7 jaar geleden
2016 een goed begin. Zwanger!?
Laat ik beginnen bij het begin van het jaar. Goede gesprekken leiden tot meer....
We begonnen het jaar met de gesprekken wel of niet een tweede en wanneer is het juiste moment. Er is bij ons beide altijd de wens geweest voor 2 kinderen en financieel stonden we er weer wat beter voor. Na pittige jaren zaten we ook beiden weer goed in ons vel en leek de tijd rijp. Natuurlijk was er altijd de gedachte: We zijn blij met wat we hebben en moeten we dan het lot tarten, kan het niet alleen maar tegenvallen en natuurlijk was er zeker voor mij ook geen baanzekerheid dus het bleef ook financieel een gok. We besloten het aan het lot over te laten en in het nieuwe jaar de anticonceptie te laten voor wat het was.....
Eind januari gaat mijn man een weekendje weg en de had gastouder vrij. Ik had dus ook lekker een lang weekend met onze zoon thuis. Ik voel me al dagen raar in mijn maag en als ik op vrijdag onze zoon naar opa en oma breng en daar koffie ruik bekruipt me een misselijk maar zeker opgewonden en verbaast gevoel:die afkeur voor koffie ken ik, maar dat kan toch niet al?!
Waar ik eerst echt wil wachten met de test doen totdat mijn man zondag thuis komt hou ik het snel al niet meer vol van de spanning. Ik voel me zo raar en zo bekend van de vorige zwangerschap.....
Alleen thuis besluit ik toch maar een test te doen. Al snel verschijnen er 2 streepjes...... En daar ben je dan; blij, onzeker, verbaast en een beetje angstig. Alleen thuis voor nog 2 dagen en niemand om iets mee te delen want mijn man moet echt de eerste zijn die het hoort en dat ga ik niet via de telefoon doen (ook omdat ik twijfel of hij het tijdens het mannenweekend voor zich kan houden). Ik koop een paar babysokjes en doe daar de positieve test in en pak het geheel als een kadootje in voor zondag.
Het hele weekend heb ik het gevoel te stuiteren terwijl ik me aan de andere kant zo beroerd voel. Op de jubileumbruiloft van mijn oom en tante heb ik het gevoel dat iedereen het aan mij kan zien. Ik eet amper wat en als de koffie geserveerd wordt vlucht ik naar de gang/wc.
De volgende dag is het dan zover: eindelijk kan ik het met iemand delen. Waar ik bij de eerste direct enthousiast en blij was en mijn man iets terughoudender is het nu andersom. Misschien omdat het nieuws bij mij al even geland is maar de beren op de weg en de angst "wat als het misgaat" zijn bij mij aanwezig terwijl mijn man vooral gelukkig is dat het zo snel weer "gelukt" is en we weer papa en mama mogen worden.
Wordt vervolgt