‘Het mooiste zal zijn als jij een miskraam zal krijgen...’

Opgesloten in de wc beneden deed ik de zwangerschapstest terwijl mijn moeder boven op mijn zoontje lette. ‘Even snel testen, aangezien ik al een week over tijd was’, nooit verwacht dat die test dus echt positief aan zou geven. En ook gewoon zo snel?! Hoe kon dit nou weer... 18 was ik nog maar. 18 en zwanger van mijn tweede kind. Dat was natuurlijk ook nog maar de vraag, of het er maar 1 was en niet 2. Gelijk mijn vriend een berichtje gestuurd met een foto van het plastic stickje met 2 streepjes erop. 

Vanaf het moment dat ik wist dat ik weer zwanger was, twijfelde ik enorm of ik de zwangerschap moest door zetten. Ik was 18, woonde nog thuis, net begonnen met een hbo studie en daarnaast had ik al een zoontje van 1 jaar. Maar daarnaast zou ik nooit kunnen leven met de gedachte dat ik mijn kindje heb laten weghalen. Dit was voor mij ook de reden dat ik op mijn 17e voor het eerst moeder ben geworden, abortus was voor mij een te heftige stap. 

Een positieve reactie van mijn vriend had ik uiteraard niet verwacht dus, maar steun voor deze moeilijke keuze had ik wel gehoopt. Het moment dat hij de foto zag van de test, stuurde hij onmiddellijk terug dat ik het absoluut weg moest laten halen. Ik moest en zal gelijk een afspraak maken bij de abortus kliniek. Er werd geen een seconde om mijn mening en mijn gevoelens gevraagd. Weken erna toen ik erachter kwam dat er 1 kind met een kloppend hart in mijn buik groeide, stuurde ik dit gelijk naar mijn vriend. ‘Shit.. ik had zo gehoopt dat het vruchtzakje leeg was’, was zijn reactie. Ik vertelde hem dat ik het niet weg wilde laten halen, ik kon het niet. Ruzie’s hebben we erover gehad, waarin ik huilend smeekte om een vriend die gewoon mijn hand vast pakte en mij zal steunen welke beslissing ik ook zal maken. ‘Het enige moment dat ik jou hand vast pak, is om jou naar de abortuskliniek mee te sleuren!’ kreeg ik als reactie. ‘Het mooiste zal zijn als jij een miskraam zal krijgen, dan is de keuze al gemaakt.’

Ik moest kiezen voor mijn kind of een relatie met hem. Die keuze was dus makkelijk gemaakt, ik zal altijd voor mijn kinderen kiezen. Die zullen voor altijd op nummer 1 staan, dit kindje dus ook.

Zo ging ik dus als 18 jarige studente en moeder van een kind van 1, deze zwangerschap alleen tegemoet...

Vervolg in het volgende verhaal.