Zoveel emotie

Ik begin even met waar ik de vorige keer ben gestopt. Woensdag en donderdag is Maeve nog steeds heel erg misselijk geweest. Het is moeilijk om toe te kijken. Ze eet niks en wanneer ze spuugt doet het haar pijn. De juf komt donderdag even op bezoek en we bespreken dat ze het maandag in de klas gaan hebben over de kanker. Vrijdag wil ze gelukkig wat eten, watermeloen. We gaan ook een beetje op pad en ze is vrolijk. Gelukkig! Ze eet nog steeds echt minimaal helaas, maar ik laat het maar. Ze speelt weer en heeft weer praatjes dus ik ben al blij. Zaterdag ochtend gaat er en hele bak fruit in en wil ze mee naar het bos om de hond uit te laten. Yes! In de loop van de dag gaat ze ook weer wat meer eten en de middag speelt ze lekker buiten. Zondag en maandag gaat het super goed! Wanneer ik maandag de kinderen naar school breng voelt het zo gek. Het voelt alsof iedereen naar me kijkt, maar niemand wet het eigenlijk nog. Weer terug in de auto moet ik ineens heel erg hard huilen. Ik haat het dat we in deze situatie zitten! Ik ga met Billy naar het bos en loop extra lang. Dan krijg ik een app van de juf van Maeve, ze heeft het hele verhaal verteld aan de klas en ze wil graag het boekje over chemo kasper. Deze haal ik even op en gooi hem gelijk langs. Wat ben ik trots op mijn meisje dat ze zo goed alles heeft verteld! Wauw! Maar ik moet wel snel door want ik mag op kraamvisite bij mijn lieve vriendinnetje, wat heerlijk om zo een hel klein lief mooi perfect babymeisje te knuffelen. De middag verloopt rustig. 

Dinsdag staat er weer een afspraak in het prinses maxima centrum voor chemo. Dit keer ga ik voor het eerst alleen. Wel neem ik Zola mee en breng ik Eliah naar mijn schoonmoeder. Ik verwacht een korte afspraak. We zijn er uiteindelijk van 10:45 tot 15:00 uur geweest! Wanneer ik aan kom rijden voel ik al onrust. Het is erg druk. We melden ons op de 2e verdieping en daar bedenk ik me dat we de emla zalf zijn vergeten. Dat is wel balen, want de pac wordt voor het eerst aangeprikt en het zou dan fijn zijn als het pijnloos verloopt. Ik spreek af dat we het alsnog opsmeren en ze ons even laten wachten tot het is ingewerkt. Dat dit een uur en 10 minuten zouden zijn was even jammer. Er is ook iets aan de hand met het plafond want er lopen mannen rond met ladders en gereedschapskoffers. Ze hangen steeds plastic doeken van boven naar beneden gaan dan even aan de slag en dan weer door. De pedagogisch medewerker komt ons halen en verteld dat ze gaan aanprikken en gelijk de chemo geven. Dat is fijn om te horen! We gaan een beetje gespannen maar met goeie moed naar de behandel kamer. Maeve wordt inderdaad pijnloos aangeprikt en dan nemen ze buisjes bloed af. Hoezo? Ik vraag ernaar en dan zegt die verpleegster ooh ja de vorige keer was haar lever waarde niet goed dus we moeten eerst even kijken of ze wel chemo kan krijgen. WTF?! Hoezo weet ik dit niet al? waarom heeft niemand mij vorige week verteld dat er iets met haar lever is? Mij hartslag schiet omhoog. We moeten dus nu afwachten tot de waardes binnen zijn en dr Luesink tijd heeft voor ons. Dat heeft ze gelukkig snel en ze legt gelijk uit wat er aan de hand is. De lever waardes waren iets verhoogd maar dat kwam waarschijnlijk door de narcose van die ochtend toen. Ze verwacht dat het nu weer normaal is. Ok. Dan praat ze even met Maeve en met Zola en komt de verpleegkundig specialist even kennis maken, zij is makkelijker te bereiken dan dr Luesink dus met vragen kunnen we vanaf nu ook bij haar terecht. Ok. Omdat ik vandaag alleen hier ben heb ik een briefje met vragen mee genomen. Deze kan ik even stellen en dan gaan we naar de muziek studio. De meisjes maken muziek en zingen kinderen voor kinderen. We krijgen ook nog een optreden van een jongen die heeft meegedaan aan de voice kids. Ik stuur jef even verslag van wat er allemaal is gebeurd en dan belt de dokter dat de waardes goed zijn! Mooi! Maar er is geen plek bij de behandelkamer dus we gaan nog even wat eten. om half 3 mag ze komen voor de chemo, en om 3 uur weer in de auto. We gana lekker Eliah ophalen en naar huis. Maevje voelt zich goed, gelukkig! Woensdag gaan alle kindjes naar school! Eliah heeft zijn eerste (en enige) Wenochtend! Ahh mijn kleinste pupje op een stoeltje in de kring. Zo schattig! Samen met Jef laat ik de hond uit en om 12:15 haal ik ze weer uit school. Hij heeft het geweldig leuk gehad! Het voelt voor de juf alsof hij er al jaren is. We gaan thuis een broodje eten en daarna nog even naar de vogelkelder. Donderdag had ik bedacht om wat leuks met Eliah te doen. We hebben eerst en gesprek op de psz. Daar duurt het alleen heel lang uiteindelijk. Zola is haar drinken vergeten dus dat rij ik even op en neer en dan wil de juf eigenlijk ook nog even praten hoe het gaat. Duurt weer lang. Wanneer ik weg wil lopen gaat mijn telefoon, Maeve heeft pijn. Dus loop ik door naar boven. Ze wil niet naar huis maar wel wat eten en drinken. Ze eet en drinkt alleen alsnog niet. Ik maak me zorgen, maar waarop gebaseerd? Ze voelt zich goed genoeg om te blij dus zal wel meevallen? Dat is dus precies wat ik niet zeker weet. Een beetje onzeker laat ik haar achter en iets later hoor ik van de juf dat ze weer aan het spelen is. Ik ga samen met Eli naar de boerderij waar we een uur knuffelen met geitjes. Dan gaan we ook nog even naar de intertoys voor inspiratie voor een cadeau voor hem. Hij wil alles. Dat is makkelijk ;)

