Snap
  • Nieuws
  • tweeling
  • #wonder
  • #bekkeninstabiliteit
  • #endometeriose

Wat doet mijn lijf??

Sommigen van jullie die mijn blogs lezen weten misschien wel dat ik trotse mama ben van 2 boys van bijna 2. Hoe gewoon het moederschap nu lijkt, zo vanzelfsprekend was het niet. Ik ga terug naar 4 jaar geleden....

Allereerst wil ik geen medische uitspraken doen.. dit alles is hoe het mij verteld is. 

Ongesteld.. Alweer! Verdikke! En hoe!!? Ik voel het stromen.. Het voelt als liters. Waar komt het vandaan? Normaliter duurt een menstruatie bij mij een week. Inmiddels zijn het 2 weken. Ik besluit na 4 maanden naar de dokter te gaan aangezien ik me er niet echt sterker op ging voelen. 

"Ja. Dat is gewoon je cyclus". Ik zeg.." normaal is het een week.. nu 2 van de 4 weken ben ik ongesteld. " Ja, je cyclus kan veranderen.". 

Daar sta je dan. Ik vertrouwde erop dat de dokter goed zat dus modderde ik nog ff door. 

Daar kwam de dag dat ik mijn benen niet meer voelde. Je kon er een schaar in zetten, ook dat voelde ik niet. Doodsbang was ik. Ik ging googelen (Wat je natuurlijk nooit moet doen). De meest afschuwelijke dingen kwamen voorbij. Ik werd alleen maar banger. WAT DOET MIJN LIJF? 

We besloten naar de huisartsenpost te gaan. De beste meneer de dokter kwam al snel tot de conclusie.  BEKKENINSTABILITEIT. Ik vroeg." Komt dat niet alleen bij dames voor die zwanger zijn of net bevallen zijn"? Hij zegt. 9 van de 10 keer wel, maar het kan ook zelfs bij mannen voorkomen.. aha. Okay dan. Een paar dagen na dit ga ik weer naar de huisarts.  Nog steeds kon ik mijn benen niet voelen. Hij bevestigd. Bekkeninstabiliteit. We gingen er verder op door. Hoe kan dit nou? Ik vertelde van mijn extreme menstruatie. Voor hem was dit een extra reden die bekkeninstabiliteit te bevestigen. Doordat het gedeelte van de bekken zo vaak week was door die stomme menstruatie was dit ontstaan. Ik vroeg vervolgens ook.. maar hoe zit dat dan met die menstruatie? De andere huisarts vertelde dat dit momenteel gewoon mijn cyclus was. Dit vond hij raar en wat hij toen vertelde maakte me ontzettend bang! Hij zei.. "Jij hebt endometeriose". " als jullie ooit nog van plan zijn kinderen te krijgen zou ik maar snel zijn".  Gebroken was ik door dit antwoord.  Ik voelde aan mezelf dat ik nog niet klaar was mentaal om kinderen te kunnen opvoeden. Ik zei ook tegen Jeroen. Je kan beter een vrouwtje zoeken die jou wel kinderen kan geven wanneer jij er klaar voor bent. Dit wilde hij niet. 

Intussen kwam ik eindelijk bij de gynaecoloog terecht. Onderzoeken hier, onderzoek daar. Hij kwam met een verlossende antwoord.  Je hebt GEEN endometeriose. Wel een beginnende pap maar daar hoef je niet voor te vrezen. Hij zag geen redenen waarom ik geen kinderen zou kunnen krijgen, of een reden dat we zouden moeten opschieten. De beste meneer de huisarts had nooit Maar dan ook NOOIT zo'n uitspraak mogen doen! 

Ik liep ook bij de bekkentherapeut. 2 keer in de week. Oefeningen doen.  Opnieuw goed leren lopen. De afwikkeling van de voeten onder controle krijgen. Hoppa. Er was ook al een tijdje wat stront aan de knikker met betrekking tot mijn ouders. Iedere keer als ik bij de bekkentherapeut kwam had ik het er weer over. Zij snapte niet dat ik zo werd behandeld door hen. Zij en jeroen kwamen ook met het idee omdat ik hier steeds zo vol van was te gaan praten met iemand. Dat deed ik. 

Ik had meer last van de hele situatie dan ik zelf ooit kon bedenken. Mijn hele lijf had er zelfs last van. Een lichaam kan bizar reageren in stress situaties. Inmiddels liep ik al 25 jaar met stress wat voor mij "gewoon" was geworden. De bom was ontploft, zo ook mijn lijf.

De conclusie van dit hele verhaal werd duidelijk.  Door alle spanning ging mijn lichaam in de overlevingstand.  Het raakte zodanig in de war dat het dacht dat het steeds moest menstrueren. Doordat het dus steeds week bleef ontstond de bekkeninstabiliteit. Toen dit duidelijk werd had ik mijn lichaam binnen een jaar onder controle.

2,5 jaar geleden hoopten we dat het ons gegund zou worden om papa en mama te mogen worden. De woorden van beste meneer huisarts hadden me nog steeds bang gemaakt. Eind januari gingen we ervoor en binnen 5 weken was ik zwanger. Binnen 7 weken wisten we dat er niet 1 wondertje ons zou komen verblijden maar 2!!  1 november as worden ze alweer 2. 

2 prachtige gezonde mannen. Dit had ik nooit gedacht, wel gedroomd.

Eind goed al goed.

Liefs Miranda