6 jaar geleden
Zullen we voor een 2e gaan of niet?
De twijfels en ook wel angst om voor een 2e kindje te gaan,Je bent samen dus zul er er samen achter moeten staan voor de beslissing.
Dat ons meisje 2jaar was begon het weer te kriebelen zou graag nog een kindje willen me gezinnetje is nog niet compleet.
Om me heen zijn er veel vriendinnen en bekende die zwanger zijn, en dan krijg je te horen dat je schoonzusie zwanger is helemaal leuk natuurlijk.
Beetje je bij beetje bevallen de meiden van hun mooie schattige baby,s wat ben ik blij voor ze allemaal stuk voor stuk.
Ik merk aan me zelf dat ie niet zo gelukkig ben en mijn partner merkt het ook aan me, niet dat ik niet gelukkig ben met mijn gezin hoor dat ben ik absoluut wel wil nooit meer zonder mijn man hij maakt me zo gelukkig alleen durfde hij het niet zo goed om weer een zwangerschap aan te gaan omdat het de eerste keer niet zo verlopen was als dat het hoort tegaan en dat neem ik hem niet kwalijk hij heeft het ander meegemaakt dat ik zelf.
Na samen goed te hebben gesproken gaan we eerst met de internist en de gynaecoloog in gesprek of het wel verstandig is, en we krijgen groen ligt ze zien geen reden waarom we er niet voor moeten gaan.
We laten het nog even in ons op komen en hebben het er samen even goed nog over en besluiten om voor in augustus een afspraak te maken bij de gynaecoloog om het spiraaltje te laten verwijderen, wat was ik super blij we gaan er dan echt voor samen.
Een week voor de afspraak bij de gynaecoloog zijn we dan ook begonnen met bloedverdunners prikken want me pilletjes mogen niet meer tijdens het zwanger worden.
De week vliegt voor bij, het is zo ver een beetje zenuwachtig zitten we in de wachtruimte bij de gynaecoloog vandaag is het zo ver hij gaat er uit.
We gaan een spannende tijd te gemoed, en oh wat kijk ik er naar uit straks weer een kleine in ons leven een zusje of broertje ze gaat grote zus worden ze vint het nu al geweldig dan ben ik niet meer alleen zegt ze en kan ik samen spelen met de baby.
In december is het zo ver we zijn zwanger maar als nog een beetje angst als het nu maar goed gaat en we een gewoone zwangerschap tegemoet gaan.
Al snel hadden we een eerste echo en ja daar was een vruchtbare maar nog zo minnie dat er nog niet was te zien of er al leven was, vanwege de eerste zwangerschap moest ik al weer vrij snel voor een 2e echo twee weken later toch wel beetje gespannen zitten we er weer en al snel worden we binnen geroepen, mogt meteen gaan liggen.
En daar was het weer maar dan nu met een kloppend hartje wat waren we blij het is goed met ons kleintje.
Er weren meteen meerdere afspraken gemaakt ze gingen me goed in de gaten houden, alles ging goed en dan met smart uitkijken naar de 20 weken echo die was voor ons het spannendste niet voor het geslacht maar van af die tijd kregen we in 2011 het slechte nieuws dat ons meisje groei achterstand had en dat ik heel weinig vruchtwater had, dus dan kan je begrijpen dat het extra spannen mee geeft.
En dan is die dag aangebroken de 20 weken echo de grote controle van de baby.
Met alle goede moed en vertrouwen dat alles goed ia met de kleine zitten we met zijn 3e in de wacht kamer ons van bijna 5 heeft studiedag van school en kan dan eindelijk mee om naar de baby te kijken dat wou ze zo graag zien, we worden naar binnen geroepen en onze dochter begint meteen van alles aan de mevrouw te vragen ze wil alles weten van wat ze gaat doen, en dan vraagt de mevrouw aan haar wat denk jij wat het wordt een broertje of zusje? Uit volle borst een zusje want dat wil ik heel graag!
Na de vraag aan ons of we het geslacht willen weten geven we aan dat we dat wel willen maar niet uitgesproken mag worden omdat we een praat graag dametje hebben wordt het zo gedaan.
Dan gaan we dan de echo de kleine is lekker actief dat is mooi natuurlijk maar minder makelijk voor de metingen, en de kleine ligt er zo mooi bij dat je meteen zag wat het was over duidelijk een kleine man! Wat mooi een koningskoppel wie had dat gedacht, wat waren we blij ondertussen is ze bezig met meten en dan alles is goed maar het buikje loopt een week achter en dat is wel een klap nee niet weer, ze stuurt ons voor de zekerheid wel door naar amc, we hoefden ons geen zorgen te zij ze het kan nog altijd veranderen.
De week er op moeten we daar meteen heen daar aangekomen kunnen we meteen naar binnen en starten meteen de echo en idd kan nog veranderen maar dan in negatieve zin, die kleine man liep niet een met zijn buikje achter maar nu in het geheel en dan geen week nee 2weken in wat voorn grijze wolk komen we nou weer terecht, nu gaat het goed met mij maar is het de kleine man die moet gaan vechten.
De weken vliegen voor bij geniete zit er niet echt in maar we blijven positief hij is een vechtertje dat zegt mijn gevoel net als bij zijn zus.