Zo jong en al huismoeder

Als je aan mij vraagt of het de bedoeling was dat ik thuis blijf moeder werd na de bevalling, dan had ik volmondig nee geantwoord. Ik werkte namelijk met plezier als BOA (Buiten Gewoon Opsporings Ambtenaar) voor een Gemeente. Helaas werd tijdens mijn zwangerschapsverlof duidelijk dat ik na de zwangerschap niet terug hoefde te komen. Dagen, weken heb ik flink gebaald. Die baan was wat ik graag wilde, waarin ik wilde opbouwen, om uiteindelijk hoger op te komen. Ja, de ambitie had ik wel, alleen de baan inmiddels niet meer.

Na de bevalling, uiteraard na mijn zwangerschapsverlof ben ik als huishoudelijke hulp aan de slag gegaan. Dit was helaas net niet wat ik zocht. Ik kon mijzelf hierin niet zien groeien, en tevens was het lastig te combineren met borstvoeding geven. Helaas is mijn productie zodoende gekelderd dat ik nadat ik deze baan heb opgezegd tevens niet genoeg productie meer had om voldoende te produceren voor mijn dochter. 

Nadat ik de de baan als huishoudelijke hulp heb opgezegd vond ik vrij snel alweer een andere baan, dit maal in een kledingzaak. De kledingzaak was inmiddels al bekend voor mij. Als vakantie hulp heb ik daar een tijdje gewerkt, en als klant kwam ik daar vrij regelmatig. Helaas was het salaris daar dermate laag en merkte ik enorm goed dat de zwangerschap nog zijn littekens heeft achter gelaten. Van het lange staan, het continu op en neer lopen en het bukken kreeg ik enorm last van rug en nek pijn. Zodoende dat ik aan het einde van de dag compleet gebroken was. Enkele maanden heb ik dat volgehouden, maar helaas werd het salaris er ook niet beter op, dus heb ik hierbij ook moeten beslissen om ermee te stoppen. 

Met de handen in het haar ben ik door gaan zoeken naar een passende baan. Wat paste nou eigenlijk bij mij? De twijfels kwamen enorm. Tijdens een sollicitatie gesprek werd mij gevraagd of ik ben veranderd, nu ik moeder ben. Eigenlijk kon ik daar niet snel een antwoord op geven. Maar hoe verder ik ging kijken naar een andere, bijpassende baan, hoe meer deze vraag zich zelf al beantwoorde. Ja, ik ben wel degelijk veranderd als moeder.

Na een lange tijd, met ruim tientallen afwijzingen, ben ik met mijn man aan tafel gaan zitten. Wat wil je nou eigenlijk? Vroeg mijn man mij, vrij direct. Ja, wat wilde ik nou eigenlijk. Ik wil graag bij mijn dochter zijn, haar zien opgroeien, de eerste stapjes meemaken, haar eerste hapje, en noem maar op. Sindsdien hebben wij de knoop doorgehakt. Ik blijf thuis, en mijn man zorgt voor de “centen”. 

Ik moet zeggen dat ik het wel lastig vond om familie leden te vertellen dat ik voortaan thuis zou blijven voor onze dochter. Mijn ouders hadden nog zoveel verwachtingen voor mij, zij wilde graag dat ik weer aan het werk zou gaan, zodat ik ook wat centen mee naar huis zou brengen en tevens mijn CV wat kon uitbreiden. Inmiddels is het enigszins geaccepteerd, maar het blijft bij hen een lastig puntje. Ze snappen het wel hoor, maar ze hadden het liever anders gezien. Dat geld ook voor de rest van mijn familie. De familie van mijn man heeft het enigszins ook geaccepteerd, maar ik merk ook wel dat het voor hen ook ergens een lastig puntje blijft. Zij sturen mij dan ook regelmatig via whatsapp vacatures. 

Ik vind het uiteindelijk wel vervelend. Mijn man en ik zijn al jaren uit huis, hebben inmiddels ons eigen huis, onze eigen auto, en ons eigen geld, en toch is er nog veel bemoeienis vanuit de thuisfronten. Tuurlijk begrijp ik het enigszins, het is ook goedbedoeld, ze maken zich gewoon zorgen of wij het op deze manier wel redden. 

Ik ben ontiegelijk blij dat ik deze mogelijkheid heb, om thuis te blijven, voor het huishouden te zorgen, voor mijn dochter en de hond, maar ook dat gaat niet altijd van een lije dakje. Vaak word er gedacht dat ik de hele dag maar televisie kijk, of series bingewatch op Netflix. Integendeel, ik kijk alleen baby tv met mijn dochter mee, sochtends ben ik bezig met mijn dochter, haar uit bed halen, luier verschonen en haar de fles geven. Daarna ga ik de beneden verdieping stofzuigen en het laminaat dwijlen, de keuken opruimen, de vaat uitruimen, de meubels afstoffen.. en ga zo maar door. Vaak ben ik enorm gesloopt naar een dag, maar ben ik blij dat het huis weer in orde is. 

Nog altijd blijft de vraag komen, wat ik nu precies die voor de kost. Als ik dan antwoord met “ik ben huismoeder” vinden mensen het vaak zonde, vooral omdat ik nog zo jong ben. Inmiddels kan het mij niets meer schelen. Ik mag van geluk spreken dat ik mijn dochter mag opvoeden en haar elke dag kan knuffelen zoveel ik wil. En wat betreft huismoeder zijn, deze baan word vaak onderschat. Een gillende baby, geen privacy, geen tijd voor jezelf en de volle wasmand die op je wacht. Ik kan tenminste zeggen dat ik een baan heb van 24 uur, en dat keer 7.

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ben je zelf huismoeder, en hoe bevalt dit? Wil je nog gaan werken, of blijf je thuis. Of werk je fulltime of parttime? Ik ben zeer benieuwd naar jullie baan!