Zorgen is veel leuker dan opvoeden

Een van de vele valkuilen als liefouder is dat je je wilt bemoeien met de opvoeding van je liefkinderen. Alleen is dit niet de verantwoordelijkheid van een liefouder.  Uitzonderingen nagelaten dan. Ik hoor en lees vaak dat liefmoeders hier moeite mee hebben. Ik kan je vertellen, ik heb hier geen moeite mee. Ik vind dat ik als liefmoeder vooral moet zorgen voor de kinderen en niet opvoeden. Maar, wat is nou het verschil tussen opvoeden en zorgen? En wat zijn hiervan de voordelen?

Zorgen voor vs opvoeden

Zorgen betekent voor mij dat ik er voor zorg dat de kinderen gezond en veilig zijn. Continue aandacht voor de primaire behoeften van een kind. Hierbij kun je denken aan: liefde geven, voorzien van eten en drinken, helpen met aankleden, douchen, tanden poetsen tot aan zorgen dat de kinderen zich veilig voelen (vertrouwen), niet bezeren of niet onder een auto terecht komen.

Opvoeden is in mijn beleving net een stap verder gaan dan alleen zorgen. Het betekent in mijn ogen dat je als ouder beslissingen maakt mét en voor je kinderen en daar naar handelt. Ook betekent het dat je je kinderen iets leert voor later. Hierbij kun je denken aan keuzes van school of sport tot aan het je kinderen behoeden voor bepaalde keuzes (niet te verwarren met verbieden van keuzes). 

Het verschil tussen zorgen en opvoeden is dun, maar is vooral te merken aan de reactie van een kind. Kinderen hebben er geen problemen mee als je voor hen zorgt. Ze vinden het vaak juist fijn. Opvoeden daarentegen hebben kinderen meer problemen mee. In de zin van, de reactie van een kind op opvoeding biedt vaak meer weerstand. Een voorbeeld. Vorig jaar had de oudste een hersenschudding opgelopen tijdens buitenspelen. Een week later was er een voetbaltoernooi van school waar ze echt heel graag aan mee wilde doen. Je raadt het al, de oudste ging niet naar het voetbaltoernooi. Reactie van het kind: weerstand. Hoe fijn is het dat ik niet die beslissing hoef te maken? 

Voordelen van niet-opvoeden

Waarom ik geen moeite heb om weg te blijven van opvoeden? De positie om voor de kinderen te zorgen is zoveel leuker. Opvoeden zijn keuzes van ouders die niet altijd leuk zijn. Nou durf ik wel die kant op te gaan, maar het is niet mijn positie. Waar ik als liefmoeder wel waarde aan hecht zijn normen & waarden en grenzen. Dit lijkt veel op opvoeden, alleen is het voor mij een manier van leven waar je elkaar op mag aanspreken. Dus ik niet alleen als verzorgende naar kind, maar ook kind naar mij.

Een bijkomend voordeel van niet opvoeden is dat (in mijn geval) kinderen alles met mij willen en kunnen delen. No judgement, of nou ja, begripvol reageren en adviseren. Stel je eens voor om dingen te bespreken met je ouders wat je eigenlijk het liefst niet wil of doet. Als liefmoeder ben je wat dat betreft een stuk laagdrempeliger en kom je zo van alles te weten. Uiteraard deel ik 9 van de 10 dingen met vader in het belang van het kind.

Nog een voordeel (en dan stop ik met schrijven) is dat je gevoelsmatig afstand doet van opvoeden je eigenlijk ook nooit ruzie hierom kunt krijgen met je partner. Althans, dit is bij mij dan het geval. Natuurlijk ben ik het soms niet eens met keuzes. Zolang het niks met mij doet (oke dit klinkt wel heftig), zorgt het niet voor spanning. En spanning is het laatste wat je wilt in een relatie.

Zo kan ik nog 100 andere voordelen opnoemen van het niet bemoeien met de opvoeding van mijn liefkinderen. En als ik het doe, dan altijd in overleg.