Tijd om de kindjes weer te gaan halen. Maeve en Zola gaan alle 2 spelen bij een vriendin. En dan komt Janou naar buiten. Ze heeft de uitslag van de cito eindtoets. Ze mag hem eigenlijk niet op school open maken maar ik moet de boodschappen halen en daarna moet zij alweer naar dansles. We wachten tot iedereen weg is en gaan dan even stiekem kijken. Ze scoort 550 punten! Het hoogst haalbare! Mijn lieve slimme Janoutje. Ze heeft het ook zwaar en weet eigenlijk niet hoe ze met alles om moet gaan waardoor ze nu heel vaak lelijk doet tegen iedereen en zich terug trekt. Ik heb geen idee hoe ik haar moet begeleiden in deze situatie, ik weet zelf niet eens hoe ik er mee om moet gaan.. Dus ik laat het maar een beetje gaan, zeg haar dat ik van haar hou elke dag. 

Maar goed na het fijne momentje op het schoolplein is het wel tijd om door te racen, boodschappen halen en de meisjes halen. Om 6 uur zijn we thuis en is iedereen helemaal kapot. Jef eet niet thuis dus ik ga snel door voordat ik instort. Als ik om half 8 aan het voorlezen ben hoor ik de deur, jef is vroeg naar huis gekomen, wat super super fijn! We knuffelen even met zn 5en en dan ga ik janou even ophalen van dansen. 'savonds val ik hel vroeg in slaap, zittend op de bank, zo moe ben ik.

