4 jaar geleden
Leven tussen hoop en vrees
Wat ALS je zwangerschap je einde kan betekenen?
Na de bevalling behoor je op een roze wolk te zitten. Ik wilde dat gevoel absoluut. Maar het lukte mij niet. Ik was te bang dat ik nog steeds ziek zou blijven. Na een paar controles van het bloed mocht ik naar huis.
De eerste avond bleek mijn zoontje zijn eigen lichaamstemperatuur niet goed te kunnen reguleren en was hij erg koud ondanks kruikjes ect. Uiteindelijk huid op huid contact en met wol is hij er toch weer boven op kunnen komen.
De eerste week werd nog twee maal bloed afgenomen. Alles in de hoop van stijgende waardes. De waardes stegen inderdaad en dat was op dat moment een geruststelling.
Met Matthias ging het echter toch weer wat slechter. Hij viel maar af. Uiteindelijk een voedingsdeskundige langs geweest en heeft een aantal tips gegeven.
In de derde week van mijn verlof en de geboorte van Matthias werd hij toch heel erg ziek en moest hij opgenomen worden. Ondertussen was ik maar moe. Ik durfde geen bloed te prikken, bang voor slecht nieuws. En mijn zorgen gingen van links naar rechts.
Na tien dagen ziekenhuis mocht Matthias toch naar huis. En hoewel ik echt heel blij was, voelde ik dat ik echt heel moe was en ik wilde er zijn voor mijn kids, maar mijn vermoeidheid zakte toch door.
In januari 2018 toch nog mijn bloed laten nakijken en een uur later hing Utrecht met mij aan de telefoon. Het zag er niet goed uit.
De volgende dag werd ik al opgenomen....