Een lichtpuntje in de donkere dagen

We sloten met een paar vrienden oudjaarsdag af. Mijn vriend zag deze dag ook echt als het afsluiten van een rottijd. We hoopten dat 2016 ons een tweede kindje mocht brengen. 

Op 18 januari mocht ik starten bij mijn nieuwe werkgever. Na de zwangerschap van mijn zoontje werd duidelijk dat mijn baas mij liever kwijt dan rijk was. Aangezien het flink botste met mijn collega en ik dat zelf niet met haar opgelost kreeg, besloot ik mijn baas in te lichten. In de wetenschap dat hij eens zou gaan praten met ons samen, althans dat deed hij in andere filialen. Achteraf misschien naïef om te denken dat hij dat nu ook zou doen, aangezien hij mij al sterk het gevoel had gegeven dat ik een blok aan zijn been was. 

Om een voorbeeld te noemen, hij weigerde mij ouderschapsverlof te geven. Aangezien hij dan bij een volgend verlof mij fulltime zou moeten uitbetalen. Aangezien ik minder uur mocht werken zonder uren op contract in te leveren, besloot ik het hierbij te laten. Kleine kanttekening, ik kreeg alleen de uren uitbetaald die ik werkte. 

Nadat ik mijn issue had voorgelegd volgde er al snel een mail aan alle medewerkers dat we functioneringsgesprekken zouden hebben. Iets wat ik in mijn vorige functie nooit had gehad. En nu ik deze functie bekleedde, kreeg ik het eerste jaar te horen dat ik goed functioneerde en dus geen gesprek nodig had. Met dit in mijn achterhoofd volgde er twee spannende weken, waarin ik hartkloppingen kreeg. Eindelijk brak de maandag aan en ik ging met lood in mijn schoenen naar het werk. Mijn baas had namelijk al tegen ons verteld dat er voor een van ons geen plaats meer was.

En juist, ik kreeg niet eens een functioneringsgesprek, maar meteen de mededeling dat ik overgeplaatst zou worden en terug in functie moest of ik kon vertrekken met behoud van ww en een oprotpremie.

Dat gesprek kan ik me slecht herinneren. Ik was overmand door emoties, het enige wat ik me kan herinneren is dat ik gezegd heb dat mijn eerlijkheid mij parten speelt.

Nadat mijn baas vertrokken was, ben ik op het werk gebleven. Ik wou mezelf niet laten kennen. Na manlief en vader te hebben ingelicht, meteen rechtsbijstand ingeschakeld.

Want tja, ik wist dat ze mij juridisch gezien niet terug in functie konden zetten en basis van overbezettig zou mijn collega waar het mee botste eruit moeten.

Dit wetende een vervolggesprek gepland. Nou toen viel ik echt van mijn stoel! Ik moest het zelf oplossen, want met een jurist zou ik niks voor elkaar krijgen. Als ik zou weggaan, mocht ik voor 38 uur de  ww in, want ja: nu mocht ik ineens ouderschapsverlof net terugwerkende kracht schrijven. Ik heb hem meteen duidelijk gemaakt dat ik geen fraude ging plegen. 

Mijn jurist stond te springen om na het horen van dit gesprek gehakt van mijn baas te maken. 

Voor mij werd in het laatste gesprek duidelijk dat als ik overgeplaatst zou zijn ik zeven dagen inzetbaar moest zijn. Iets wat in mijn huidige functie niet hoefde. Met een kleintje van een en een man met wisselende diensten was dit geen optie. Ik heb in alle wijsheid gekozen om geld mee te nemen en het bedrag waar ik juridisch gezien recht op had.

Soms twijfelde of ik juist gekozen heb. Maar begonnen bij mijn nieuwe baan, weet ik zeker: ik hoef geen moment spijt te hebben!