Vrijdag staat het knippen van Maeve der haren op het programma. Gatver! Ik zie er zo erg tegenop! Zou zo graag gewoon mn kop in het zand steken en doen alsof het er niet is. We willen alleen een haarband laten maken van haar eigen haar ( en dat van haar vriendinnetje!) en daarvoor moet het haar op tijd worden afgeknipt. Eerst gaat het stel allemaal naar school. Eliah gaat afscheid nemen op de peuterspeelzaal. Dus we gaan met een bord met cakejes op pad. Ik ga lekker de hond uitlaten met mijn moeder, drink koffie met een vriendin en wordt gebeld door de juf van maeve dat e naar huis wil. Zij ziet er natuurlijk nog meer tegen op. Arm popje! Ik haar haar en Eliah op en dan loop ik nog even naar Zola om te vragen wat zij wil. Ze wil ook mee. We gaan lekker naar huis en zij gaan lekker spelen en kijken een film. Er kom nog een vriendinnetje van mij langs om bij te kletsen. Jeff is ook vroeg thuis en ook hij heeft moeite met vandaag. Om 4 uur komt de kapster. en niet veel later komt Mijn vriendin met haar dochter ( de vriendin van Maeve) zodat we al het haar gelijk bij elkaar hebben. We maken het zo gezellig mogelijk, Line gaat eerst en dan is Maeve. Ik zie dat ze het moeilijk heeft maar ze houdt zich groot tijdens het knippen. Wanneer het klaar is kan z eniet meer. Ze huilt en is boos. Het is zo moeilijk om toe te kijken. Het staat haar serieus heel prachtig! We zeggen onze vriendinnen en de kapster gedag. De rust keert terug En na een kwartiertje zie ik dat ze zichzelf staat te bekijken in de spiegel en zie ik een glimlach komen. Ze vindt het zelf ook mooi. gelukkig. Ze maakt foto's en een tiktok. Ik ben zo ongelooflijk trots op haar! Inmiddels is het wel al laat en ga ik snel koken en de kindjes naar bed brengen! Het is de avond voor dat Eliah 4 jaar wordt dus ik heb nog wat te doen! Ik hang alle slingers op die ik kan vinden. Gewoon omdat het kan. 

Zaterdag ochtend 11 mei, Eliah ligt naast me ( zoals elke ochtend) en ik hoor hem zeggen "ben ik vandaag jarig?" Jef geeft hem eerste een kus en ik daarna een knuffel. Tijd om naar beneden te gaan. Hij is intens blij met alle slingers en ook met al zn cadeautjes. Om 10 uur komt de visite al dus we eten een boterham en gaan ons dan douchen en aankleden. Het is rustig maar heel gezellig. Eliah straalt en is echt een jarig kereltje. Heerlijk om te zien. Na het feest is hij wel heel erg moe en wil in bed een film hij roep zijn zussen bij elkaar en met zn drietjes liggen ze lekker een uur in het grote bed. Ondertussen ruimen we de boel op en ga ik me klaar maken voor het volgende op de agenda, Ik ga namelijk met Janou en Sacha naar Lil kleine! Voordat we daarheen gaan brengen we eerst het haar van Line en Maeve weg. Dan eten we hamburgers en dan is het eindelijk tijd om naar binnen te gaan! Janou keek hier al zo lang naar uit. Ze is helemaal over haar toeren en het hele concert zie alleen haar hoofd want ze is zelf helemaal naar voor gegaan. Sacha en ik vermaken ons ook goed! Ik hou er gewoon van. Natuurlijk snap ik dat de teksten niet echt goed zijn voor meisjesoren, dat vertel ik haar ook heus wel, maar we vinden het toch leuk.. dus we hebben een top avond! 

Zondag- Moederdag! Wat word ik verwend! Ik krijg ontbijt op bed en de prachtigste zelf gemaakte cadeaus! Mijn eigen moeder komt even langs en we eten taart. Dan staat er een vriendin voor de deur met nog een cadeautje voor mij. Een armbandje met de sterrenbeeld steentjes van mijn kinderen erin en een mega lief kaartje. Wat bof ik toch met zoveel lieve mensen om me heen! We gaan nog even naar het zuiderpark voor een potje voetbal, een wandeling en een ritje met de stoomtreintje. Een perfecte dag is. (Welke we afsluiten met eten van de snackbar, niet verder vertellen) 

Maandag de eerste schooldag van Eli! En de school fotograaf! En pruiken passen met Maeve! S morgens is eli wel wat hangerig en ik spot een blaasje op zijn borst. Het lijkt een waterpok maar deze heeft hij eigenlijk al gehad. Ik breng hem toch maar wel naar school. Even aankijken. Ik bel wel even met het zh om te overleggen en omdat Maeve niet is getest of er genoeg afweer is tegen waterpokken moet ze morgen in isolatie. Ok. Pruiken passen was drama, het wordt geen pruik voor Maeve, zit niet lekker en staat ook gek. 'smiddags doe ik even uitgebreid boodschappen, in mijn eentje, zo lekker. Om 3 uur haal ik de kinderen uit school. Maeve gaat spelen en Zola heeft niemand kunnen vinden dus ik spreek m et haar af dat we even wat nieuwe knutselspullen gaan kopen. We kopen de hele action leeg en ze gaan lekker aan de slag. Maeve komt helemaal hysterisch thuis. Het eten verloopt daardoor nogal onrustig en ik hoop het te kunnen veranderen door ijs te beloven. Dan komt de puber in actie en gooit alles om. Gaat  niet wil niet kan niet. Het irriteert me en ik zeg dat ze geen ijs krijgt, dan loopt het uit de hand. Ik ga niet in detail treden, maar er wordt geschreeuwd en gehuild en geduwd. Ik ben zo boos dat ik even weg moet en ga samen met Maeve een ijsje halen. We nemen ook wat mee voor thuis ( behalve voor de puber dus). Wanneer de kleintjes in bed liggen en jeff is gaan hardlopen komt ze naar me toe. We huilen en ik probeer haar wat uit te leggen maar kom er niet helemaal uit. Ik voel veel te veel emoties. Zij gaat kleien en ik ga op de bank liggen. 

