Snap
  • Nieuws
  • Kinderwens
  • Miskramen

Wat als een 2e niet lukt..

Als je keer op keer zwanger raakt, maar dat dat elke keer weer met een miskraam afloopt.

Eindelijk was het zover, we wilden gaan voor een 2e. Ik was er al een jaar klaar voor, maar omdat ik steeds in-between-jobs zat vanwege meerdere halfjaar contracten bij verschillende bedrijven, hadden we dit op een lager pitje gezet. Het is heel stom en eigenlijk moet dit niet een reden zijn om het uit te stellen, maar nog is het moeilijk werk te vinden/te krijgen en te behouden als je zwanger bent/wilt worden. Helemaal met tijdelijke contracten.

Vorig jaar juni vertelde ik mijn man dat ik niet meer wilde wachten en er gewoon voor wilde gaan ongeacht of ik nu een baan had of niet. Onze zoon was inmiddels 2,5 jaar en ondanks dat ik ze niet té dichtbij elkaar wilde hebben, vond ik het nu wel een keer tijd worden. Want voordat ik dan eindelijk zwanger zou worden zouden we ook alweer een paar maand verder zijn. Dus deed leek mij het perfecte moment. Gelukkig was mijn man het met me eens en hebben we de condooms aan de kant gezet.

Snap

We hebben meteen weer contact gezocht met de fertiliteitskliniek. Mijn cyclus loopt zo onregelmatig dat ik soms zelfs 4 maanden geen eitje heb die springt. Ze doen er erg lang over om rijp te worden, dus is de kans op zwanger worden hooguit 4x per jaar. Met de hulp van Clomid krijgen mijn eitjes een duw in de rug om te gaan rijpen, ik heb gelukkig maar een erg lage dosis nodig om 1 ei rijp te laten worden. Verder doet mijn lichaam gelukkig wat het moet doen. Dat is nu ook het geval alleen... eindigt het steeds in een miskraam.

Ja dat lees je goed.. steeds..

Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en hebben we intussen 6 miskramen gehad. De eerste keer was ik bijna 9 weken toen ik midden in de nacht wakker schrok en wel erg veel nattigheid tussen mijn benen voelde. Mijn man schrok van mij, ik deed het licht aan en meteen voelde het alsof ik in een put gevallen was. Mijn kind, mijn kind, dit is niet goed dacht ik. Maar omdat de kans in deze weken erg groot is om een miskraam te krijgen en mijn gevoel het eigenlijk al zei, heb ik de boel gepoetst en ben ik weer in bed gaan liggen. Slapen kon ik niet meer, maar veel anders ook niet. Ik kon de tijd wel vooruit kijken naar 8.00 uur, zodat ik op een wat fatsoenlijkere tijd naar de verloskundige kon bellen voor een afspraak of misschien toch geruststelling. 's Middags om 14 uur konden we terecht voor een echo, omdat ik graag wilde weten wat dit betekende en dat alleen een beeld van mijn baby met kloppend hartje in mijn buik mij zou geruststellen. Eenmaal bij de verloskundige werd mijn angst werkelijkheid. Tijdens de echo was een leeg vruchtzakje te zien, terwijl we bij de eerste echo in de kliniek bij 6 weken een mooi piepklein "pindaatje' zagen met een kloppend hartje. Nu was ons kindje er al niet meer en ik voelde me net zo leeg als het vruchtzakje. Dit is dus wat vrouwen voelen bij een miskraam. Het is inderdaad een gevoel die je niet kan begrijpen als je het zelf niet kent. Mijn lichaam pakte dit heel goed op en ruimde het netjes en vanzelf op.

3 zwangerschappen waren van kortere duur, wel met een positieve test, maar ik was hooguit 6-10 dagen overtijd. Bij 1 heb ik tabletten moeten gebruiken om het op te wekken. 

