Snap
  • Nieuws
  • feest
  • verliefd
  • studenten
  • Geheimzinnigheid

#24 De House warming party

Opeens hoorde ik stemmen en de deur die openging. Snel verstopte ik me gehurkt achter de enige stoel in de slaapkamer.

Ik word opgeschrikt door Boeltje. Mijn eigen verhaal in mijn eigen dagboek sleept me zo mee dat ik haar helemaal vergeten ben. Boeltje miauwt, omdat ze iets wil. Ik sta op en neem het dagboek en mijn telefoon mee. Op de telefoon zie ik dat het inmiddels al middag is en het tijd is om te lunchen. Boeltje loopt voor mij uit de trap af naar beneden. In de keuken kijk ik of ze nog brokjes en water heeft. Alleen haar brokken blijken op te zijn. Ik besluit dat ze een zakje met nat voer mag hebben. Ik vind een zakje in de voorraadkast en geef de inhoud ervan aan Boeltje. Gulzig eet ze haar bakje helemaal leeg. Het bakje hoeft eigenlijk alleen nog maar afgespoeld te worden, zo schoon heeft zij haar bakje gelikt. Toch zal ik haar bakje later goed afwassen. Ondertussen dek ik voor mijzelf de eettafel. Ik neem een bakje cruesli met vruchtenyoghurt en een glas vruchtensap. Boeltje gaat in haar mandje, die in het hoekje van de woonkamer ligt, liggen en begint zichzelf te wassen. Ik kan haar zien vanaf de eettafel, want de keuken grenst aan de woonkamer en is daardoor ook halfopen. Mijn telefoon leg ik op tafel. Ik wil een Whatsapp berichtje sturen naar mijn liefje, omdat ik nieuwsgierig ben of ze al wat opgeschoten zijn in het huis van mijn broer Dennis. In plaats daarvan licht mijn telefoon op en laat het bekende deuntje horen. Een Whatsapp berichtje. Alsof hij mijn gedachten kan lezen. “Lieve schoonheid,” Is het begin van het berichtje. “We zijn nauwelijks opgeschoten hier. De muren zijn al wel geschilderd, maar het zit ons behoorlijk tegen met het erin leggen van de vloer. Toch wil ik vanavond bij jou zijn. Dennis vind het in elk geval goed dat ik naar jou toe ga. Ik denk wel dat ik pas na het eten bij je kan zijn. Hoe gaat het bij jou? XXX" Tja, dat is wel balen als het zo tegen zit, denk bij mijzelf. Ik stuur gelijk een berichtje terug. “Hey schat, balen zeg, dat het jullie zo tegen zit. Ik ben blij dat je bij mij wil zijn vanavond. Ik mis je hier. Ik doe het hier lekker rustig aan met het uitpakken van de dozen op zolder. Ik heb eigenlijk nog niet zoveel gedaan. XXX." Gelijk krijg ik een berichtje terug. “Geeft niks. Doe het vooral rustig aan. Dat is beter dan risico’s lopen met teveel drukte. Ik ga hier snel weer verder. Misschien gaat het ons toch nog lukken. XXX.” Ik reageerde nog terug met: “Maak je maar geen zorgen om mij. Ik zal het zeker rustig aan doen. Heel veel succes dan maar. Tot vanavond. XXX.” Daar krijg ik geen reactie meer op. Waarschijnlijk heeft hij zijn telefoon aan de kant gelegd en is hi gelijk verder gegaan met de grote klus. Ik ruim even later de eettafel op. Ondertussen komt Boeltje naar mij toe gelopen en miauwt weer. Nu wil ze naar buiten. Nadat ik alles van de eettafel opgeruimd heb doe ik de deur open en sprint Boeltje naar buiten. Ik pak mijn telefoon en dagboek en loop de woonkamer in. Ik zet een cd met lekkere muziek op en ga op de bank zitten. Ik zoek in mijn dagboek de pagina waar ik gebleven ben weer op en lees weer verder.

