Mijn beste vriendin en ik, samen zwanger

Voordat ik mama werd was ze er al, mijn allerbeste vriendinnetje. Van nachtenlang doorhalen in de kroeg, ladderzat op de fiets naar huis, spontane bezoekjes bij vakantievriendjes tot urenlang kletsen aan de telefoon en serieuze gesprekken over 'later als we groot zijn'. Verschillende vriendjes passeerden de revue, tranen gedroogd en gelachen om de dingen die we hebben gedaan. Een van onze vaste gespreksonderwerpen was mama worden. Toen we allebei toch wel een erg serieus vriendje hadden (ik iets eerder, maar zij volgde al snel) en niet veel later met die vriendjes gingen samenwonen, werd de kinderwens toch groter. Maar geen beiden zetten we de definitief de grote stap. Totdat vriendinnetje me op een avond belde en giecheld vertelde dat zij en haar vriend 'het' gingen proberen. Dolgelukkig was ik voor haar, ik zag mezelf al helemaal als suikertante. Ik fantaseerde dat ik haar kindje door en door zou verwennen met dagjes uit, snoep en bergen speelgoed. De eerste maand na hun beslissing belde ik haar op en vroeg of 'het' al gelukt was. Het leverde een hilarisch gesprek op van 'vijf minuten met de benen rechtop op bed liggen' tot 'het meest perfecte standje voor bevruchting'. Helaas vlogen de maanden voorbij en werden onze gesprekken iets minder hilarisch. Vriendin begon zich zorgen te maken en ging naar de huisarts. Want dit duurde toch wel erg lang. Inmiddels hadden man (toen nog vriend) en ik 'besloten' (in hoeverre je zoiets kunt beslissen) om zoetjes aan eens te proberen om een kindje te krijgen. We hadden geen haast, we zouden wel zien. Dat het meteen de eerste keer raak was, hadden we echt niet verwacht. Ja het kan, maar dat het ook echt kan gebeuren hadden we niet verwacht of gehoopt. Ookal wist ik dat mijn vriendinnetje onwijs blij voor me zou zijn, toch knaagde het enorm dat zij nog niet zwanger was. Toch ging ik met een beetje lood in mijn schoenen naar haar toe om haar te verrassen methet babynieuws. En zoals ik al verwachtte, ze vloog me om mijn nek en wilde werkelijk alles van me weten. Die dag stond alles in het teken van mij en mijn zwangerschap. Aan het einde van de dag vertelde ze me nog vlug dat zij en haar vriend hadden besloten even een time-out in te lassen. Vijf weken later vertelde ik mijn familie het grote nieuws van mijn zwangerschap. Diezelfde avond ging mijn telefoon: vriendinnetje. Ik voelde dat er iets was, ze belde niet zomaar. Voorzichtig vroeg ze me of ik voluit kon praten. Ik liep naar buiten en daar kwam het grote nieuws: ze was zwanger!! Gillend rende ik naar binnen alwaar mijn familie meteen doorhad wat er aan de hand was. Hoe tof is het om samen met je beste vriendin zwanger te zijn van je eerste kindje. Onze zwangerschap scheelde zes weken. We deelden alles samen, vroegen raad aan elkaar, maakte dikke-buiken-foto's, hingen 's nachts aan de lijn als er iets was en natuurlijk stonden we als eerste naast het kraambed elkaars spruit te bewonderen. Man en ik wisten dat we een jongen zouden krijgen, vriendin wilde het niet weten. Ik was ervan overtuigd dat zij een meid zou krijgenen was dan ook erg verbaasd toen ze belde dat haar zoontje was geboren. Weg was mijn fantasie dat we in toekomst familie van elkaar zouden worden. Hoewel, het kan nog steeds ;-). Inmiddels zijn beide jochies drie jaar en spelen ze vaak samen. Ik vind het geweldig om deze speciale periode met mijn beste vriendin op deze manier te hebben beleefd.

Hoe graag had ik dat ook met een andere goede vriendin gedaan. Op het moment dat ik haar wilde vertellen dat ik zwanger was van de eerste, vertelde zij me dat zij en haar vriend al heel lang bezig waren om zwanger te worden en inmiddels het ziekenhuistraject in waren gestapt. Heftig om te horen vond ik. Hoe moeilijk maakte het om haar mijn nieuws te vertellen. Gelukkig was zij onwijs blij voor mijn zwangerschap en was ze ervan overtuigd dat zij ook snel aan de beurt zou zijn. Inmiddels is dat gesprek bijna vier jaar geleden, heb ik twee gezonde kinderen en zij geen. Ooit droomden we van een gelijktijdige zwangerschap, maar of die wens ooit uit gaat komen is nog maar de vraag. Hoe dan ook is mijn wens voor haar dat zij in de nabije toekomst kotsend boven de plee mag hangen, heel de dag aan de augurken met slagroom zit en kilo's kroketten naar binnen werkt. Want als er iets is wat ik iedereen gun, dan is dat om papa en mama te worden.