Snap
  • Nieuws
  • tweeling
  • hobby
  • tweelingmama
  • boysmom
  • stofzuiger

Henry, de stofzuiger

Henry, Henry, Henry, Henry en nog eens Henry. Die naam hoor ik zeker wel duizenden keren op een dag. Henry, de stofzuiger. Spijtig voor alle anderen die Henry heten. Maar dankzij de dagvulling van een aantal genoemde Henry's kan ik de naam soms niet meer horen.

Henry, waar begon het. Ik weet het eigenlijk niet meer zo goed. Stofzuiger was nogal een lastig woord dus noemden we hem gewoon bij de naam henry. Die hadden ze snel onder de knie. Het  is erbij in geslopen en nu is Henry een onderdeel van ons gezin. 

Het begint s'ochtends al. Dan gaan we uit bed. We lopen langs de plek de trap af waar Henry eerder stond. "Henry! Henry stofzuiger! Henry moe! (Dat hebben wij er maar van gemaakt.) "Henry kruimels eten!". Dan antwoord ik maar. "Ja, Henry is moe, Henry heeft heel hard gewerkt." Dan is het heel even goed. Dan gaan we zitten, ons broodje eten. En ja hoor. Dan roept jax;" ik mis Henry!" Haha. Dan moet ik lachen. Tot ik het daarna nog 20 keer hoor. We eten intussen ons broodje. Als we bij de korstjes aankomen beginnen ze vaak die dingen op de grond te gooien. Behalve dat ze er niet heel dol op zijn zien ze dit als eten voor Henry. Ik heb weleens gevraagd. "Waarom gooi jij je korstjes op de grond?" Dan antwoorden ze; " voor Henry. Henry eten!". Daarom weet ik dit. 

Bij alle maaltijden gebeurt dit. Vaak zeg ik ook. "Henry heeft al genoeg gehad!". De uitleg dat het een stofzuiger is, een ding zonder gevoel etc maakt ze geen reet uit. Het gebeurt trouwens overal. Waar we ook zijn. Als daar iets staat wat op een stofzuiger lijkt zijn ze er niet bij weg te slaan. Dan moet je ze er weer bij weg sleuren en ontstaat er een ware krijspartij van intens verdriet dat ze bij Henry weg moeten. Vervolgens in de auto missen ze Henry natuurlijk weer. Henry moet eigenlijk mee in de auto maar intussen (nadat we hebben verteld dat dat niet kan omdat hij zo groot is) weten ze eigenlijk ook wel dat hij erg groot is. Dus. Dan zeggen ze zo'n 30 keer ; "Henry, Henry stofzuiger, kan niet mee in de auto. Is te groot". 

Vaak gaan we na het eten een stukje lopen. Dan komen we langs een etalage met mini henry's. Die weten ze natuurlijk precies te vinden. Ze hebben gewoon een speurhondneus voor stofzuigers ofzo. Ook dan zijn ze niet bij de etalage weg te slaan. "Henry! Mini Henry! Mini Henry voor jax en jay jay!". Haha. Echt he.. nog geen 2,5 maar precies weten wat je wil he..

Als we s'avonds lekker op de bank zitten. Voor zover dat lukt. Moet Henry er eigenlijk ook bij. "Henry op bank zitten!" Dat mag niet dus dan voelen ze met Henry mee en huilen dan weer. Dan mogen ze van ons heel even stofzuigen. Inmiddels zijn we zover dat we die afspraak kunnen maken met ze. Voor ze beginnen leg ik uit;" je mag stofzuigen met Henry, maar als hij vol is brengen we hem weer weg naar zijn plek zónder huilen." Meestal de laatste tijd gaat dat goed. Als het niet goed gaat en het gehuil te lang duurt mogen ze ermee spelen zonder dat hij aanstaat. Laatst moest ik wel lachen want de stekker zat er dus nog in, dat hadden we niet door. Dus jax ging op Henry zitten zoals hierboven. En henry schoot opeens aan met luid gebrul. Ze schrokken zo erg dat ze aan de andere kant van onze woning zaten, in een hoekje. Roepend; " Henry,  bang voor Henry!" Toen hebben we (voor de zoveelste keer) maar weer uitgelegd dat als de stekker er niet in zit Henry het niet doet. Momenteel kunnen ze rustig spelen met Henry. En maken ze zelf een stofzuiger geluid. We hebben overwogen mini henry's  aan te schaffen maar ik vind ze nogal duur voor hoe de jongens nog met speelgoed spelen. Smijten en breken. Dus dat doen we maar niet. Het is nog steeds Henry voor en Henry na. Henry overal. 

Wel ben ik heel erg benieuwd hoe lang deze liefde en vriendschap met Henry de stofzuiger blijft. Stiekem is het wel handig als ze iedere dag ff een rondje Henry maken. 

Liefs Miranda