De stoel waarachter ik verstopt zat bevond zich in een hoek vlak naast een kledingkast. Het was bijna onmogelijk om mij te zien zitten. Ik had zelf al moeite om iets te zien tussen de stoel en kast door. "Wat vind je van Carmen?" vroeg Nick zacht. "Ik vind haar een aantrekkelijke meid, maar ze zal niet mijn vriendin kunnen worden. Ik heb namelijk al een vriendin. Dat weet je toch? Is Carmen niks voor jou?" vroeg Bram terug. Ik gluurde voorzichtig naar de jongens vanachter de stoel. Ik zag dat Nick duidelijk twijfelde wat hij moest zeggen. "Ik ehmm..... Ik weet het niet. Ik..... Ik ben wel stapelverliefd op haar, maar ik durf haar niet meer te vragen, omdat....... Zij wil nog geen vriend, maar ik wil haar wel heel graag als vriendin. Ze is de enige voor wie ik wil gaan. Als ik de kans krijg probeer ik wel contact met haar te krijgen zodat ze mij gaat vertrouwen, maar het lukt nog niet zo goed tot nu toe. Ze lijkt het namelijk niet zo goed te vertrouwen allemaal. Ik was al heel snel verliefd op haar. Al vanaf het moment dat ik haar bij die meeting zag, maar ik wilde dat niet gelijk laten blijken, omdat ik haar nog helemaal niet kende. Ik wil niks forceren. Dus doe ik het voorzichtig." Bram geloofde zijn broer. Ik zag dat hij zijn handen op de schouders van Nick legde. "Wil je Carmen misschien straks nog vragen of ze misschien met je alleen wil zijn of moet ik je daarbij helpen?" "Ik ben bang dat het gaat opvallen als wij……..nou ja….." "Als jullie even alleen zijn in deze kamer." maakte Bram zijn zin af. "Joh, de meeste jongens zijn al zo dronken dat het hen al niet meer zo snel zou opvallen. Bovendien zijn die buiten. Oké, misschien zou het Dennis wel opvallen. Die heeft nog geen drank aangeraakt vanavond. De meiden zijn zo met elkaar aan het kletsen dat het ook bij hen niet zou opvallen." vertelde Bram verder. "Maar Anita wel. Dat is haar beste vriendin." wierp Nick er tegenin. "Maar die zal het niet erg vinden denk ik." zei Bram. "Ja dat klopt, maar toch. Ik vind het nogal een risico." "Kom, we moeten ons klaar maken voor het laatste deel van de avond." zei Bram en ze liepen samen naar de badkamer. De deur van de badkamer werd dicht gedaan. Wie de deur dicht deed kon ik net niet zien. Ik smolt helemaal van binnen tijdens het luisteren van het gesprek. Ik was na het gesprek op mijn billen op de grond gaan zitten van verbazing. Hij was dus nog steeds verliefd op mij! Al die tijd al! Waarom kreeg ik dan het idee van niet? Ik begon te twijfelen wat ik moest doen. Hij wilde wel een relatie met mij, maar hij wilde ook nog de wereld rond. Ik was stapelverliefd op hem, maar door mijn studie wilde ik helemaal nog geen relatie beginnen. Mijn hart zei ‘Ga ervoor.’, maar mijn hoofd zei ‘maak je studie eerst af.' en dat zorgde ervoor dat ik twijfelde.

Ik werd opgeschrikt uit mijn gedachten door de geluiden in de badkamer. Ik moest onopgemerkt weg zien te komen uit dat hoekje achter de stoel. Heel stilletjes stond ik op en liep zachtjes naar de deur. Vlug keek ik nog even om. Gelukkig waren ze steeds nog in de badkamer. De deur was nog steeds dicht. Snel deed ik de slaapkamerdeur zo zachtjes mogelijk open en liep de woonkamer met keuken weer in. Tot mijn verbazing was daar niemand. Dat betekende dat iedereen nog buiten moest zijn. Ik maakte dat ik daar wegkwam. Ik rende bijna het huis uit. Bij de achterdeur deed ik weer rustig. Anders viel het misschien op, maar niemand merkte op dat ik terug kwam bij de groep. Ik ging weer naast Anita en Dennis zitten bij het kampvuur. Dennis merkte niet eens dat ik naast hem ging zitten. Nadia was inmiddels bij hem gaan zitten en knuffelde hem zo stevig dat het maar even hoefde te duren voordat ze elkaar gingen zoenen. "Hey, dat duurde lang. Heb je Nick nog gesproken?" fluisterde Anita. Ik keek Anita verbaasd aan. Het was haar blijkbaar opgevallen dat Nick en Bram naar binnen waren gegaan. "Ehmmm……nee. Ik heb Nick en Bram wel horen praten in zijn slaapkamer. Ze kwamen de slaapkamer binnen toen