De laatste keer is nog maar 4 weken geleden en was ik net 9 weken. Ook bij deze was de echo, bij de gynaecoloog in het ziekenhuis, van 6 weken goed, klein pindaatje en een kloppend hartje. Bij deze zwangerschap was ik extreem misselijk, zelfs zo erg dat ik niet kon werken of zelfs voor mijn zoon zorgen. Mijn moeder kwam bijna dagelijks en hielp ons met de zorg voor onze zoon, de was en deels het huishouden. Hierdoor hadden we er ook meer vertrouwen in dat het dit keer wel goed zat. Helaas bij de 9 weken echo was er weinig tot niks over van ons pindaatje en heb ik weer tabletten gekregen om het op te wekken.

Waarom bleef ik dan zo misselijk, waarom gaf mijn lichaam dan nog steeds het gevoel dat er nog een kindje aan het groeien was. Waarom word ons geluk wéér op de proef gesteld?Dan ga je bij jezelf kijken en aan jezelf twijfelen, waarom wil het niet blijven zitten, waarom groeit het maar tot ongeveer 6,5 week en stopt het?

Snap

Mensen om mij heen snappen het niet, begrijpen het niet. Hun advies en woorden zijn lief en steunend bedoelt, maar daar kan ik niks mee. Zoals hierboven staat is mij ook gezegd, is goed bedoelt, maar inderdaad ik wil weer dat gevoel hebben wat je hebt als je je baby in je armen hebt. Een broertje of zusje voor onze zoon, die baby geluidjes, de baby geur, noem maar op. Ik ben ook erg blij dat ik überhaupt heb mee mogen maken wat het is om moeder te zijn en dat was ook gelijk mijn grootste droom, maar ik zou het zooo graag nog een keer mee willen maken. Ik hoop alleen dat dat ons ook gegund is. 

We gaan nu naar een academisch ziekenhuis en kijken of zij ons kunnen helpen. Ondertussen is mijn baarmoeder nog niet helemaal schoon en heb ik een morning-after-pil moeten slikken, omdat (geloof het of niet) er een eitje op springen staat. En om te voorkomen dat ik weer zwanger word, mijn lichaam wat rust te gunnen en hopelijk dat zo het laatste beetje er ook uitkomt. Anders wordt het een curettage en dat is wel het laatste wat ik wil. 

4 jaar geleden

Jeejtje zeg ook heel wat meegemaakt. Fijn dat het uiteindelijk allemaal is goed gekomen en zelfs door een condoom heen. Zit zelf ook te denken of een curettage misschien wel kan helpen om de boel goed schoon te maken, maar voordat het allemaal weer goed herstelt is ben ik misschien ook weer een hele tijd verder. Het is nu weer begonnen met bloeden en heb het idee dat er weer wat uit is gekomen. Nog ben ik niet "normaal" ongesteld, dus ik wacht het tot pinksteren even af en dan zoek ik weer contact met de gynaecoloog. Kan ze meteen even kijken of ik schoon ben. Ik zie het wel en laat het maar over mij heen komen. Als je 2 kids hebt snap ik denk ik beter dat je eerder denkt het is goed, dan dat je dat met 1 kind zegt plus ik ben "nog maar" 33, dus wij kunnen het nog even proberen. We bekijken stap voor stap wel of en wat we willen. Bedankt voor je reactie!

4 jaar geleden

Klinkt gek maar misschien wordt met curetage je baarmoeder beter gereset dan met pillen. Ik heb zelf ook 5 miskramen gehad tussen 5 en 18 weken. Bij de eerste keren kwam het zelf bij de 4de keer curetage gehad daarna snel weer zwanger van kindje van 18 weken alleen deze had een zware hartafwijking en meerdere afwijkingen dat hij het buiten de baarmoeder niet zou redden. Was toen erg blij dat hij zelf besloot te komen en wij niet de beslissing hoefden te nemen. 3 maanden later zwanger van onze oudste hierbij had ik ook het gevoel deze blijft en dat had ik bij andere niet. Jaar later zwanger van dochter en daarna weer twee miskramen. Toen waren we op punt van het is goed. Is bij jullie nog niet wat ik heel goed begrijp. Totdat onze jongste dochter besloot door condoom heen te komen. Hoop dat jullie een tweede kindje gegund is. Heel veel sterkte en succes op weg naar goede zwangerschap