Snap
  • Nieuws
  • liefde
  • verdriet
  • alleen
  • Gebroken
  • sterk

Tranen met tuiten van binnen en buiten

Het mes snijd aan beide kanten. Ik neem een slokje van de wijn. Hij is heerlijk koel en heeft een zachte afdronk. Terwijl ik verdrink in Sjors zijn ogen, brengt de trilling in mijn tas, mij terug naar de realiteit. Ik graai mijn telefoon van onder uit mijn tas tevoorschijn en neem op. Zonder te kijken naar de beller. Stom.

"MARIEKE! Wie denk JIJ dat je bent? Je valt mij aan? Stompt mij in mijn buik? Kan je het niet opbrengen om volwassen gesprek voeren? Is geweld voor jou de oplossing? Ach meisje, als je dat echt denkt, zal het leven je zwaar vallen" Ik breng het genuanceerd en probeer elk woord kalm over te brengen terwijl ik de woede onderdruk. "Zonder woorden kom je nergens. Als je, wanneer je gekalmeerd bent, een volwassen gesprek wilt voeren, sta ik daar voor open. Zo niet, ook prima, dan heb ik jou niks te zeggen en ben ik jou zeker geen verantwoording schuldig". 

Ik hou me in. Terwijl de vlam in mij brand. Ik draai me om en loop weg. Sjors zegt niks. Hij heeft hier niks aan toe te voegen. Hij pakt mijn hand en draait de sleutel in het slot. Marieke opent haar mond.

“Praten? Jij denkt dat praten helpt? Hoeveel heb jij met mij gepraat? Heb je gedaan alsof je mijn ZOGENAAMDE vriendin was? laat me niet lachen! Wacht maar. Mijn wraak zal zoet zijn" Ze lacht een haast bezeten lachje, draait zich om en loopt weg. Ik blijf niet staan om haar uit het zicht te zien verdwijnen. Ik ben klaar met deze poppenkast en betreed, samen met Sjors,  het huis.

Zonder iets te zeggen loopt Sjors naar de ijskast, ontpopt een fles Pinot Noir en pakt 2 grote glazen uit het bovenste keukenkastje. Ik kijk naar de glazen. Het lijken wel vissenkommen. Ik glimlach naar Sjors en hij lacht terug terwijl hij de glazen van een bodempje wijn voorziet. Soms zijn woorden overbodig. Bij hem voel ik me veilig. Alsof de wereld niet meer draait. Alsof alleen NU telt en alles om ons heen vervaagd. Gevaarlijk om zo verliefd te zijn. Zo kwetsbaar, maar ook zo sterk. Het mes snijd aan beide kanten. Ik neem een slokje van de wijn. Hij is heerlijk koel en heeft een zachte afdronk. Terwijl ik verdrink in Sjors zijn ogen, brengt de trilling in mijn tas, mij terug naar de realiteit. Ik graai mijn telefoon van onder uit mijn tas tevoorschijn en neem op. Zonder te kijken naar de beller. Stom.

“Met Renate” hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik slik. "Ik heb een brief geschreven voor je. Ik stuur die nu naar je mailadres toe. Ik wil graag met je praten. Ik wil het begrijpen. Ik snap er echt niks van. Ik ben zo verdrietig en boos en gekwetst, maar ik wil me niet teveel opwinden. Voor de baby. Ik stuur je daarom een brief”. Nog voor ik maar iets kan uitbrengen heeft ze al opgehangen.

“Wat zei ze”? zegt Sjors direct nadat hij mijn verbaasde blik ziet. “Dat was Renate. Ze zegt dat ze mij een mail heeft gestuurd. Kan ik even gebruik maken van je laptop? ” Vraag ik nog steeds beduusd. Ergens wil ik de brief niet lezen. Niet nu. Ik heb zoveel aan mijn hoofd. Kyra, Marieke, Sjors. Ik weet dat ik me niet kan verstoppen voor de realiteit en onder ogen moet zien wat ik heb gedaan. Ik had hierin een keuze. Ik kon het stoppen. Ik had ervoor kunnen kiezen het niet zover te laten komen, maar dat deed ik niet. Waarom deed ik dat niet?

“Natuurlijk” zegt Sjors begripvol. Hij klapt zijn laptop open op het kookeiland. Ik neem plaatst op een barkruk en open mijn mail. Ik hoef niet ver te scrollen. De bovenste mail is 2 minuten geleden binnen gekomen. Ik neem een flinke slok wijn en begin te lezen;

Van; renatevisser@gmail.com

Aan:lisavandongen@gmail.com

Tijdstip: 00:02

Lisanne, Ik voel zoveel verschillend dingen tegelijkertijd. Ik schrijf je deze mail omdat ik het moeilijk vind je onder ogen te komen na alles wat ik nu weet. Ik ben zwanger van Sjors. Dat weet je. Over 2 maanden krijgen wij een baby. Hij en ik. Daar heb jij niks mee te maken. Ik begrijp gewoon niet dat je al die tijd mijn vriendin was. Dat ik me schuldig voelde over Sjors naar Marieke toe, dat ik mijn hart bij je luchtte en jij keihard tegen mij loog. Ik heb ook geen zuiver hart, maar ik ben altijd eerlijk geweest naar jou toe. Ik heb je alles verteld. Ik snap niet hoe je zoiets kan doen. Jij bent de enige die ik altijd vertrouwde in alles. Ik wil graag weten waarom je dit hebt gedaan? Waarom je met Sjors ging achter mijn rug. Ik wil je ook vragen afstand te nemen van Sjors en mij zodat wij samen hieruit kunnen komen. Voor de baby. Voor onze baby. Ik weet niet hoe alles gaat lopen, maar ik wil er alles aan doen om deze baby een gezin te geven. Neem afstand. Dat is alles wat ik vraag en ik ga ervan uit dat als je echt mijn vriendin was je dit voor mij doet, voor mij en Sjors en onze baby.

Renate

Ik ben verbaasd over de toon in de brief. Ik lees vooral veel pijn en dat doet mij dan ook weer pijn. De tranen rollen over mijn wangen. Ik schuif de laptop naar Sjors en laat hem de brief lezen.

“Ik begrijp haar standpunt” zegt hij zodra hij klaar is met lezen. “Ik denk dat we dit moeten accepteren voor nu”. Ik knik en slik en er volgen nog meer tranen. Niet alleen van buiten maar ook van binnen. Mijn hart huilt. Afstand van Sjors? Dat is het enige wat ik echt niet wil. Ik kan niet zonder hem....