★ Zo kort en toch voor altijd ★

“Lev is dood he mama?”“Klopt Ezra, wat jammer he?”“Ik wil graag dat de dokter Lev beter gaat maken!”“Ik ook liefje, ik ook, maar dat kan helaas niet meer.”

Zomaar een gesprekje tussen mij en mijn kleuter van 3,5.Ezra weet niet beter dan dat Lev ‘er is’. Of eigenlijk moet ik zeggen ‘er was’.Hij weet dat Lev zijn broer is, maar hij heeft hem nooit in het echt gezien.Lev werd geboren in mei 2015 en overleed 17 minuten na de bevalling. Een enorm verdrietige tijd volgde waarin ik maar weinig kon genieten van het leven.Ik wist, er is maar 1 ‘medicijn’ om het verdriet te verzachten en dat was het krijgen van een broertje of zusje. Een kindje om voor te zorgen. Niet om Lev te vervangen, maar wel om onze armen, het lege wiegje en onze harten opnieuw te vullen met liefde. Liefde die we maar zo kort aan onze Lev konden geven. Ja, onze grootste wens was om opnieuw een kindje te krijgen aan wie we onze liefde konden geven. 

Toen Ezra in augustus 2016 geboren werd voelde ik mij dolgelukkig. Toch was het ook confronterend. Een levend kindje, warm en vol in vergelijking met Lev, die zo koud en fragiel aanvoelde.Al die eerste mijlpalen die wel beleefden met Ezra waren ergens ook verdrietig, want het besef dat we al deze dingen niet met Lev hadden mogen mee maken drong nu extra hard door.Mijn man en ik beloofden elkaar altijd over Lev te blijven vertellen aan Ezra en broertjes en/of zusjes die in de toekomst misschien zouden volgen.En niet heel veel later, in 2018, volgde er nog een broertje. Een broertje dat ondanks dat hij leefde, ontzettend veel op Lev lijkt. Het kan dan ook geen toeval zijn dat we voor zijn geboorte al besloten hadden dat hij Eden Lev zou gaan heten. 

Het laatste wat ik wil is dat onze kinderen, Lev enkel zien als een pijnlijke gebeurtenis in ons leven. Ik wil niet dat onze kinderen terugkijken op hun jeugd en zeggen dat mama veel verdrietig was om het gemis van Lev. Natuurlijk hoort verdriet bij het leven, maar het is mijn verdriet en ik wil mijn kinderen daar niet mee belasten. Ik zal wel eens verdrietig zijn en de kinderen mogen mijn tranen zien. Aan de andere kant vind ik het belangrijk dat de kinderen zien hoe trots ik op Lev ben en hoe hij ons leven heeft verrijkt ondanks al het verdriet. Ze zijn nu nog heel jong, maar ik zal ze altijd meenemen in het verhaal van Lev. Ook zal ik al hun vragen beantwoorden, vanzelfsprekend passend bij hun leeftijd.

Voor nu betrekken we Lev bij ons gezinsleven op een vriendelijke en ongedwongen manier. Lev heeft zijn plekje in ons huis. Vaak kijken we naar zijn kleertjes die ingelijst in onze woonkamer hangen, of de kinderen bouwen een toren van de blokken met Lev zijn naam. “Dit zijn Lev zijn blokken he mama?”, vraagt Ezra dan. Als er een witte vlinder voorbij vliegt vertel ik de kinderen dat dat Lev is die even een kijkje komt nemen en als het Kerstmis is hangt onze boom vol met sterren en vlinders, allemaal voor Lev.Op de foto’s die wel laten maken is Lev zijn urntje te zien of er wordt door een fotograaf en schaduwkindje in de foto geplaatst. Zo zijn we toch een beetje compleet. Ons gezin van vijf.

Elke tweede zondag van december is het Wereldlichtjesdag. Samen met onze kinderen rijden we in de koude en donkere avond naar Groningen waar we deze bijzondere dag met elkaar beleven. We laten daar een lichtbootje te water en drinken warme chocolademelk en eten cake. We luisteren naar passende muziek, huilen en houden elkaar heel stevig vast.En op zo’n avond, missen papa en mama Lev nog een beetje meer terwijl de kinderen verwonderd zijn van al die mooie lichtjes.

Bij het naar bed brengen lees ik regelmatig een boekje voor aan de kinderen.“Dag kleine grote superbroerIk had je graag gekendMaar door jouw kleine tekens hierVoel jij voor mij bekend”.

Wisten jullie dat je op de website Sterrenhemel.nl van Monuta een ster kunt plaatsen voor een overleden dierbare? Als je iemand zo vreselijk mist, kunnen dit soort dingen zo waardevol zijn. Er zijn al bijna 85.000 sterren geplaatst in de sterrenhemel!Ook Lev heeft een ster die we samen even bekijken wanneer Ezra vraagt waar Lev nu is. Hoog in de hemel tussen alle andere sterren, maar het meest aanwezig is Lev in ons hart.

Benieuwd naar ons leven? Klik hier om naar mijn instagram pagina te gaan.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Monuta. Wil jij het nu alvast goed regelen voor je kinderen door bijvoorbeeld een uitvaartverzekering af te sluiten? Kijk dan op monuta.nl voor meer informatie.