Snap
  • Nieuws
  • SchildklierKanker

angst die blijft

Angst... Wat is eigenlijk angst..? Op tv kijk ik " Nederland staat op tegen kanker " . Wat een emotioneel programma. Bij sommige stukjes lopen de tranen over mijn wangen. Helaas komt de ziekte te vaak voor. Gelukkig zijn de behandelingen goed tegenwoordig. Helaas kan niet iedereen gered worden en moeten het gevecht opgeven. Helaas zit kanker bij mij in de familie. Mijn oma is er aan overleden. Mijn moeder heeft het al twee keer gehad. Heel hard gestreden en overwonnen. Zelf had ik op mijn 18de klachten van een bult in mijn hals. Na 2 keer bij de huisarts te horen gekregen dat het vocht is en weg trekt ben ik doorgestuurd naar het ziekenhuis.  Na een punctie moesten we 2 weken  wachten op de uitslag. In het ziekenhuis moesten mijn vader en moeder beide mee naar binnen bij de Arts. bleek dat ik zelf schildklierkanker had.ik dacht gelijk ik ga dood.   Zo heftig... je bent 18 jaar, in de bloei van mijn leven.  Helaas moest ik toen stoppen met rijlessen en school. Na 2 zware operaties en radio actief jodiumkuur begon het zware herstel.toen ik in quarantaine lag in Daniel den hoed in Rotterdam overleed mijn schoonvader plotseling. Zo heftig intens verdriet. Ik was heel schadelijk vanwege de radio actief jodiumkuur. Dat had zeker heel veel invloed op de uitvaart .  Als je ziek bent merk je pas wie je echte vrienden zijn. Het is niet eng om aan iemand met kanker te vragen hoe het gaat. Nu zijn we 13 jaar verder er gaat het goed met me. Maar die verschrikkelijke angst.. de angst dat het terug komt net zoals bij mijn moeder. De angst dat onze meiden het ook krijgen. Het is moeilijk om het een plekje te geven. Ook omdat het in de familie zit en in de vrouwelijke generatie. Omdat ik geen schildklier meer heb en dagelijks medicijnen gebruik was het heel moeilijk om zwanger te worden maar het heeft het mij er niet van weerhouden om er voor de volle 100% voor te gaan. Een gezond iemand kan toch ook ziek worden. 1 op de 3 krijgt kanker! SAMEN STA JE STERKER.

4 jaar geleden

Wat een verhaal,meid.kan het me niet voorstellen hoe het is maar ik begrijp dat je er bang voor bent dat het terug komt..probeer er niet teveel aan te denken en ga door met je mooie gezin en je leven..