3 jaar geleden
Zwanger vs. Onzekerheid
Ik moet toegeven; deze zwangerschap ben ik een tikkeltje onzekerder dan tijdens mijn zwangerschap van Senn. Zolang ik de baby niet voel vraag ik mij nu dagelijks af of het wel goed gaat. Leeft de baby nog? Groeit de baby nog? Is hij/zij gezond?
Ik kon de tijd naar mijn eerste echo niet vooruit kijken. Het voelde zo onwerkelijk dat ik zwanger was, dat ik het pas kon geloven bij de echo. Maar zelfs na de echo bleef ik onzeker en voelde het als een droom. Bij Senn had ik dit amper en had niet verwacht dat ik dit nu zou hebben, toch is het zo.
Komt het doordat er al een ukkie rondloopt? Ik weet het niet, lastig soms wel. Ik merk dat ik nu vooral ongeduldig ben, terwijl ik stiekem zou moeten genieten. Ik ben ongeduldig naar de schopjes, naar elke dag bevestiging dat er echt een kindje in mijn buik zit. Zonde eigenlijk, de tijd gaat al zo snel en ik zie mijn buik groeien, genoeg bevestiging zou je zeggen. Voor mij niet haha.. Komt dit nog goed?
Liefs,
Jeeltje
Ik vond dat bij ons eerste kindje ook zeker zo, heel de zwangerschap vond ik heel spannend omdat we wat meer reden hadden om ons zorgen te maken. Dan is iedere bevestiging van leven die je hebt zo geruststellend! En zelfs toen ik mijn dochter kon voelen maakte ik me zorgen als het alweer even geleden was dat ik haar laatste schopje had gevoeld. Wij hadden ook wat vaker echo's en dat stelde gerust. En als je je echt zorgen maakt kun je altijd naar je verloskundige bellen, dan kijken ze vaak even of alles goed is om jou gerust te stellen. Succes met de zwangerschap en heb vertrouwen, dan komt het vast goed 😊
My little birds and me
Ik herken dit wel. Je bent bij een 2e zoveel bewuster van wat je hebt, waar je naar uit kijkt en wat er mis kan gaan. Maar zodra die schopjes komen word het makkelijker. Je kunt dan contact maken met je baby en dat gaf mij wat meer rust.