Zwanger, bevallen en ineens ben je mama

Tuurlijk fantaseert menig meisje over het zwanger zijn, dikke buik, een kindje die je voelt bewegen enz..

In de zwangerschap lijkt het allemaal zo mooi, je bevalt en je hebt een heerlijk klein hummeltje die van jou is waar je lekker mee knuffelt en met trots laat zien aan de wereld, op wie lijkt hij/zij? hoe ziet het eruit.. Als je bij anderen op visite gaat lijkt het allemaal zo mooi en zo makkelijk.. Maar wat je nooit hoort is hoe zwaar het eigenlijk best wel is na de bevalling!!

Van het 1 op het andere moment ben je mama, je bevalt, als je pech hebt zit je dagen in de weeen, je slaapt niet meer fatsoenlijk door de weeen, en dan is het moment daar je mag persen, het kindje is eruit en nu is het allemaal klaar, nu mag je gaan genieten.. wat nou genieten?!

Je bent moe van de bevalling, en slapen is er nu helemaal niet meer bij.. Je mag naar huis met je kindje en dan?

Zwanger, bevallen en moeite

Je bent zo trots, en je bent zo blij, nu heb je een gezinnetje, je bent mama.. En dan zomaar uit het niets slaat de onzekerheid toe.. Je bent moe, je bent prikkelbaar, je denkt dat je er alleen voor staat.. Het is ook niet niks natuurlijk.. Je bevalt, je mag naar huis, zodra je thuis bent staat de eerste visite al voor de deur, meestal degene die al ervaring hebben.. de eerste paar visites zijn leuk, daarna ben je het zat.. Keer op keer de bevalling vertellen, keer op keer vertellen hoe trots je wel niet bent.. En keer op keer staan ze op je vingers te kijken hoe je je kindje vast houd, hoe je de luier verschoont, enof borstvoeding of flesje geeft..

Wat ik persoonlijk een ramp vond is dat ze inderdaad op mn vingers stonden te kijken hoe ik Jake aan het aan- en uitkleden was.. Tja je bent "nieuwe" moeder, dus je moet nog ff puzzelen, en ja stel je voor dat je een beentje of armpje breekt.. En dan als ze zien dat je er wat moeite mee hebt komen ze hoor, oh kijk, zo deed ik het, of zo kan je het beter doen.. Of ach.. Je leert het vanzelf wel alle begin is moeilijk!! Aub!! Donder toch op denk je.. Maar je wil niemand voor het hoofd stoten.. Iedereen komt met advies over hoe en wat je het wel niet het beste kan doen.. Huilt het kindje, ach gewoon laten huilen worden ze sterk van.. Wil het niet drinken, ach als ze honger hebben komen ze vanzelf wel weer..

Het lijkt dan alsof iedereen vergeet hoe zij het in het begin deden.. De onzekerheid.. Want als je kindje niet wil drinken was je dan niet in alle staten? Krijgt het nu wel genoeg binnen, doe ik iets verkeerd? Wat is er aan de hand, is de melk niet lekker? Etc etc.. Of als het huilde en je kon het niet troosten voelde je je dan niet een slechte moeder die haar kindje niet kon troosten? Is het ziek? Doe ik iets verkeerd, heeft het pijn? Klopt dit wel?

En dan vooral als mensen denken dat je niet meer gelukkig bent.. HALLOOOOO DENK FF NA!! Natuurlijk ben je gelukkig, maar ten eerste ben je nog aan het herstellen van de zwangerschap en bevalling, je moet je weg ff vinden op wat er op je afkomt.. Visite, kraamhulp, consultatiebureau.. Je hebt het gevoel of dat je dag alleen nog maar bestaat uit flesje geven, luier verschonen en troosten..