ik er nog was. Ik heb me snel verstopt achter die ene stoel in de hoek. Zij hadden het over mij." fluisterde ik terug. Nou keek Anita mij verbaasd aan. "Over jou?" fluisterde ze "Ja, over mij. Nick was al vanaf de meeting verliefd op mij, maar dat heeft hij nooit laten blijken. Het blijkt dat hij nog steeds verliefd op mij is. Hij wil serieus een relatie met mij, maar hij weet niet hoe hij dat moet aanpakken." fluisterde ik. Anita keek mij met grote ogen en open mond aan. "Wat wil jij dan?" "Ik wil nog geen serieuze relatie met hem. Hij gaat straks op wereldreis. Wat heb ik dan aan een serieuze relatie als hij niet bij mij kan zijn? Ik wil gewoon dat wij bij elkaar kunnen zijn. Daarnaast wil ook mijn studie eerst nog afgerond hebben. Dus ik weet het eigenlijk niet." Ik liet mijn hoofd zakken. Anita pakte mij beet. "Jij gaat straks met hem daarover praten. Jullie horen bij elkaar. Dat weet ik zeker. Jullie moeten gewoon samen een oplossing zien te vinden. Ga straks naar hem toe en praat met hem." fluisterde Anita vastberaden. "Maar dat zal opvallen." wierp ik er weer tegenin. "Maak je geen zorgen. Kijk eens rond. Denk je echt dat het zou opvallen? Hugo zit met die meiden van het andere studentenhuis te flirten. Marijn zit te flirten met die jongen. Zijn naam ben ik even kwijt. Dennis en Nadia hebben alleen maar oog voor elkaar en als ik Jochem weet te verleiden voor een zoen dan kun jij onopgemerkt naar Nick toe en met hem praten. En volgens mij heeft Bram interesse in Charlotte en hij weet het nu van jullie. Dus als het hem al opvalt zal hij er niks van zeggen. Oh, ze zijn alweer terug."

Haar idee kreeg een andere wending. Bram en Nick waren inderdaad terug gekomen. Bram hield een tas in zijn hand. "Wij gaan blindemannetje doen, of hoe dat zoekspelletje ook mag heten." kondigde hij vrolijk aan. "Iedereen krijgt een blinddoek voor en moet op zoek gaan naar de anderen. De blinddoeken blijven wel de hele tijd op. Nick en ik brengen jullie stuk voor stuk naar een plekje ergens in onze tuin. Zodra ik het startsein geef gaan jullie elkaar zoeken." vervolgde hij zijn verhaal. Daarop deden beide broers de blinddoeken bij iedereen voor de ogen. Als laatste kwam Bram naar mij toe en deed hij bij mij een blinddoek voor mijn ogen. "Kom Carmen. Ik zal je naar je plekje brengen." fluisterde hij. Heel voorzichtig pakte hij mij bij mijn schouders en stuurde hij mij een kant op. Ik had geen idee waar ik heen werd geleid. "Hier moet je even je voeten optillen." zei hij ineens en dat deed ik. Het voelde ineens anders aan onder mijn schoenen. Was ik nou naar binnen geleid? In hun huis? We liepen nog een stukje door en ineens zei hij zachtjes weer wat. "Ga hier maar zitten." Ik ging zitten en hoorde daarna dat hij wegliep. Het was een poosje stil. Ik liet mijn handen naast mij zakken en voelde iets zachts. Het leek wel op een laken. Aandachtig luisterde ik of er iemand aankwam, maar ik hoorde niks. Voorzichtig deed ik de blinddoek omhoog om stiekem te kijken waar ik mij bevond. Het laken wat ik voelde was van het dekbed op het bed in Nick zijn slaapkamer. Kort nadat ik het bekeken had hoorde ik vanachter de deur, die op een kier stond, gefluister wat ik niet kon verstaan. Vlug deed ik de blinddoek weer naar beneden. Ik vond het nogal spannend en een beetje eng. Ik wist niet wat er komen zou. Ik hoorde voetstappen en een deur die in het slot viel. De voetstappen kwamen dichterbij. Ik durfde niks te doen. Ik voelde dat mijn blinddoek voorzichtig omhoog gedaan werd. Toch hield ik mijn ogen nog stijf dicht. "Doe je ogen maar open." hoorde ik Bram fluisteren, maar het was Bram niet. Ik opende mijn ogen en keek recht in de mooiste ogen die ik ooit gezien had. Gelijk sloeg er weer een vonk over. "Nick, maar wat……." Maar voordat ik mijn vraag af kon maken legde hij een vinger op mijn lippen. Bram en Nick hadden bijna dezelfde stem en bij het fluisteren waren die niet te onderscheiden. "Sssst. Bram heeft dit bedacht. Hij leidt alle anderen af door dat spelletje buiten zodat wij kunnen praten. Hij vindt dat ik met je moet praten over……nou ja…….over ons." vertelde hij terwijl hij heel dicht naast mij op zijn bed ging zitten. We konden elkaar bijna aanraken. Zijn heerlijke geur kwam mij weer tegemoet. "Over ons?" zwijmelde ik een beetje. "Ja, over ons. Ik ehmmmm……. Misschien weet je het al, maar uhmmm……. Ik wil het je toch nog voor de zekerheid zeggen. Ik uhmmm………….ben uhmmmmm………..tot over mijn oren stapelverliefd op jou en dat is niet gelogen. Ik wil dan ook dolgraag.....heel graag een……….ehmmm……..een ehmmm…...eeehmm….