Ziek zijn, hoe dan

Zaterdagmiddag op werk voel ik het al een beetje opkomen. Slikken is niet heel fijn, m'n temperatuur wisselt en de moeheid slaat toe. Logisch ook, het is mijn laatste werkdag van de week. En daarbij, het is het einde van het jaar. Einde jaar voelt iedereen zich een beetje uitgeblust. Die batterij kan niet voor eeuwig op 100% staan. Toch ben ik altijd zelf nog degene die bepaald wanneer er tijd is om ziek te zijn, althans dat wil ik. Ik bel altijd met mijn moeder op de weg naar huis, nu app ik haar 'we kletsen morgen bij' - dan zien we elkaar toch. Dit doe ik heel bewust, anders hoort ze dat ik niet fit ben en krijg ik teveel vragen en liefbedoelde adviezen. We krijgen nog visite savonds en ik laat dat gewoon doorgaan, die keelpijn verzacht ik wel met een wijntje. Gaat vanzelf weer over.De volgende ochtend is het goed mis. Mijn gezicht voelt half verlamd, slikken doet zo'n zeer dat ik het amper durf. What the F is dit? Het zal de opstart wel zijn. Joe en door. Ik haal Liam uit bed en start de ochtendroutine. Als we hebben gegeten en gaan spelen merkt hubby mijn korte lontje op. 'Ga anders even liggen' - hm nee, niet nodig. Eh, toch wel en ik slaap net zo lang als Liam z'n ochtenddut. Top, het gaat weer beter. Voor 5 min. 'Ga anders lekker naar bed' - ik zal eerst ruud wel even uitlaten. 'Ga naar bed, nu' - ja maar.. 'Nu, het is oké'.De tranen rollen me over de wangen, ik ben zo ontroostbaar. Dit had ten eerste een productieve dag moeten zijn, ten tweede is het onze enige familiedag, ik heb geen tijd om op bed te liggen. Ik luister voor de verandering en lig in bed, totaal overstuur. Ik krijg een flashback naar m'n kraamweek, de week waarin ik niks kon en wel moest van mezelf. Wat heeft mijn baby aan een moeder die niks kan. Zo voelt het weer.Ik slaap merendeel van de dag, wordt in de watten gelegd door hubby en eet opzich aardig. Na een hete douche lig ik 'fris en fruitig' in bed om de finale van Robinson te kijken. 'En de winnaar is Hugo.....' oké, alles gemist. Top.De volgende dag is mijn keelpijn minder, yes. Dit gaat goed. Dat was een voorwaarde om de huisarts te bellen. Mijn moeder had zich al aangemeld om te komen, zodat ik de hele dag kon rusten. 'Ik weet wel waarom je me niet belde zaterdag..' Voelt altijd een beetje teveel. Ik wil alsnog zelf de kinderwagen dichtmaken als ze met Liam gaat wandelen, een flesje klaarmaken, een boterham smeren. Ze vindt er wat van maar zegt niks. Smiddags vallen we met z'n allen in slaap op de bank. Ja leuk, je goed voelen en vervolgens weer keihard onderuit gaan.Ok lichaam, jij wint. Ik rust uit. Ik ziek uit. Ik geef toe. Weet wel dat ik het ontzettend [woord wat eigenlijk met een K begint] stom vind.