Waar ben ik? waar is mijn tijd? Die heb je niet meer!! Nou dan douche of slaap je toch als de kleine slaapt.. douchen was voor mij geen optie, Jake sliep in de woonkamer, je dacht toch zeker niet dat ik hem alleen liet om ff te douchen!! ik douche wel als michel thuis is.. He jeetje het huilt alweer, wat is er nu aan de hand? is er wel iets aan de hand? Oh het slaapt alweer, tis wel verdacht stil nu.. Ademt het nog wel? En dan af en toe komt de vraag in je hoofd.. Is dit het? Is dit wat ik nou zo graag wou? Mijn god!! Valt dat ff tegen!! Waarom lijkt het bij een ander allemaal zo goed te gaan? omdat dit niets iets is waar men makkelijk over praat.. Nee hoor het gaat goed.. Nee hoor heb mn ritme allang gevonden maar ondertussen..

Maar zodra je je ritme gevonden hebt, je de huiltjes hebt geleert, je weet hoe je het verschonen, aankleden enz moet.. Is het piece of cake.. Je word iets makkelijker en relaxter.. En dan pas kun je gaan genieten.. Tuurlijk heb je dan nog wel wat onzekerheden.. Alles is natuurlijk nieuw, de eerste krampjes, de eerste ziektes, de eerste keer koorts.. De eerste keer consultatiebureau met de bekende inentingen waar je zelf ook staat te janken als een klein kind omdat je het zielig vind.. Maar je vind je weg er wel in.. Je slaat je er allemaal door heen en doe je waar jij je goed bij voelt, en heb je schijt aan wat een ander vind..

Het is jouw kindje en jouw opvoeding!! Pff waarom trok ik me in het begin zoveel aan van een ander? Duh!! Dat is dus de onzekerheid!! En de hormonen gieren nog door je lichaam.. En wat ik vreselijk vond was rond de 4e dag van de kraamweek.. De kraamverzorgster kwam in de ochtend, en ze vroeg hoe het ging, en daar ging ik hoor, ik storte in.. KRAAMTRANEN!! ik heb 2 dagen lopen janken als een klein kind, als ze al naar me gingen wijzen was het al mis!! Vroegen ze hoe het ging, was het mis, kreeg ik een schouderklopje was het mis.. Niets was goed en alles was mis, kon niet meer stoppen met janken, en op laatst word je akelig van jezelf en begin je daarom weer te huilen!! pffff..

Nu 10 maanden later kijk ik ook terug op het begin, (natuurlijk hebben wij een iets andere start dan een ander gehad.. maar dat terzijde dat pak ik niet mee in dit verhaal..) maar als ik nu naar het consultatie bureau ga, en ik zie een "nieuwe" moeder, die zo haar best probeert te doen om niet onzeker over te komen denk ik van ach.. Dat had ik ook.. En wat doe jij.. Juist je staat te kijken naar de nieuwe moeder;) en wat doe je nog meer? Juist precies waar je een hekel aan had.. Je geeft goedbedoelde adviezen.. Nu gaat het allemaal iets makkelijker.. Maar toch zijn er altijd dingen waar je tegenaan loopt, maar je dealt er iets makkelijker mee en je doet vooral wat jij denkt dat goed is voor je kind, is een ander het er niet mee eens? Heel jammer! Jij bent de mama!! En jou wil is wet! ;)

Wat me ook is opgevallen aan mezelf, is daar waar ik eerst een hekel aan had me nu totaal niet meer boeit maar eigenlijk leuk vind.. Zoals..

Als ik bij mensen thuis kwam en die hadden kleine kinderen met van die muziek dingen wat om je oren heen tetterde oooooh wat werd ik daar mesjogge van!! Verschrikkelijk vond ik het.. En nu? Druk ik zelf nog ff op het knoppie zodat het muziek maakt, jou kindje vind dat leuk!! Dus jij geniet er ook van!!:D

En, vriendinnen die niet konden stoppen om over hun kindertjes te praten.. Pfff konden ze het nou over niets anders hebben? kom op zeg.. Er is meer dan dat!! En wat doe je nu zelf.. Je vertelt je bevalling weer, en je vertelt wat je kindje allemaal wel niet kan!! je hebt eigenlijk weinig gesprekstof dan alleen je kindje:D