Dat is vast niet gepland

Net 25 weken zwanger, eindelijk begon er een buikje zichtbaar te worden. Vol trots trek ik een strak truitje aan, stap de bus in en ga naar de stad. Wat viel mij op? Dat steeds meer mensen begonnen te kijken. Leuk vind ik dat, ik ben trots op mijn buik en iedereen mag het zien, het wondertje dat in mijn buik groter en zichtbaarder aan het worden is. Maar wat minder leuk is dat er ook een aantal afkeurende blikken tussen zaten. Ik was 23 jaar en door mijn slanke postuur en hippe kleding wordt ik vaak jonger geschat. En dan woon ik ook nog in Almere, een stad die bekend staat om de tienermoeders.

Dan stap je de bus in, komt er een vrouw op me afstappen. "Dat was vast niet gepland" zegt ze uit het niets tegen me. Ik kijk haar aan met een verbaasde blik. Durft ze dat nou echt tegen me te zeggen? "Nou mevrouw, ik ben getrouwd en probeer al acht maanden zwanger te worden. Ik ben supertrots". De vrouw kijkt me nog steeds vreemd aan. "Maar hoe oud ben je dan?". Ik antwoord dat ik 23 jaar oud ben en dat dit mijn eerste kindje wordt. "Maar dat kan je toch niet willen zo vroeg al? Wil je dan geen carrière maken". Ik negeer de laatste opmerking, dit gesprek is zinloos. Verdrietig, mede door de hormonen, kwam ik thuis. Dat was niet hoe ik met mijn buikje door de stad wilde lopen. Vanaf dat moment bleef ik de blikken krijgen, zeker toen ik met een Surinaamse vriend van mij door de stad liep. De vooroordelen zijn dan direct gemaakt. "Heb je er weer zo één" hoor je dan achter je. Laat ze maar denken, ik weet wel beter, denk ik dan maar.

Nu is mijn dochtertje negen maanden oud. Nog trotser dan ooit loop ik met haar in de buggy vanaf de bushalte naar huis, langs de supermarkt. Een man komt voorbij lopen, kijkt naar ons en roept: "Tienermoeder". Ik zucht, zeg niets en loop door, nogmaals, ik weet wel beter. Waarom zou je zoiets zeggen? Afgezien van dat ik nu 24 jaar oud ben, allang niet meer een tiener ben. Wat nou als ik wel een tienermoeder was geweest? Wat had je met die opmerking dan willen bereiken? Dat ik mijn excuses aanbood voor het feit dat ik onveilige seks had gehad of wilde je me dan gewoon alleen even een rotgevoel geven? Ik zou dan juist supertrots op mezelf mogen zijn, dat ik mijn jeugd aan de kant heb gezet om toch mijn kindje op de wereld welkom te heten. Dat ik er het beste van maakte en niet voor de makkelijke uitweg heb gekozen.

Ik vind mensen kortzichtig. Mij heb je er niet mee. Ik ben jong moeder, bewust, en ik ben er supertrots op. Heb een prachtige dochter, ben supergelukkig met haar en zou zonder mijn gezin niet compleet zijn. Laat mensen maar denken, als ik straks op het schoolplein sta, aandacht heb van alle papa's omdat ik nog wel jong ben, denken ze wel anders.