Wie zal er dan zijn

“Mam op een dag he, dan ga ik toch alleen wonen? Eten we dan nog samen?”


Ik kijk naar haar groeiende lijf en stel me voor hoe het dan wordt. Hoe het dan zal zijn. Hoe zal zij dan zijn. Zou ze zijn meegegroeid in haar eigen karakter of is de waanzin van de dag bepalend voor wie ze is. En hij dan.. zou hij haar beschermen als het moet of zal hij zorgen dat ze weet wie ze is. Zal hij haar koesteren, haar beminnen, haar zien zoals ik haar zie?
Zou hij haar bewonderen om haar bewondering voor alles of zal hij haar zwijgend kunnen zeggen wie ze is? Wie is ze dan en wie wordt ze.. Wie zal haar helpen te zijn wie ze is. Wie zal haar vertellen dat zij mag zijn wie ze is en wie zal er zijn om te laten zien. Wie zal haar zeggen zonder zeggen dat zij de wereld net iets mooier maakt. Zal ik er dan zijn of zal ik het alleen maar zien?

Zal zij net als ik haar weg soms even niet meer zien. En zal ze het dan vragen of het laten voor wat het is. Zal ze soms ook denken en het niet meer overzien. Zal zij ook niet meer weten wie ze ooit stil is geweest, en zal ze daarnaar hopen als geen ieder het laat zien.

Zal zij bewegen zoals ze nu beweegt en zal ze haar hysterie laten zien. Mag ze maken wat er te maken valt en gewoon zijn zoals het is. Zal ze vliegen zoals ze nu doet, net zo vrij en ongeremd. Of zal ze langzaam mee gaan groeien in de meute van wat is. Zal ze net een beetje anders maar dan toch zoals alleen zij, en gaat er iemand haar vertellen hoe ze echt niet hoeft te zijn. Zal iemand haar dan dragen en bevestigen van wat is.

Ik gis wat en ik denk wat en ik droom stil van die dag, dat ze danst zoals ze dansen mag en lacht om wat ze ziet.
Maar dat is dan en nu is nu, en dat is wat het is.

Voor nu zal ik haar duizendmaal zeggen dat ik haar zie zoals ik haar zie.