Dinsdag. de dag van de chemo nummer 3 en de dag van groep 8. Eigenlijk zou ik vandaag met groep 8 mee gaan naar duinrell. Helaas gaat dit voor mij ( en voor janou was da ook een grote teleurstelling) niet door. Janou moet nu zelf nar school fietsen en zelf naar huis komen. En dat haat ik! Ik wil haar nog helemaal niet zo los laten, maar word gedwongen. Ik doe wel luchtig, maar dat is nep. Wij rijden naar het pmc. Daar worden we naar een isolatie kamer gebracht en brengen daar 4 uur door. Alles gebeurd in dat kamertje. De afspraak met dr luesink, de afspraak met de geneticus, de echo en de chemo. Maeve heeft het heel erg moeilijk vandaag, Ze wil niet en ze vind alles vreselijk. Ik heb met haar te doen, maar vind het ook moeilijk om mee om te gaan. De bloedwaardes zijn allemaal goed. super eigenlijk. Dus daar zijn we blij mee! De echo laat nog steeds geen verdere afwijkingen zien en het bolletje is iets kleiner geworden. Yes! Maeve vraagt waarom ze in isolatie moet, dus ik leg uit dat we niet zeker weten of ze genoeg afweer heeft tegen waterpokken en ze deze heel misschien bij zich kan dragen. Dat het voor haar niet heel gevaarlijk is maar voor sommige kindjes zelfs levensbedreigend kan zijn. Ze kinkten is even stil. Gaat hier dan kindjes ook dood? Ineens is daar die vraag, die vraag die ik al eerder had verwacht maar waar ze zich niet druk om leek te maken. Ik twijfel heel even want ik wil haar deze nare waarheid niet vertellen. Maar het is wel wat het is dus zeg ik, ja. Ze schrikt er zichtbaar van en vraagt na een klein momentje, maar ik ga toch niet dood?  Ik ga even bij haar op bed zitten en zeg dat ze voor haar gelukkig hele goeie medicijnen hebben en een hele goeie chirurg om haar weer beter te maken. Zou ik zonder dat dan wel dood gaan? Ja. 

We zijn alle drie moe van dit ziekenhuis bezoek en zijn stil op de terug weg. We gaan de kindjes halen van school. Maeve en Zola mogen even slijm maken bij oma en ik ga even een ijsje eten met eliah. Hij heeft het weer heel leuk gehad en is zelfs naar de schooltuintjes geweest. ( weer een loslaat momentje die ik niet wil, maar moet. Normaal ga ik namelijk mee met elk uitje van allemaal en altijd. ) Dan snel naar huis om Janou der verhalen te horen. Ze komt allemaal moe, misselijk en met hoofdpijn thuis. Het is iets te veel geweest voor haar. Ze heeft het wel leuk gehad dat dan weer wel. Dan Maeve en Zola ophalen en ik zie het gelijk als ik binnen kom, Maeve is ingestort. Ze wil niks meer en geeft later ook over als we thuis zijn. Mijn sterke meisje. Ze ondergaat. Ik lig de hele avond met haar op de bank en hou een bakje erbij wanneer nodig. De nacht gaat gelukkig wel heel goed. 

--Ik hoop dat je je snel weer goed genoeg voelt om te lachen. Tot die tijd zal ik naar jou lachen en je vertellen dat het weer over gaat, dat je het ooh zo goed doet en dat ik trot op je ben. Je kussens opschudden en eten maken wat je toch niet op eet. Je kusjes geven en knuffelen tot je er genoeg van hebt. 

Zo dat was een hele lange update. Een opsomming van gebeurtenissen. vreselijke dingen. En ook hele mooie liefdevolle en gezellige momenten.