Zo'n foto komt er nooit meer.

Ik met mijn 2broers. Zo'n foto zal er nooit meer komen.

2015, Daar stonden ze, jesse is dood joon. Hoe dan? Zelf gedaan was het antwoord. Vanaf die dag ben ik veranderd,niets is meer hetzelfde. Nog steeds zijn er momenten dat ik vast loop in die emoties. Emoties om jou, door jou en om de situatie.

Drank drugs maakte jou kapot. Jij maakte ons kapot met jou keuze. Bewust/onbewust dat is ieder van ons zijn eigen invulling. Alleen wij weten hoe jij je leefde leven, wat jou vormde tot een vreemde voor mij en een man met vele gezichten.

Mensen van veraf zagen jou als die liefdevolle familie man die zo trots was op zijn familie.

Ik zag jou als de broer die verslaafd was en geneens wist wanneer zijn nichtjes jarig waren.

Wanneer mensen nu nog tegen mij zeggen ' hij was zo trots op jullie' word ik zo boos van binnen. Het is bijna niet uit te leggen.

En toch mis ik je, als ik je stem hoor slaat mijn hart over omdat ik die zelf niet meer goed voor me kan halen na 5 jaar. Ik wil je niet vergeten en ik wil je soms wel vergeten. Ik merk dat er soms meer ruimte komt om leuke herrineringen op te halen want ook dat was jij. Zonder die verslaving was je lief, geliefd en een lieve man.

Het word weer einde van het jaar en elk jaar doe ik mijn best niet in the Grinch te veranderen. Ik ben ver gekomen door de therapie die ik heb gevolgt en hier gebruik ik nog steeds handvaten van. Ook dit jaar wil ik beter met mijn gevoel omgaan en elk jaar zal dat een stukje beter gaan. Maar er is geen handleiding voor.

20122015☆