Ik ben mijn weekenden wel eens anders begonnen!

De pijn was echt ondraaglijk en ik kon al 4 dagen niet naar het toilet. Toch maar weer de huisarts gebeld en mocht de volgende dag langs komen.. Dit keer ging ik op mijn strepen staan en laat me niet afpoeieren met weer een doos movicolon ( soort van laxeermiddel ) nu wil ik weten wat er echt is, dacht ik mezelf. Want ja loop nu al weer 4 maanden met die darmen. Paar dozen verder, bloedtesten wezen ook niets uit en ja toch ook 2 zwangerschaptesten gedaan maar nee dat was het ook niet. 

De volgende dag was het dan zover en zat ik met zelfverzekerde houding in de wachtkamer. Dit keer ging ik met antwoorden naar huis ipv nog meer vragen. Ik mocht naar binnen en de dokter voelde aan me buik. Wel heel erg opgezet zei ze maar ik voel ook een erg grote baarmoeder. Ik wil toch dat je een echo laat maken want het zou zo maar kunnen dat je zwanger bent. Nou zeg ik dat lijkt me onmogelijk want er is bloedgeprikt en ik heb 2 testen gedaan en alles wees uit van geen zwangerschap dus dat lijkt me onmogelijk en ben ook gewoon ongesteld. Afijn ik liep de praktijk uit met een verwijsbrief voor een echo en een vraagteken van heb ik jou daar boven me hoofd. 

Ik een afspraak gemaakt en kon vrijdag om 16:30 komen. De dag was aangebroken en vriendlief was op tijd thuis maar besloot niet mee te gaan en verder te gaan met de tuin. Want ja het zal wel meevallen zei ik nog.. In de auto richting Breda belde ik toch even mijn beste vriend op en die zei gelijk ik ga met je mee.. Nee joh hoeft niet,  jawel woon er toch in de buurt. Toen ik aan kwam rijden stond mijn bestie al te wachten en we liepen naar binnen.

We mochten naar binnen, ik vertelde mijn verhaal en zij las ondertussen mijn medisch dossier. Ow zegt ze maak je niet druk zal wel een verstopping of een cyste zijn.. Ik ging liggen en ontblootte mijn buik. Mijn bestie naast me en daar ging ze.. Ik zag mijn bestie kijken en ook die vrouw die de echo maakte... Ik hoor die mevrouw zeggen , mevrouw u bent zwanger en niet zo'n beetje ook ... Om precies te zijn 20 weken en 6 dagen wilt u ook weten wat het wordt?? Ja knik ik met tranen in me ogen.. Een meisje gefeliciteerd. Beduusd rij ik terug naar huis en bel vriendlief die denkt dat ik een grapje maak en ik begin te huilen. 

Een heftige discussie volgt thuis want ja dit kwam ff niet goed uit en onze relatie stond meer op omvallen als ultiem geluk. Tja en dan ook nog die ongezonde levensstijl die ik had: 3 dgn voor de echo maakte ik me nog druk of ik een chardonnay of een sauvignon blanc moest bestellen bij mijn sushi. Ik kreeg met gemak een pakje sigaretten per dag op, tilde zware kratten op het werk, rust en regelmaat kwam al helemaal niet in mijn woordenboek voor.. 

Vriendlief wilde dat ik ging kijken ofabortus een mogelijkheid was ... Nou zei ik eerst nog een echo om goed te controleren of onze dame wel gezond is.. De volgende echo leek maanden te duren maar ik kon de dinsdag daarop als langskomen.. Alles gezond Pff gelukkig... Althans geen aanleiding tot een vervolg onderzoek.. 

Vriendlief vraagt aan mij wat wil je .. Ik zei een abortus nooit. Ik heb haar gezien het is echt een mensje.. Mocht je er niet achter staan dan ga ik het alleen doen.. Het is wel zo bijzonder dat zij bij ons wil zijn dat neem ik niet af. 

Na geen gram te zijn aangekomen, dij ik na het bekend worden van mijn " darmprobleem " uit en lijkt mijn lichaam de zwangerschap te hebben geaccepteerd. Op 5sept zijn we uitgerekend maar ik voel vanaf het begin dat dit meisje rond 14aug komt. Ze heeft zo'n sterke wil dit moet wel sterrenbeeld leeuw zijn.. Maar goed we bereiden ons voor op de komst van ons meisje en richten de kinderkamer in .. Ik wil graag borstvoeding geven vriendlief staat daar niet achter maar goed na 20 weken en 6 dagen niet gezond te hebben geleefd ben ik het mijn dochter verschuldigd haar het beste te geven wat er is.. Dan is het moment daar van ik mag op zwangerschap verlof en wel op 8 aug. Nog 4 weken zou ik de tijd hebben om de laatste dingen te regelen en mezelf nog even goed in te lezen. 

Op dinsdag ga ik naar de verloskundige voor uitleg over de bevalling , wie ik moet bellen etc . Echter neemt ze mijn bloeddruk op en ik moet naar het ziekenhuis bloeddruk veels te hoog... Ze besluiten me te houden en na rust een medicijnen mag ik donderdags naar huis. 

Dan is het vrijdag 14 aug na een nacht thuis voel ik het gaat gebeuren. Vriendlief lacht me uit want hij geloofd me niet.. Ik roep al de hele tijd dat ze deze dag geboren word en dan in 1x zou het zo zijn. Maar goed wij naar het ziekenhuis nog even naar de prenatal voor de laatste spullen en ja onze dochter is op 15aug geboren kerngezond en super mooi. Precies 37 weken was ik op dat moment en dus eigenlijk maar "16weken"zwanger. 

Dit meisje is echt een wonder. Het gevoel van moeder worden is het mooiste wat er is. Rust, regelmaat & reinheid staan nu dik gedrukt in mijn woordenboek. Borstvoeding gaat ook fantastisch en zelfs vriendlief vindt het mooi om te zien. En ook ja tussen ons gaat het sinds de komst van onze meid en de weken daarvoor fantastisch..