Snap
  • Mama

Ze bestaan, de mama-regeldagen

Regeldagen alleen bij baby's? Nee hoor, ook deze mama heeft er last van...

'SCHAAAAAT waar is het fototoestel?' Mijn man kijkt verbaasd/ geïrriteerd op. 'Het is 23.00 uur lieverd, ik kijk morgen wel....' Nope, nee, dus niet hè! Ik heb dat ding nodig, NU! 'Lieverd, ik weet dat het laat is, maar het is mijn laatste kans....' Ik gooi wat extra drama in die zin. Wederom een moeilijke blik. 'In die la ofzo?' Zonder op te kijken, steekt hij een vinger uit richting dressoir.

Hij snapt het niet. Maar ik heb een regeldag. Nee niet alleen baby's hebben er last van, ook ik maak groei sprongetjes met bijbehorende dag(en). Knoop in mijn maag, tikkeltje emo of brommerig. Vandaag is er weer een en morgen ook. Want.... Anna slaapt vannacht voor het laatst in haar wiegje. Morgen zetten we het ledikantje in elkaar. Weer een fase voorbij. Mijn oudste heeft nooit een wiegje gehad. Die legden we meteen in een ledikantje. Maar bij de jongste leek het me makkelijker. Als ze 's nachts gevoed moest worden, had haar zus daar minder last van. Het liep natuurlijk anders. Al snel stond het wiegje op haar eigen kamer. Mijn kleine prinsesje in haar eigen bedje. Ze werd groter en groter en ja, na bijna vier maanden is het zover. Weer een fase die wordt afgesloten. Dus dat wil ik op beeld. En zonder dat beeld slaap ik niet. Het moet gewoon!

Ach stik, ik doe het wel met mijn telefoon. Ik brom wat richting mijn man en vlieg de trap weer op. Daar ligt ze, vredig knorrend in haar bijna te kleine wieg, armpjes gestrekt tussen te spijlen, haar haren eigenwijs overeind. Ja meid, het is zover...

Dan sluip ik de kamer in van Isa. Vandaag ben ik alleen met haar wezen koffie drinken in de stad. Dat vindt ze geweldig! Ik doe dat zo af en toe, want na bijna vijf jaar alleen opeens je aandacht moeten delen met een baby, dat blijft lastig. Even een moeder-dochter moment met alle aandacht voor haar. Nu zit ik op haar bedrand en kam met mijn vingers door haar prachtige, donkere krullen. Zachtjes fluister ik 'ik weet dat je niet kan wachten tot je groot bent, maar neem je tijd. Voor je het weet staat er een jongen met een scooter voor onze deur en wil je niet meer koffiedrinken met je moeder maar met je vriendinnen....' Ze doet haar oogjes slaperig open. Twee grote, groene kijkers staren me verbaasd aan. Ze vraagt wat er is. 'Niets lieverd, ik kwam gewoon even bij je kijken. Ga maar weer lekker verder slapen.' Alsof ze iets voelt, pakt ze mijn hand vast. 'Was gezellig hè mama, vanmiddag toen we samen waren. Ik hou van jou!' Dan laat ze me los en draait haar hoofdje opzij.

Op naar de volgende mama-regeldag...