Zinloos gebeld...... *zucht*

Iedere moeder kent het wel. Je oudste zoon staat boven op de salontafel te roepen "mama kijk, springen!", terwijl je jongste de longen uit haar lijf schreeuwt omdat haar favoriete knuffel gevallen is. Vervolgens doet de hond er nog een schepje bovenop door luid blaffend op de krantenjongen af te sprinten, die op zijn beurt van schrik een meter achteruit springt en jij snel naar de deur rent en hem nog achterna roept: "sorry!", nog steeds met een huilende baby op je arm die nog steeds haar knuffel mist, op je zoon mopperend dat hij van de tafel af moet komen en "NIET springen!!!" en dan...... gaat de telefoon! Aaaaaaaaaaah!

De "zinloze" beller. Met je enige vrije hand worstel je met het touch-screen menu van je mobiel om op te nemen. Aan de andere kant van de lijn hoor je een aller aardigste mevrouw van de Postcode Loterij die je een "offer you can't refuse" wil doen maar het enige dat je eruit krijgt is een diep grommend: nee!!

Moederschap is al hectisch genoeg. Ik ben zelf een ouderwetse huis mama. Mensen in mijn omgeving denken dat ik de hele dag niets beters te doen heb en gerust om de haverklap de telefoon kan opnemen, om vervolgens op mijn gemakje een half uur te kletsen... Nou mensen, laat ik je bij deze uit de illusie helpen, bovenstaande situatie is mijn typische maandag ochtend ritueel!

De "slecht getimede"beller.  Mijn partner heeft helaas de timing van een paddenstoel. Alsof hij aanvoelt dat hij maar beter niet kan bellen... en het dan toch doet. Mannen ;-). Als ik met een vieze luier in mijn handen sta of van top tot teen ben onder gespuugd door de kleinste van het stel... Nou zou je zeggen: neem dan niet op! Juist ja. Hij belt gewoon drie of vier keer achter elkaar, net zo lang tot ik op neem en zegt dan verontwaardigd: "of was je even druk?". De opmerking: "bel dan ff terug als je een rustig momentje hebt" vind ik ook zo prachtig. Als je dan namelijk niet terug belt, bellen ze zelf wel weer omdat het (te) lang duurt haha.

Dan is er nog de "vermoedelijk kinderloze en alle tijd van de wereld" beller. Ik heb ze regelmatig aan de lijn. "Mevrouw, u heeft wel veel achtergrond lawaai. Ik kan u moeilijk verstaan, kunt u de tv iets zachter zetten?". Eh... dat is niet de tv, dat is mijn zoon van 2 die achter ons kalf van een hond aan rent een doet alsof hij een indiaan is, en dat alles in een woonkamer van 15m2. Oh en die hoge pieptoon tussendoor is mijn dochter die haar stem aan het uit testen is, dus... zeg wat je wil zeggen of hang op!! Grrr

Al laatste hebben we nog de aan beller. Ja ja, ook de timing waarop er op de deur bel gedrukt wordt laat soms te wensen over. Geloof het of niet: tussen  zes en zeven breng ik mijn kinderen naar bed. Douchen, verhaaltje voorlezen en dan oogjes dicht en snaveltjes toe... Mijn oudste is, zoals uit mijn verhaal blijkt, vrij druk en aanwezig. Ik ben blij als hij lekker in bed ligt en besluit te gaan slapen. Iedereen die dat belemmert door op de bel te gaan drukken (waardoor de hond weer luid gaat blaffen, de jongste hierop gaat huilen enz enz), kan ik soms wel schieten. 

Natuurlijk zijn de niets vermoedende bellers uit mijn verhaal zich van geen kwaad bewust. We leven in een tijdperk waarin iedereen, altijd en gemakkelijk te bereiken is d.m.v. mobieltjes, tablets en weet ik het wat nog meer. De gedachte dat iemand geen tijd heeft om te praten, komt niet eens bij ons op en we bellen daarom, bij geen gehoor, gewoon nog een keer. Ik doe het ook... 

Nee lieve mensen, stuur mij maar gewoon een sms, mail of mij part een what's app.... Ik reageer vanzelf wel.... als ik tijd heb dan ;-) Komt goed! Het antwoord dat je krijgt op een later tijdstip is in ieder geval een stuk vriendelijker....