Zo groot, maar toch nog klein

Ik ga op het randje van je bed zitten en maak je wakker. Je rekt je uit, kreunt wat en je kruipt met half open oogjes bij mij op schoot. 

Je ligt op mijn schoot, op je zij, met je hoofd op mijn borst. Mijn gedachten dwalen af, naar 3 jaar geleden dat ik nog zwanger was. De dikke buik die ik had, dat getrappel van jou in mijn buik, mijn gekneusde ribben, alle controles, heerlijke tijd! 

Daarna die heftige bevalling, maar die gedachten stoppen we even weg. Dit moment is om te genieten, ondanks dat ik het zo weer over zou doen als ik de keuze had om met of zonder jou te leven. 

Dan dat kleine baby'tje wat je (bijna) 3 jaar geleden was. Jij heb mij een mama gemaakt. Wat was je mooi, klein, schattig, zoet, alles wat je maar kan bedenken. 

Dan de ontwikkeling die je tot zover heb doorgemaakt. Je eerste lachje, rollen, zitten, kruipen, staan, je eerste stapjes en wat dacht je van het praten. Inmiddels praat je de oren van mijn hoofd, ren ik letterlijk achter je aan en ben ik bang dat je nog eens van de bank rolt op je drukke stoei momenten. 

Dat kleine baby'tje, dreumesje en peuter..! Wat gaat het snel! 

Je wordt ook al zo wijs. Zelf je broodje proberen te smeren, wat voor een (bijna) 3 jarige echt super goed gaat. Je eigen drinken inschenken, jezelf aankleden (op je sokken na), aangeven wat je gaat doen of wilt doen en duidelijk je mening laten weten.  Of als je geknoeid heb dan zeggen: sorry mama, kan gebeuren, ik doe even opruimen. Zo help je ook graag met huishoudelijke klusjes. Je lijkt zo groot en geeft mij het gevoel dat je mij met veel dingen al bijna niet meer nodig hebt. Ik moet genieten van de momenten dat je komt knuffelen en mij nodig hebt. 

Er komt beweging op mijn schoot, je begint meer wakker te worden. Je kijkt mij aan en zegt: goedemorgen mama, mag ik in bad?  Tuurlijk schatje! En besef me dat je mij nog lang nodig hebt. Er zijn nog zoveel dingen die nog gaan komen die nieuw voor je zullen zijn. Je bent nog maar (bijna) 3 jaar, nog klein en kwetsbaar. Mijn kleine man, die zo stoer is dat mama denkt dat hij al groot is.