Zo kwetsbaar ineens!

Hetgeen waarvan ik dacht of hoopte dat het me nooit zou overkomen gebeurde vandaag... ik stond in de winkel in Weert wat te stuntelen  met een grote tas met legeflessen en mijn eigen handtas en een kind op de arm want die had niet zo veel zin om te lopen. Ik rekende af en deed mijn portemonnee terug in mijn tas (dacht ik) door naar de Albert Heijn en bij de kassa kom ik er achter dat mijn portemonnee niet meer in mijn tas zit. Ik raak lichtelijk in paniek en denk hij moet nog bij die andere winkel liggen. Terug gerend naar de andere winkel maar nee.... de dames in de winkel riepen wel meteen dat er een vrouw achter me stond bij het afrekenen die zich al verdacht op hield (was al meerdere keren binnen geweest zonder iets te kopen en stond achter me in de rij zonder iets om af te rekenen). Terug naar de Albert Heijn waar een grote kar met boodschappen stond die ik dus niet kon afrekenen. De manager kwam er bij en was erg aardig en zei kom we gaan meteen de passen blokkeren, ik dacht alleen maar dat doe ik thuis wel, ik was even helemaal verhit en van slag. Hoe kan iemand nu zomaar iets van  je afpakken, waarschijnlijk was ik nu een makkelijke prooi omdat ik zo met mijn dochter bezig was. Bij het bellen met de bank bleek dat ze zowel met pinpas als creditcard meedere keren hadden geprobeerd te pinnen. Alles zonder succes gelukkig! De schade bleef 'beperkt' met een gestolen rijbewijs, 30 euro cash en 2 cadeaubonnen.

Ik ben terug gelopen naar de winkel en tegen de dames daar gezegd dat ze waarschijnlijk gelijk hadden. Ze waren zo vriendelijk om een beschrijving van de vrouw op papier te zetten. Waarschijnlijk heb je er niets aan maar goed, alles wat je kan doen moet je dan maar doen. Toen ik richting het politiebureau liep, keek ik naar mijn dochter op mijn arm en wat denk je die had een paar sokken uit de winkel "mee gejat" hahahaha. Even een ijsbreker want tot die tijd stond het huilen me nader dan het lachen je voelt je inees zo kwetsbaar. Ik ben uiteraard terug gelopen om het terug te brengen en de dames daar moesten er ook om lachen.

Ik heb meteen aangifte gedaan en waarschijnlijk omdat Stella al met hoog rode koontjes daar rond liep werd er iemand bij gehaald waarvan de dienst nog niet eens begonnen was maar wel al binnen was en me wilde helpen. Dat was heel erg vriendelijk. En Stella kreeg een politiehond knuffel.

En zo verliep een prachtige zonnige dag ineens heel anders dan ik gewild had.... gelukkig zijn we niet bruut overvallen want hoe vaak hoor je dat tegenwoordig wel niet. Maar je voelt je wel even rot en heel kwetsbaar, zeker met die kleine aan de hand!
Pfff ik moest het even kwijt!