….relatie………met jou." stamelde hij. Het laatste kwam er nogal zacht en onzeker uit. Alsof hij niet helemaal overtuigd was. Hij klonk ook wanhopig. "Maar je weet toch dat ik het niet wil?" schoot ik in de verdediging. "Weet ik, maar ik………ik heb je zo gemist. Dat klinkt misschien gek, maar ik wil niet meer zonder jou zijn." "Maar we hebben eigenlijk helemaal niks met elkaar en dat wil ik ook zo houden tot na mijn examens. Ik heb mijn ouders beloofd om mijn vervolgstudie af te maken voor een betere toekomst dan wat zij hadden. Dat weet je toch door mijn smsjes? En daarnaast ben jij na jouw examen op wereldreis. Dus wat heb ik eraan als jij dan weg bent?" Nick zuchtte en liet zijn hoofd zakken. Hij leek echt wanhopig te zijn, omdat ik zo nodig voet bij stuk wilde houden met mijn studie vanwege de belofte aan mijn ouders. Daar kon ik gewoon geen relatie bij gebruiken zolang ik studeerde. "Hoe kan ik je overtuigen? Ik weet wat jij voor mij voelt. Dat kun je niet meer ontkennen. Dus hoe kan ik je overtuigen?" Hij had wel gelijk, maar ik kon het niet. "Nou niet eigenlijk." zei ik rustig. Hij draaide naar mij toe, kwam tegen mij aan zitten en pakte mijn kin met zijn vingertoppen vast. Net zoals hij dat de vorige keer deed bij het basketbalveld. "Hiermee dan?" Hij kwam met zijn lippen getuit op mij af. "Nee Nick, ik……." Maar voordat ik mijn zin af kon maken had hij zijn lippen al vol overgave op de mijne gedrukt. Op dat moment bezweek ik en sloot ik mijn ogen. Ik liet me helemaal meeslepen en zoende hem terug. Ik proefde zijn hartstochtelijke lippen. Heerlijk smaakten zijn lippen. Die allereerste zoen leek een eeuwigheid te duren. Toch was de zoen plotseling weer voorbij. We keken elkaar een tijdje aan. Weer sprong er een vonk over. "Was dit overtuigend genoeg?" De strijd tussen mijn hart en hoofd werd heel heftig. Zo ook de gevoelens die daarbij hoorden. Daardoor twijfelde ik nog meer. "Nick……..ik………ik weet niet……….meer…….." Voordat ik mijn zin afmaakte zoende ik hem hartstochtelijk. Ik pakte zijn gezicht vast met mijn beide handen beet en drukte mijn lichaam tegen zijn lichaam aan. Nick legde zijn armen om mij heen en drukte mij nog steviger tegen zich aan tijdens de zoen. Ook deze zoen leek een eeuwigheid te duren. Langzaam haalde ik mijn lippen van zijn lippen af. Ik legde mijn linkerhand op zijn rechterschouder en mijn rechterhand op zijn borstkas. We keken elkaar diep in de ogen aan. "Betekent dat een ja?" vroeg Nick zacht terwijl hij zijn grip een beetje losliet. Ik knikte verlegen. "Ja." zei ik bijna fluisterend. "Maar, hoe moet het nu verder? Jij hebt erg weinig tijd in jouw laatste jaar. Jij woont niet meer in het studentenhuis, maar hier en na je examens ga je weg." Mijn onzekerheid bleef. Nick wreef over mijn rug ter geruststelling. "Ik weet het. Het zal ook niet makkelijk zijn omdat ik nauwelijks tijd heb. Dat ik op wereldreis ga is omdat ik het voor mezelf moet ervaren. Nu het echt duidelijk is wat wij voor elkaar voelen wil ik zeker terug zijn wanneer jij je examens hebt afgerond en geslaagd bent. Het liefste wil ik bij je diploma uitreiking zijn." "Ik weet niet of ik dat zolang vol kan houden." zei ik zacht terwijl ik hem aankeek. We ontspanden iets en lieten elkaar een beetje los. "Dat snap ik. Het is ook wel een hele lange tijd." Terwijl hij dat zei legde ik mijn gezicht tegen zijn borstkas aan. Net zoals de vorige keer. Nick schoof zijn handen vanaf het midden van mijn rug naar mijn schouders en drukte mij weer steviger tegen zich aan. Daarbij legde hij net als de vorige keer zijn hoofd vlakbij mijn oor. Zijn ademhaling was weer duidelijk te horen. Zijn geur was duidelijker te ruiken en was werkelijk weer heerlijk. Het werd bekend en vertrouwd. "Ik hou van jou." fluisterde Nick voorzichtig. Ik wist niet wat ik daarop moest zeggen. Daar was ik te overdonderd voor. In plaats van iets te zeggen maakte ik mij een beetje los uit zijn grip. Nick liet dat toe. Ik keek kort naar hem en zoende hem nog een keer. