Aan de vrouw die me ´ liefdelijk ´ haat

Een hele poos geleden voegde ik je toe op facebook maar als snel had ik daar spijt van. Want wat je postte kon ik niet aanzien, kwetste en irriteerde me.

Ik leerde je kennen toen jouw kleinkind samen speelde met mijn kind op de babybabbel. Ik zag je aan als een lieve dame, een rijpere oma die veel over had voor haar kleinkind.

Maar je postte dingen op je wall waar ik misselijk van werd. Je postte dingen over vreemdelingen die hier niet thuis horen, bruinen die zich opdringen, onze stad moet wit zijn en nog veel ergere dingen. En ik was in shock. Want je was tegen mij echt super vriendelijk. Ik zag niet aan je dat me eigenlijk niet moest. Ik zag niet aan je dat je een probleem had met mijn kleur of met mijn aanwezig zijn in ons land.

Ik ontvriendde je. Want jij hebt jouw mening en ik heb de mijne. En ik wou het gewoon niet meer aanzien. Je stuurde me daarna een berichtje waarin je vroeg waarom we geen vrienden meer waren in fbland. En ik wou echt antwoordde en vertellen dat al die posts van vlaams belang en ect...me kwetste. Maar ik antwoordde niet. Ik wist dat het contact zou stoppen. Beter voor jou en beter mij toch..

Maar dan ... kwam ik je overal tegen. Bij de marrokaanse bakker om de hoek waar je je brood kocht en ook nog die lekkere pannenkoekjes die je niet vind bij je bakker, ik kwam je tegen bij de irraanse groentenwinkel waar je appelen, peren, wortelen en dadels kocht, ik kwam je tegen bij de poolse boetique waar je je een jurk zocht voor de verjaardag van je dochter en ik kwam je tegen bij de thaise nagelstudio waar we beide onze nagels lieten doen.

En eerlijk ik was in shock. Ik begreep het niet. Telkens weer. Je wou al die mensen weg uit je stad, uit jouw land maar je laat je wel voeden, verzorgen en kleden door die bruine, vieze, profiteerde, rare, niet te vertrouwen, gevaarlijke mensen?

Ik probeer je het begrijpen. Was het een masker op facebook? of ben je een masker in het dagelijks leven?

Je doet natuurlijk in je leven wat je wil maar wees alert dat wat je soms posts ook mensen kan raken. Misschien heb je het gewoon niet door dat je mensen kwetst... of misschien heb je twee gezichten? of heel misschien... weet je het zelf niet wie of wat je bent?

liefs mamacelineblog