7 jaar geleden
Yes! Klagen mag!! Toch?
Stop maar met klagen, er worden teveel mensen daardoor gekwetst. Oh nee, klagen mag. Het lucht op. Wat is het nou? Ja of nee?
Vanochtend in alle vroegte las ik een blog van een ongewenst kinderloze vrouw. Dat ging over de diverse blogs omtrent Moederdag die al dan niet uitmondden in een teleurstelling, daar ergerde zij zich aan. Ik heb daar ook een blog over geschreven; dat het wederom een teleurstelling was. Foei! Daar mag ik toch niet over klagen? "Wees blij dat je kinderen hebt". En wat dacht je van de klassieke dooddoener; "Het is iedere dag Moederdag". Daar wordt ik pas misselijk van. Met een paar vriendinnen besprak ik de blog en we kwamen tot de conclusie dat klagen niet meer mag. Er is namelijk altijd wel iemand die zich ergert aan het geklaag of zich gekwetst voelt.
Vriendin M. kwam met een voorbeeld waarbij een kinderloze gastouder weigerde om knutsels te maken voor Moeder- en Vaderdag omdat zij zelf geen kinderen heeft. Ehm... Sorry? Ik vond dat zo bizar! Vriendin K. kwam met het voorbeeld dat je niet over je eten mag klagen want in andere landen hebben ze niks. Dat is ook zo'n dooddoener waar je niks mee kan.
Een moeder mag niet klagen over het gebrek aan waardering/knutsel/cadeautje op Moederdag want dat is het toch immers elke dag (en wees nou eens een keer blij dat je ze hebt!), de kinderloze vrouw mag niet klagen over het gemis van kinderen om zich heen want het hebben van kinderen is ook geen rozengeur en maneschijn. De borstvoedende moeder mag niet klagen over tepelkloven en toeschietreflexen want ze willen immers het beste voor hun kind, kostte wat het kost, de flesgevende moeder mag niet klagen over wat een gedoe het is met poeder, flesjes en het uitkoken daarvan. De werkende vrouw mag niet klagen over dat ze haar kinderen zo weinig ziet want ze koos immers zelf voor een carrière (ik begrijp dat sommige werkende vrouwen geen keus hebben i.v.m. de financiële situatie, het gaat even om het voorbeeld), de thuisblijfmoeder mag niet klagen over enige vorm van vermoeidheid want ze werkt immers niet. Een vrouw mag niet klagen over haar sociale drukke leven, een ander mag niet klagen over het gebrek daaraan. De zomerhater klaagt over de hitte, de winterhater klaagt over sneeuw en de kou. De meneer zonder hond klaagt over de overlast die honden bezorgen, de meneer met hond klaagt over het gezeur van de hondenloze meneer. De puber klaagt over school, een puber in Afrika (of waar dan ook) klaagt over het gebrek aan school en zou graag met hem willen ruilen. Een bejaarde mevrouw van ergens in de 80 klaagt over een pijnlijke voet, een andere bejaarde mevrouw vind dat ze niet zo moet zeuren want ze is toch verder gezond?
Zal ik nog even doorgaan?
Mag klagen nou wel of niet? Klagen is toch gewoon even ventileren zodat je je daarna weer opgelucht voelt? Er is al zoveel over geschreven dat ik het zo langzamerhand ook maar opgeef. Ik hou zelf niet zo van klagen, dus probeer het zoveel mogelijk te beperken. Wel luister ik naar anderen die even willen ventileren. Wees egoïstisch, dat mag! Klaag er lekker op los want je voelt je daarna echt veel beter. Dat er andere mensen worden gekwetst door geklaag van een ander? Vervelend, maar lekker belangrijk toch? Zolang we elkaar met enig respect behandelen mag een ieder klagen waarover hij of zij wil. Dat zit nou eenmaal in onze aard.
Zo, en nu wil ik er niets meer over horen. Of juist wel. Klaag er maar op los. Of niet. Doe wat je wil. Of niet. Ik geef het op.
Anoniem
helemaal mee eens! !!!
Anoniem
Het zich ergeren aan anderen die toevallig wat minder positiefs te vertellen hebben (wat te klagen hebben dus), is eigenlijk een gebrek aan zich in kunnen leven in een ander.. Alleen maar alles vanuit je eigen standpunt beoordelen.
Anoniem
Toen ik zwanger was van de tweede en heel erg veel last van van misselijkheid, en dit hardop uitte op facebook, toen kreeg ik ook een sneer van een bekende die zei dat ik überhaupt dankbaar moest zijn dát ik zwanger was en dat vrouwen die ongewenst kinderloos waren het met alle liefde over zouden willen nemen, die misselijkheid. Autch. Waarom deed ze dat in hemelsnaam? Ik voelde me er niet echt beter door. Eerder kutter. Want ze had dan wel ergens gelijk.... Hoewel..... Als een vrouw na héél veel moeite eindelijk zwanger is en als die zwangerschap gepaard gaat met extreme misselijkheid, dan klagen ook die vrouwen! En dat mag ook!
Henrike Laning
Het kan altijd erger. Dat weet iedereen zelf ook wel. Dat maakt nog niet dat ik of jij of wie dan ook zich anders voelt. Als je ergens van baalt dan is dat zo. En ik vind het stiekem ook wel jammer dat Moederdag bij ons zo weinig voorstelt. Ik snap heel goed dat er vrouwen zijn die graag moeder wilden worden en het daarom pijnlijk vinden om dit te lezen. Maar dat betekent dat je nooit iets mag schrijven over dat moederschap zwaar is of vermoeiend. Ik zou me gekwetst kunnen voelen als moeders schrijven over hun drukke baan omdat ik geen structurele baan kan vinden. Maar die moeders ervaren dat zo en ik kan me dat heel goed voorstellen. Ik vind dat je zelf moet weten wat je zegt en wat niet, zolang iemand het maar niet doet met de intentie om anderen te kwetsen.