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Nick reageerde er gelijk op en duwde me zachtjes achterover op zijn bed. Zachtjes begon hij mij te strelen in mijn gezicht wat hij afwisselde met zoenen. Hij deed dat allemaal heel teder. We gingen er helemaal in op, maar verder dan zoenen en strelen kwamen we niet. Ineens realiseerde ik me iets. Het was alsof ik met beide benen op de grond werd gezet door mijn gedachten. "Nick, stop." zei ik zacht. Voorzichtig duwde ik hem van mij af. Hij keek mij verbaasd aan terwijl we weer gingen zitten. "Het is me even teveel. Sorry. Bovendien moeten we maar weer eens terug naar de anderen gaan voordat het gaat opvallen." probeerde ik hem duidelijk te maken. "Je hebt gelijk. Sorry als ik me teveel aan je opdring, maar ik liet me meeslepen door jou." verontschuldigde Nick zich. "Tja, het is ook een beetje mijn eigen schuld. Ik wilde gewoon meer door die drie woordjes van jou." Nick glunderde van wat ik hem vertelde. "Zullen we afspreken dat we contact met elkaar houden via sms en via de telefoon wanneer de situatie dat toelaat?" vroeg Nick. "Dat vind ik een heel goed idee. Dan wil ik ook wel zo af en toe met jou ergens afspreken en dan kijken hoe dat verder gaat. Ik bedoel dan als een date. Het is misschien makkelijk als ik jouw vrije uren weet." gaf ik aan. "Mijn vrije uren verschillen per maand. Ik krijg aan het eind van de maand een rooster voor de eerstvolgende maand. Dat heb jij toch ook?" Ik knikte. "Ik ga er voor zorgen dat wij binnenkort een date hebben. Kom, dan gaan we naar de anderen toe. Hopelijk zijn ze nog bezig met dat maffe spelletje." lachte Nick. Ik lachte zacht om zijn lieve aanstekelijke lach. Hij pakte mijn handen en trok mij zachtjes omhoog van zijn bed af. Met een verliefde blik in zijn ogen en een hele brede lach liep hij achteruit. Ik lachte verliefd terug. Met mijn handen nog steeds vast sleepte hij mij naar de slaapkamerdeur. De vlinders in mijn buik fladderden alle kanten op. "Ik kijk even of de kust veilig is." Hij liet mijn handen los. De deur deed hij van het slot af en Nick deed de deur op een kier. Vervolgens keek hij er door heen. "Er is niemand." zei hij zacht. We liepen verder naar de achterdeur. Ook hier keek hij of de kust veilig was. "Ze spelen nog steeds hetzelfde spelletje. Doe gauw je blinddoek op en dan breng ik je naar Anita." Hij gaf mij nog snel een kusje op mijn lippen voordat ik mijn blinddoek weer voor mijn ogen deed.

Nick deed precies wat hij vertelde. Even later stond ik inderdaad voor Anita. "Jullie mogen allemaal je blinddoek afdoen en kijk maar bij wie je bent. Dan is hiermee het spelletje ook afgelopen." riep Bram voordat ik mijn blinddoek af deed. Waarschijnlijk had hij gezien dat Nick en ik weer terug waren, want ik stond nog maar net bij Anita terwijl hij dat riep. Hij grijnsde naar mij en knipoogde. "Hey, ik zat je de hele tijd te zoeken, maar ik kon je nergens vinden en nu sta je ineens hier." lachte Anita. Ze had duidelijk niks gemerkt van mijn afwezigheid. Tenminste daar leek het op. "Heb je mij wel gezocht?" vroeg ze. "Tja, ik heb jou nu pas gevonden." loog ik half. Ik wilde het haar wel vertellen, maar met Dennis binnen gehoorafstand deed ik het toch maar niet. Dat kon later nog wel op mijn kamer in het studentenhuis, vond ik.

Van een afstandje zag Nadia een taxi arriveren. "Daar is de taxi voor ons." riep ze. Vervolgens liepen we allemaal naar de straat.