Mijn dorp

Afgelopen week liep ik door het dorp heen waar ik vroeger ben opgegroeid. Ik woonde in een ander dorp. Maar in dit dorp ben ik echt opgegroeid. In dit dorp heb ik leren schrijven, rekenen en tekenen. In dit dorp heb ik op school gezeten. Ik heb er vrienden gemaakt, maar heb er ook ruzie gemaakt. Ik ben er gepest. Maar ik ben wel geworden wie ik nu ben.

Toen ik een rondje liep en ging kijken bij de gebouwen waar ik vroeger op school gezeten had, zag ik dat er zoveel veranderd is. Het gebouw wat vroeger mijn middelbare school was, is er niet meer. Dat deed stiekem best wel een beetje pijn. De herinnering is totaal weg. Er stond een heel ander gebouw. Er kwamen nog wel herinneringen omhoog, maar zonder gebouw een stuk minder. Het is ook maar een gebouw.

Het is heel gek om in een dorp te lopen waar je de afgelopen 20 jaar van alles meegemaakt hebt. Nu zijn we bijna 9 jaar verder en is er in mijn leven al zoveel veranderd. Het lijkt zo lang geleden, maar dat valt op zich wel mee. Heel veel is nog wel het zelfde. Maar er is ook zoveel veranderd. Winkels zijn veranderd. Gebouwen zijn weg gegaan en nieuwe gebouwen zijn er voor terug gekomen. Oude gebouwen zijn er nog en brengen de herinneringen weer omhoog.

Verandering hoort bij het leven, niets blijft zoals het is.