6 jaar geleden
Kiezen tussen twee kwaden, hoe doe je dat
Onbedoeld zwanger, hoe ga je daar nu mee om? Het was niet de bedoeling zwanger te worden en al helemaal niet van twee.
Beste lezer,
Mijn vorige post ging over mijn onverwachte zwangerschap van een tweeling.
Nu de ergste schrik voorbij is wordt het tijd voor het serieuze werk.
Ik sta namelijk voor de keuze: houden of weg laten halen. Waarom ik überhaupt voor deze keuze sta kun je in mijn vorige blog lezen. Niet iedereen begrijpt waarom dit een keuze moet zijn, maar daar gaat deze blog niet over.
Ik stuit tegen zoveel onbegrip een vooroordelen en dat doet zeer. Vreselijk zeer. Ik ben zelfs voor massa moordenaar uitgemaakt (heel creatief, het zijn er twee).
Ook krijg ik anonieme reacties van dames die er niet over durven te praten omdat ze afgebrand worden. Hoe makkelijk is het om achter een schermpje even snel je reactie te typen, zonder het hele verhaal te kennen, zonder rekening te houden met de gevoelens van de ander.
Daarom vind ik het belangrijk om mijn verhaal te delen.
Twijfels over kinderen krijgen mag geen taboe zijn!
Terug komend op mijn situatie
Ik wordt verscheurd door heftige conflicterende gevoelens.
Bovendien voel ik mij vreselijk verantwoordelijk voor mijn man, mijn relatie, mijn zoontje en de mogelijke nieuwe leventjes.
Die verantwoordelijkheid neem ik heel serieus.
Ik ben een persoon die leeft met het verstand (en ik doe ook wel eens domme dingen hoor). Ik heb een hoop gevoel maar keuzes maak ik met mijn verstand.
Helaas is dit iets wat totaal draait om verschillende hevige gevoelens.
Hoe maak je daarin een keuze?
Ik kies dan toch weer voor verstand.
Klinkt misschien stom, maar wat ik ook kies het aller aller belangrijkste is dat ik er 100% of in ieder geval 80% achter kan staan. Ik wil geen spijt krijgen ook al blijkt achteraf de keuze niet de beste te zijn.
Als eerste heb ik heel veel informatie verzameld en verschillende instanties benaderd (met tips van hier).
Vervolgens heb ik een plan opgesteld:
- Maandag: Alles op een rijtje zetten waarom ik het NIET zou houden.
- Dinsdag: Alles op een rijtje zetten waarom ik het WEL zou houden.
- Woensdag: gesprek met de praktijk ondersteuner.
- Donderdag: Even helemaal niets
- Vrijdag: Keuzegesprek met de maatschappelijk werker van SIRIZ
- Zaterdag: gesprekken met mijn man
- Dan 1 week vrij (om even op adem te komen, als gezin samen door te brengen en de verjaardag van mijn zoontje te vieren)
- Zondag: De knoop door hakken
- Maandag: Of de verloskundige of de abortuskliniek bellen voor een afspraak.
Ik heb voor mijzelf deze deadline gezet omdat, als ik langer wacht, ik rationeel geen keuze meer kan maken en dat is niet eerlijk naar mijn man noch naar mijzelf.
Als mijn leed en verdriet dan iets positief moet opleveren laat het dan houvast zijn voor andere die voor deze keuze staan.
Meer hierover in mijn volgende blog.
Hopelijk heeft hier iemand wat aan.
Anoniem
Ik begin even met zeggen dat ik vind dat een abortus een hele persoonlijke keuze is waar je nooit over mag oordelen. Ik vind wel dat als je man zo pertinent geen kinderen meer wil dat hij zijn gezin ervoor wil kapot maken hij definitievere maatregelen had moeten nemen. Hij had zich ook kunnen laten steriliseren. Hij legt nu heel makkelijk de keus bij jou terwijl jullie er toch echt samen bij waren. Ik zou zeggen kies jij maar mij met onze kinderen of alleen. Laat hem maar de moeilijke beslissingen nemen.
Sistersong
Beste Jee, wat de uitkomst ook wordt. Hierna ga ik mijzelf laten helpen. Ik wil nooit maar dan nooit meer voor zo'n moeilijke keus komen te staan. En als deze twee ter wereld komen ben ik gezegend met een gezin van 3 en dat is genoeg.
Sistersong
Lieve Desiree, Als ik mijn mazzel met zwanger worden aan jou kon geven dan deed ik dat, Ik gun het je van harte, Heel veel succes en hopelijk heb je daar maar weinig van nodig om snel zwanger te worden.
Anoniem
Mooi gezegd, wat vreselijk dat je dit hebt moeten doorstaan..