MC Hammer en House of pain

Baan kwijt elkaar kwijt basisschool vriendjes sociaal zijn schoolmoeders met priemende ogen..

Mijn afgelopen jaar in een notendop.. En zit er nog middenin.. Vast klampend aan mijn onwrikbare geloof in een happy end.. Nu even adem pauze in een hou dat vast momentje.. 

Wat was dat schrikken toen begin mei de opmerking tijdens de eerste echo "zien jullie wat ik zie" deze keer geen geintje bleek te zijn... Nooit was mijn man eerder zo lang stil achter elkaar.. Zeker een minuut of 6..

Nou heb ik al veel geleerd over mezelf in het afgelopen jaar met name over mijn 'licht' autistische kenmerken als vastlopen ontploffen en volledig dichtslaan in willekeurige volgorde. 

Na de echo liep ik vast.. Ik begreep ineens de drie maanden buik hoewel ik nog maar 7 weken was. Ook de extreme misselijkheid en alle andere 'vreemde' dingen die waren opgevallen. Mijn eerste zwangerschap verliep afgezien van een hoge bloeddruk en veel vocht in het laatste trimester vrij vlekkeloos met een fulltime baan. Nu in de WW afgezien van de stress viel al snel zwaar vanwege slaapgebrek door misselijkheid en.het anders voelen. Dat daar nu een verklaring voor was luchtte wel op..

Nam niet weg dat we er geen ruimte voor hadden geen geld en samen praten was er ook nog niet bij.. Na de gil van schrik gevolgd door een shockerende boodschappenlijst van mijn zus begroef ik mij in alle tweelingen sites die ik vinden kon.. 

Lang heb ik moeten wennen en mijn weg moeten vinden met daarbij een lichaam wat sneller veranderde dan ik kon bijhouden.. Gelukkig kan ik graag schrijven en snapt mijn zus me meestal wel na een paar telefoontjes en waren de zeldzame gesprekken thuis samen precies wat ik nodig had. 

Na heel veel tranen en een kluizenaars bestaan was ik ten tijde van de 20wkn echo weer zachtjes aan mezelf aan het worden. Weer wat zekerder socialer en vooral ontzettend blij met de onze aanstaande spook verzameling :) Die blijdschap bereikte zijn top toen bleek dat wij een jongen en een meisje verwachten! :)

Nu al wat slapeloze nachten en wekelijkse controles plus een bezoek aan het EMC voor een extra controle van bijna twee uur omdat ons meisje ontzettend achter loopt. Van de week met veel geduld van man lief uitgelegd gekregen dat niemand mij kan voorspellen hoe het zal gaan, het verloop wel geen geen opname wel geen keizersnede en dat alle controles zijn om alle risico's uit te sluiten. Dan duurt het nog meer dan een dag voor die info gezakt is en ik enigszins rustig word.

Nu samen ontbijt in bed met ons zoontje gezellig kletsend ontbijtend in zijn kamertje omgeven door lego stad en Mario kart genietend van de spookjes die mijn middenrif omhoog duwen waardoor het adem halen een uitdaging wordt schrijf ik voor het eerst dit jaar alles me af..

Just be is waar we onze voormalige relaties voor afbraken en mijn hart zegt dat daar nog de toekomst ligt.. Het zullen niet de laatste tranen geweest zijn vanacht maar nu op dit moment even wel.

"ik hoop dat je buikpijn snel over is mama"

"een broertje en een zusje" gokte hij na de 20 wkn echo gelijk goed :)

Hij vindt niet eerlijk dat hij eerst grote broer moet worden voor hij jarig is. Maar de geruststelling dat hij altijd de oudste zal zijn deed een hoop goed ;)

'House of pain Jump around' of 'MC Hammer Hammertime' zijn zo'n beetje de key woorden van de dag met een glimlach van mama die de pijn negeert en met twee handen op haar buik de kleine spookjes voorstelt aan de wondere wereld die ons gezin heet..