Hij kijkt mij nog half slaperig aan en lacht dan naar me. Zo'n verliefde heerlijke liefdevolle lach. Ik schreeuw het bijna uit van blijdschap. “Kyra is bij!”

Sjors springt overeind en slaat zijn armen om me heen. Hij kust me en trekt me de douche in. We zoenen en vrijen in rap tempo. Snel kleden we ons aan. Voor make-up heb ik nauwelijks tijd. Een Blush en wat mascara is genoeg voor vandaag en mijn nog natte haar laat ik los op mijn schouders draperen. Met een stuk fruit in onze handen lopen we euforisch hand in hand naar zijn auto en stappen in. Op weg naar Kyra.

Leven in een bubbel is heerlijk. Daar op de vluchtheuvel ten midden van het voorbijrazende verkeer van de snelweg. Ik besluit dat ik best even op die vluchtheuvel mag staan.

Maar ook dat ik er niet mijn tent moet gaan opzetten. En dan ben ik weer terug in de realiteit die gelukkig vooralsnog een stukje Sjors bevat.