Zijn verhaal, ik kon het niet aanhoren.....

Mijn familie woont wel een eindje van mij vandaan waardoor ik niet snel kan vragen of mijn zus even langs komt om met me te praten. Wie wel dicht bij mij woont.. zijn mijn ex-schoonouders waar ik toen even geen behoefte aan had om mee te praten. Zij hebben uiteraard niks met dit alles te maken, maar ik vind het lastig om mijn woede en frustraties te uiten tegenover de ouders van mijn ex.

Ja ex.. ik ben niet langer samen met de man die mij en zijn bloedeigen dochter zo in de steek heeft gelaten. Uiteraard is nog niet alles rond, maar ik kan hem niet langer meer mijn vriend noemen.

Wat er allemaal is gebeurd nadat ik mijn vorige blog geschreven had..: Dus ik zat met shakende handen thuis en kon nergens anders meer aan denken. Omdat ik had verwacht dat er een luide discussie stond te wachten had ik mijn dochtertje naar haar opa en oma gebracht, ik zei dat ik even een uurtje wilden sporten en daarna wat wilde gaan drinken met een vriendin. Ik kon even niet anders. Dus ik zat daar, op de bank, wachtend. En daar kwam meneer, met zijn weekend tas, glimlach op zijn gezicht. Ik stelde mezelf voor om rustig te beginnen, vragen hoe zijn 'weekendje' was en of hij nog leuke dingen had gedaan. Zo kwam er een gesprekje waarin hij heel enthousiast vertelde wat hij zogenaamd allemaal gedaan had en dat hij veel gelachen heeft met zijn collega's. Ik kon niet meer, zoveel liegen en bedriegen, ik besloot om alles op tafel te gooien. Vertelde dat ik bij zijn werk langs ben geweest, zijn fb dagelijks controleer en dat hij van mijn part niet meer zijn dochter hoeft te zien. Die hij toch al nauwelijks aandacht geeft!! Hij barstte in tranen uit, het deed me even niks. Hij zei dat ik gelijk had. Goh, wat had het anders kunnen zijn? WAAR had hij anders kunnen zijn? En het speet hem zo, en hij hield alleen van mij, en hij wilt zijn dochtertje niet kwijt. Nou, ook dat deed me niks. Spijt hebben, maar toch met een glimlach binnen komen en leuke verhalen vertellen over zijn tripje.. Ook ik barstte in tranen uit, maar meer omdat ik mezelf opnieuw zo dom vond. Hoe heb ik dit kunnen geloven en kunnen laten gebeuren?

Hij heeft dus al een tijdje een affaire met een of andere zus van zijn vriend, 10 jaar jonger!!! Toen hij dat vertelde voelde ik mij nog dommer, ik heb namelijk wel eens kennis gemaakt met die meid. Ze deed al best aanhankelijk vond ik, maar zo deed ze ook bij de andere vrienden van haar broer. Toen dacht ik natuurlijk, dat komt door haar leeftijd. 'Jong en losbollig'. Mijn ex liet me weten dat hij oh zo goed kan praten met die meid, en ze begrijpt hem helemaal. Want ja, mijn ex heeft zoveel problemen en er zitten hem zoveel dingen dwars.. Pfff, ik kon dat allemaal niet meer aanhoren. Het enige wat ik op dat moment nog wilde is dat hij zijn weekend tas weer oppakte en lekker weg ging, wat mij betreft naar dat wijf. Bah! Ik wilde hem alleen even laten weten dat ik hier niet van gediend ben, dat je mij niet in de maling kan nemen en dat ik mezelf niet te kort ga doen en niet meer verder wil.

Nou wat ik hem vroeg deed hij. Zonder een twijfel of excuus liep hij de deur uit. Nou, ik heb nog flink wat lelijke woorden erachter aan geroepen hoor!

Ik was gebroken, huilen dat ik deed, mijn tranen waren op. Ik heb denk ik nog wel een uur of twee gehuild. Ik snap het gewoon nog steeds niet, ik hield zo van die man! Elke ochtend smeerde ik zijn brood en na zijn werk zorgde ik ervoor dat er een maaltijd op tafel stond. Ik deed alles! Inclusief mama en papa zijn voor ons kind.

Na mijn flinke huilbui haalde ik mijn dochtertje op. Ogen opgezwollen, uiteraard vroeg mijn 'schoonmoeder' wat er aan de hand was. Ik besloot om alles te vertellen. Ik moest wel, ik kon moeilijk vertellen dat ik een vliegje in mijn oog had. Mijn 'schoonouders' zijn heel erg tegen vreemdgaan, dus ik wist wel dat dit wat ging worden. Ze waren woest, woest dan hun zoon dit zijn gezin aan heeft gedaan. Ik kon haar geen ongelijk geven.

Karma... ik geloof erin!

Ik was nog steeds bij mijn 'schoonouders'. En raad eens wie daar aan kwam sjezen in de auto.. Daar was hij, ik vroeg of mijn 'schoonvader' even met mijn dochter naar boven wilde gaan, ik wilde niet dat ze bij deze confrontatie was. Met zijn weekend tas en zo rood als een tomaat liep hij het huis binnen. Nog voordat mijn 'schoonmoeder' wat kon zeggen barstte hij opnieuw in tranen uit. Het enige wat ik kon denken was dat hij dit allemaal aan zichzelf te danken heeft en alleen ik boos kan/mag zijn. Hij wilde mij spreken, zonder zijn moeder erbij. Vooruit dacht ik, ik was wel benieuwd wat hij nog meer te zeggen had. En wat hij toen vertelde.. Karma was het enige wat ik kon zeggen en denken. Die meid waar hij net een 'gezellig' midweekje mee heeft gehad, en waar hij naartoe ging na onze ruzie.... zat te friemelen met een ander slachtoffer! Mijn ex was nog geen dag zonder haar, en ze had nu al een ander. Ik zag dat het hem erg veel deed, en dat was voor mij weer een reden om geen medelijden te hebben. Ik besloot om te doen wat goed is voor mijn dochtertje. Ik vertelde mijn ex dat het even beter is als hij haar een tijdje niet meer zien, zodra hij zijn leven weer een beetje op een rijtje heeft kunnen we een omgangsregeling maken. Ik wil verder niets meer met hem te maken hebben, voor ons dochtertje moet het af en toe wel, maar voorlopig even niet... 

Het doet me goed om mijn verhaal met jullie te delen..