Snap
  • Mama
  • dochter
  • zwanger
  • trots
  • Onzeker
  • tienermoeder

Zwanger en 19 jaar oud...

Dat zou mij nooit gebeuren.

Terug naar het jaar 2014. Op dat moment was ik 19 jaar oud, druk bezig met afstuderen en een bijbaantje bij de Jumbo. Tienermoeders, wat erg, het zou je maar gebeuren. Zo gingen de verhalen rond in ons dorp, waar ik precies het zelfde overdacht. Iedereen weet toch dat je zwanger kunt raken?!

Tot het moment dat ik zelf met een positieve test in mijn handen stond, hoe had dit kunnen gebeuren. Ik ben 19, moet dit school jaar afstuderen, woon nog bij mijn ouders. Na goed praten, besloten om het te houden. Alles leek tot in de puntjes geregeld. De weken gingen voor bij, mijn buik begon te groeien, maar mijn schaamte ook. Mensen kijken je aan, je hoort ze praten. "ach arm kind".  Op dat moment had ik moeten denken, laat die mensen maar lekker praten. Maar dat gebeurde juist niet. Waar ik ook heen ging, jas los en een grote sjaal om mijn nek die over mijn buik heen viel. Trots mijn buik showen, dat deed ik liever niet. 

Eindelijk werd ik 20 jaar, officieel was ik nu geen ''tienermoeder'' meer. Geslaagd voor mijn studie en ging 30 uur werken bij de Jumbo. Over mijn leeftijd was ik nog steeds erg onzeker, hoe trots ik op dat moment ook was. Bleef ik mij schamen. Maar ik was nu toch 20? Natuurlijk nog erg jong, maar ben geen tienermoeder meer. Dat ging regelmatig door mijn hoofd. Ik was erg blij dat ik na mij studie extra kon werken bij de Jumbo, maar ook was het soms erg moeilijk voor mij. Sommige reacties van klanten waren erg lief, maar er waren ook klanten die mij erg konden kwetsen. "Nou meisje, niet zo handig éh, zwanger en dan 16 jaar!" Op zo'n moment ging er van alles rond door mijn hoofd, maar durfde niks te zeggen. Vaak wilde ik roepen, IK BEN GEEN 16 MEER! Maar of dat nut zou hebben, ik denk het niet, want zelfs 20 jaar bleef nog erg jong.

Uiteindelijk op 27 juni 2015, werd mijn dochtertje geboren. Apen trots was ik. Zo blij dat ik besloten heb om haar te houden, zo blij dat zij in mijn leven is gekomen. Nooit heb ik er spijt van gehad. Het onzekere gevoel, bleef altijd nog wel een beetje, vooral wanneer je ergens liep met een kinderwagen. Mensen blijven je aankijken. Op dat moment dacht ik, over een paar jaar is dat over...

Einde deze maand wordt mijn dochtertje alweer 4 jaar, de tijd is omgevlogen. Momenteel run in mijn eigen bedrijf in de fotografie. Van zwangerschap tot cake smash. Alles komt voorbij, in mijn fotostudio te Ede. Al een aantal jaar wonen we in een leuk gezellig huis, hier in het dorp gaat ze na de zomervakantie ook beginnen met school. Momenteel merk ik dat mensen mij nog steeds aankijken wanneer in met mijn dochter loop. Alleen nu maakt het mij niks meer uit! Soms vragen mensen nog wel eens hoe oud ik ben, vaak schrikken ze even. "oh echt, ik had je veel jonger verwacht." De opmerking dat ik er vroeg bij was, hoor ik regelmatig nog. Maar hoe jong ik ook moeder werd, het geen wat ik wilde heb ik bereikt! 

4 jaar geleden

Waar mensen zich mee bemoéien bij een wildvreemde in de Jumbo... ik zou geneigd zijn dan eens te beginnen over hun onverstandige keuzes qua boodschappen (“oh, een pakje sigaretten? Verstandig hoor...”.. “Drie flessen wijn? Is eentje niet genoeg voor vanavond?”)

4 jaar geleden

Ik herken veel in je verhaal. Ik was 17, bijna 18 toen mijn dochter geboren werd. Ondanks dat ik veel steun had, kon ik de roddels en praatjes niet links laten liggen. Mensen nemen je gewoon niet serieus als je jong moeder wordt. Nu is mijn dochter 8 en nog steeds wordt ik door vele niet serieus genomen. Vooral op haar school is dat lastig. Nog vaak hoor ik, wat was je er vroeg bij. Maar daar heb ik nu een vast antwoord voor: “dan kan ik alleen maar langer van haar genieten” Bij ons was het een bewuste keuze om zwanger te worden en ik verwacht niet dat anderen dat begrijpen, maar wel dat ze het accepteren.

4 jaar geleden

Ik was 18 jaar toen mijn dochter geboren werd. Herken heel erg wat je zegt over niet trots je babybuik kunnen showen. Heb er nu ( mijn dochtertje is 15 maanden) wel spijt van dat ik niet zo heb kunnen genieten van mijn zwangerschap door vooroordelen van anderen. En dat ik het mijzelf ook zo aangetrokken heb. De eerste vraag die ik meestal krijg is woon je nog bij je ouders? Of waar is de papa? Mijn vriend ( baby daddy), en ik wonen gewoon samen net als elk ander ‘normaal’ gezin.

4 jaar geleden

Wat erg dat die jonge ouders niet eens de kans krijgen!! Gelijk instanties erbovenop zetten. Dus ze is een jonge moeder? So what? You go mommy's!!