Snap
  • Nieuws
  • kanker
  • borstkanker
  • evenbevallentussendoor

Even bevallen tussendoor

's Avonds gaan we bij oma langs om het nieuws te vertellen. Ik kan niet rustig zitten, die buik zit in de weg, ik ben onrustig maar denk eigenlijk dat dit door de spanning komt. Ik kan niet slapen 's nachts, heb wat krampen en besluit te gaan douchen. Na het douchen toch weer proberen te slapen. Morgen hebben we een gesprek met de verloskundige, wat is wijsheid? Mijn gevoel zegt nog steeds dat hij eruit moet.

Opeens voel ik het nat worden tussen mijn benen, mijn vliezen zijn gebroken. Ik maak vriendlief wakker, hij moet nog de laatste spullen in de koffer doen en dan proberen we weer te slapen. Ik heb gelezen dat de weeën soms best nog wel even op zich laten wachten. Dat is echter niet het geval, binnen een half uur heb ik scherpe pijn in mijn buik. Ik besluit nogmaals te gaan douchen, maar het doet toch echt flink pijn. Het is ondertussen half 7 's ochtends en mijn vriend wil de verloskundige bellen. Ik vind het nog wat vroeg en zeg dat hij maar moet wachten tot 08.00 uur. Kan zij ook nog even lekker slapen, zo'n vaart zal het wel niet lopen. De weeën volgen elkaar alleen steeds sneller op en de verloskundige wordt toch gebeld. Ik kan haar niet te woord staan omdat de weeën zo snel achter elkaar  komen. Ze komt er gelijk aan. Ze ziet meteen dat ik al sterke weeën heb en ik blijk ook al 4 cm ontsluiting te hebben. Het ziekenhuis wordt gebeld en HOERA de badbevalkamer is vrij. Midden in de spits op weg naar het ziekenhuis. Van de rit kan ik mij niets meer herinneren. De bevalling verloopt voorspoedig, het bad is heerlijk ontspannen ondanks de heftige weeën. De ontsluiting gaat goed en de persweeën dienen zich aan. Rond half 11 zegt de verloskundige dan ook dat ze verwacht dat we over een uur wel aan de beschuit met muisjes zitten. Helaas blijkt ons ventje als sterrenkijker te liggen, maar gelukkig krijgt de verloskundige hem gedraaid (Wat een topvrouw!), maar dat blijkt niet het enige struikelblok. Ondanks de persweeën wil de laatste centimeter ontsluiting maar niet komen. Het wordt 12 uur, nog even afwachten. 13 uur, nog een uurtje afwachten. 14.00 uur: overleg met de gynaecoloog, nog een uurtje wachten. Ondertussen nemen de weeën weer af en voel ik dat het met het kindje steeds minder goed gaat. Hij ligt ondertussen aan de monitor en ook die laat horen dat bij elke wee zijn hartje het zwaar heeft. Uiteindelijk word ik weggereden naar een andere afdeling, andere verloskundige erbij, gynaecoloog erbij, weeopwekkers erin,hoppa!  Ik kan niet meer, mijn hele lijf zegt dat hij eruit moet, het gaat niet goed met hem. Er is veel overleg, de keizersnede word zo lang mogelijk uitgesteld. Dan kan ik namelijk niet meteen beginnen met de chemokuren. Uiteindelijk weet een ziekenhuis verloskundige de laatste cm weg te drukken. Mijn bed is al van de wieltjes af en eens stukje weg gereden. Er komt een perswee, overleg met de gynaecoloog als ze haartjes zien. Ik mag nog 1x persen, maar als het dan niet lukt wordt het echt die keizersnede. Ik voel een oerkracht opkomen. Dit hebben miljoenen vrouwen voor mij gedaan, ik kan dit ook! Na nog geen kwartier is ons mooie ventje er. Ik kan niet huilen, er zijn al zoveel tranen gevloeid de laatste paar dagen. Maar voor heel even kunnen we alles even laten voor wat het is en is dit het mooiste moment van de week. De start van ons gezinnetje!

Precies een week later lig ik weer in het ziekenhuis, dit keer niet om te bevallen maar voor de 1e stap in het traject: verwijderen van de poortwachtersklier.

4 jaar geleden

Heel veel sterkte en kracht gewenst. ?

4 jaar geleden

Heel veel sterkte en beterschap! Bij mij is vorige week ook borstkanker geconstateerd. Ik heb een zoontje van 4 jr en een zoontje van 8 maanden. Heftige tijden dit! Mijn traject moet nog beginnen..

4 jaar geleden

Wat erg! Gewoon geen woorden voor. Ik wens je veel kracht toe in deze moeilijke, maar ook mooie periode. Lisanne